Op Proliferation staan genoeg sterke nummers om de gemiddelde thrasher even bezig te houden, maar je hoort veel onuitgewerkte potentie en dat gevoel krijg je met Exinction weer. Desondanks begint het titel- en openingsnummer goed en dondert deze lekker door. De volgende tracks First World Solutions en The Penitent zijn lekkere, strakke en catchy speedmetalnummers met een duidelijk eigen geluid. Maar vanaf No Past heb je het eigenlijk wel gehoord. De snelle drums en schreeuwende stem veranderen amper en de gitaarpartijen verschillen niet genoeg van elkaar om de nummers te redden. Het album wordt repetitief en verandert in een soort brij.
Violent Conspirator probeert deze tendens te doorbreken, maar dit lukt bij de volgende track And Darkness Brings The Light pas echt. Het zeer melodieuze liedje blijft lang hangen en de solo houdt de aandacht erbij. Ook zingt de zanger wat meer, waardoor een mooi contrast ontstaat met de voorgaande nummers. Wanneer je de aandacht weer bij het album hebt gekregen, is deze ook weer bijna afgelopen. Final Weapon is lekker agressief en met Epitaph eindigt het album met een fijne gitaarsolo.
Extinction maakt duidelijk dat Metal Blade Records geen fout heeft gemaakt toen het label deze Australirs tekenden. Harlott heeft duidelijk potentie, maar het is de band nog niet gelukt dat compleet op cd te laten horen. Als ze meer nummers als And Darkness Brings The Light, First World Solutions en The Penitent schrijven in plaats van inwisselbare nummers die je zo weer vergeet, kunnen deze jongens nog ergens komen.
Tracklist:
1. Extinction
2. First World Solutions
3. The Penitent
4. Whore
5. No Past
6. Conflict Revelation
7. Better Off Dead
8. Violent Conspirator
9. And Darkness Brings The Light
10. Final Weapon
11. Parasite
12. Epitaph
