Pop Evil heeft niet echt naam gemaakt in Europa, maar in zijn thuisland ligt dat anders. De gezapige radiorock vindt daar gretig aftrek en de formatie kan rekenen op flink wat aanhang. De groep kleurt echter altijd keurig binnen de lijntjes en laat niets horen wat andere artiesten daarvoor al niet hebben gebracht. In die zin is het een band vol clichs, maar toch weet de band op elke plaat wel een paar aangename tracks te zetten die het beluisteren waard zijn.
Ook op Pop Evil vind je deze nummers terug en dan vooral op de eerste helft van het album. Het is zelfs zo dat de formatie steviger voor de dag komt dan dat deze eerder heeft geklonken. Openingstrack Waking Lions is meteen het beste wat de schijf te bieden heeft. Een krachtige rocktrack met een metalrandje, waarin vooral de massieve gitaarriff in het begin opvalt. Met een prima refrein en goede coupletten zit het nummer goed in elkaar. Toch is deze song niet representatief voor de rest van de langspeler en wordt er vervolgens een hele andere weg ingeslagen, die nieuw is voor de band.
Genspireerd door bands als Rage Against The Machine en Bodycount schotelen de Amerikanen een mix van rap en metal voor en uiten ze daarbij flinke kritiek op het Amerikaanse systeem. Het siert de groep om buiten zijn eigen kaders te treden, maar een song als Colors Bleed is helaas niet meer dan een verschrikkelijk lelijke draak. De rap is van betreurenswaardig niveau, de in elkaar geknutselde boosheid is bespottelijk en ook muzikaal worden er weinig potten gebroken. Gelukkig weten het erop volgende Ex Machina, Art Of War en het poppige Be Legendary meer te overtuigen. Vooral laatstgenoemde zou het prima doen op de Nederlandse radiostations als die buiten hun oevers zouden durven treden. Al zal dat niet gebeuren, want Nederland heeft die ene kwalitatieve hoogstaande band genaamd Kensington en dat is meer dan genoeg voor de tere luisterzieltjes.
Maar na Be Legendary gebeurt er iets opmerkelijks op Pop Evil. De aangename muziek maakt ineens plaats voor gladde ballads en lowtempo nummers die niet vooruit te branden zijn. Van prima luisterbaar vermaak maakt het niveau een duikvlucht naar beneden tot ergerlijke mainstream zooi. Zonde. Want had Pop Evil vastgehouden aan de koers die ingezet was met de eerste vijf tracks, had de formatie een prima rockplaat afgeleverd. Nu komt het wederom niet verder dan een album met een paar leuke tracks. Een tendens die tekenend is voor de hele carrire van Pop Evil.
Tracklist:
1. Waking Lions
2. Colors Bleed
3. Ex Machina
4. Art Of War
5. Be Legendary
6. Nothing But Thieves
7. A Crime To Remember
8. God's Dam
9. When We Were Young
10. Birds Of Prey
11. Rewind
