Net als op die ep laat de groep muzikanten op Shadowrise een energieke mix horen van moderne (power)metal, melodeath, epische en filmische keyboardsymfonien, neo-klassiek gitaarwerk en een afwisseling van schorre extreme vocalen en cleane, melodieuze zang. De nieuwe collectie songs sluit dus aan op het eerdere werk.
De meest gehoorde kritiek op de ep is dat deze vooral iets te druk klinkt, alsof de bandleden te veel ideen samen willen brengen. Diezelfde kritiek geldt ook voor fases van Shadowrise. Daar komt bij dat de mix en master van de release op veel kritiek kunnen rekenen. Er mist dynamiek in de sound vanwege overmatige compressie. Het zorgt er samen met een 'pompende' master voor dat het album niet makkelijk te verwerken is. Ten slotte lijken in bepaalde secties de instrumenten los van elkaar te staan en staat de zang van Laura vaak te zacht in de mix.
Is er ook nog iets positiefs te melden, zult u zich afvragen. Jazeker, dat is er. Als je door de matige productie heen luistert, ontdek je prima nummers als Lost In Time, Atlantis en Evil Conductor. De wendingen in die tracks (van een rustige passage naar een gedeelte met blasts bijvoorbeeld) zijn goed ingebouwd. Power Of The Moonlight en Echoes verdienen een separate en eervolle vermelding. Eerstgenoemde wijkt met zijn geslaagde symfonische rock meets Delain-aanpak en tragere tempo af van de rest van de tracks en in het atmosferische Echoes komt de factor emotie het beste tot zijn recht.
De bandleden maken een gemotiveerde en vaardige indruk. Met name het gitaarwerk springt er in zeer positieve zin uit. Daniel Boomsma komt niet alleen met strakke en technische riffs, maar ook met melodieuze, door klassieke muziek genspireerde solos. De Mark Jansen-achtige extreme vocalen van ritmegitarist Jack Streat zijn een kwestie van smaak, maar ze komen op passende momenten en worden op een goede manier afgewisseld met de cleane vocalen.
Laura heeft een uniek en direct herkenbaar stemgeluid waar je wel of niet wat mee kan. Ze is met geen andere zangeres te vergelijken, al komt de naam van Vicky Psarakis van The Agonist soms in gedachten op. Soms moeten de tonen spreekwoordelijk uit haar tenen komen, met name als ze kracht moet zetten. De frontvrouw laat haar vocale diversiteit gelden (van screams en melodieuze rockzang tot de ingetogen voordracht in Echoes). Ze komt met veel memorabele refreinen, zoals in Cryptkeeper, het reeds vrijgegeven The Chosen Vessel en in To Live And Die For. In laatstgenoemde komen de invloeden van In Flames en het folky verleden om de hoek kijken. In het epische Evil Conductor zijn het juist Lamb Of God en Symphony X die in gedachten opkomen en ook Epica is een inspiratiebron (zoals blijkt uit Cradle Of Death, maar er zijn meer voorbeelden).
Het is dan ook jammer dat Shadowrise niet van de productie is voorzien die de theatrale songs hebben verdiend. Daardoor komt het songmateriaal slechts gedeeltelijk tot leven. Het is ook niet makkelijk om van de hoeveelheid aan ideen een samenhangend geheel te maken. Het is een release die zijn momenten heeft (interessante bijdrage op het keyboard in Atlantis bijvoorbeeld) en zeker een aantal fraaie nummers bevat. Het gitaarwerk van Daniel Boomsma verdient beslist een compliment en datzelfde geldt voor Laura, die niet alleen met memorabele refreinen komt, maar haar hele ziel en zaligheid in de performance legt. Het is dan ook jammer dat de energie die de bandleden erin hebben gestopt door de gebrekkige mix en master niet helemaal overkomt op de luisteraar. Op het podium bewees de band al goed uit de voeten te kunnen, dus dat geeft veel vertrouwen voor de cd-release in Hilvarenbeek.
Tracklist:
1. Spectres
2. Lost In Time
3. Cryptkeeper
4. To Live And Die For
5. Evil Conductor
6. The Chosen Vessel
7. Power Of The Moonlight
8. Fight Now
9. Echoes
10. Cradle Of Death
11. Atlantis
12. Cursed
