Een ep is voor beginnende bands een ideaal introductiemiddel. Daarnaast wordt een ep ook nog wel eens gebruikt als zoethoudertje tussen twee reguliere full-lengths. In die laatste categorie is Childs ep I te plaatsen. De Australische bluesrockers hebben inmiddels twee kwalitatief hoogstaande langspelers uitgebracht.
I bevat slechts drie songs, waarvan n cover. Wie bekend is met de albums Child (2014) en Blueside (2016) weet dat de sound van de Australirs licht verschoven is. Op Blueside is het toetsenwerk nagenoeg verdwenen en omarmt de groep veel meer de pure blues en blijven de Black Sabbath-elementen wat meer op de achtergrond. Age Has Left Me Behind sluit naadloos aan op het sterke, bluesy songmateriaal van Blueside. De manier waarop Mathias Northway meezingt met zijn fuzzy gitaarpartijen doet erg denken aan Jimi Hendrix.
The Other Song is een cover van de psychedelische rockformatie Spirit. Deze groep heeft zowel in de sixties als de seventies enkele invloedrijke albums gemaakt. Wanneer je Childs uitvoering naast de originele legt, valt op dat de Spirit-versie vooral jazzy en psychedelisch klinkt. De versie van Child is iets cleaner, maar mag er zeker zijn. Het tien minuten durende Going Down Swinging klinkt alsof het meer uit de periode van het debuut stamt. Zoals de titel al doet vermoeden, swingt het nummer lekker. Er wordt uitvoerig gejamd en er zijn paar heerlijke gitaarsolos.
Mocht je gecharmeerd zijn van Childs eerdere releases, dan is deze ep het aanschaffen waard. Deze drie songs zijn zeker geen overbodige leftovers. De winning streak van de Australirs zet nog door en dat maakt Child tot een veelbelovende groep.
Tracklist:1. Age Has Left Me Behind
2. The Other Song (Spirit-cover)
3. Going Down Swinging
