Met zes nummers en een totale lengte van veertig minuten is Futility Report qua lengte niet overvol, maar de tracks zitten wel boordevol fantastische ideen. Met opener Deviant Shapes weet White Ward me al volledig in te pakken. Wt een briljant nummer! De track begint omineus met koude ambient, spoken word-samples en een onderkoeld trip-hopritme, schakelt dan over naar dreigende post-black, maar verrast door soepel over te gaan in een schitterende, melodieuze passage, waarin een hoofdrol is weggelegd voor gevoelig saxofoonwerk, om met machtige, stuwende riffs te eindigen. De productie is krachtig, vol en intens, met veel ruimte voor de vele details die in de muziek verborgen liggen.
De saxofoon komt op meerdere momenten terug en functioneert als een absolute verrijking, zeker omdat de partijen perfect gentegreerd zijn met de overige instrumenten. Zo komt de melancholiek in Black Silent Piers nog beter tot zijn recht en wordt de intense versnelling die daarop volgt, ng heftiger beleefd. De enorme klasse van de band wordt vooral hoorbaar in dit soort prachtige overgangen tussen intense post-black ( la het eerder genoemde Au-Dessus en Terzij De Horde) en uiterst subtiele, gevoelige passages met smaakvol akoestisch gitaarwerk en warme saxofoonklanken. Zo reikt het sublieme Stillborn Knowledge qua invloeden van Amenra tot (de Zweedse) Shining.
White Ward geeft met dit uitstekende debuut een geweldig visitekaartje af. Futility Report is spannend, intens, bij vlagen zelfs enigszins vernieuwend en zit compositorisch uitstekend in elkaar. De volwassenheid straalt ervan af en alles is tot in de kleinste details verzorgd, de bijzonder sfeervolle hoes incluis. Na veertig minuten is de drang groot om de repeatknop in te drukken en die drang zegt alles over de kwaliteit van dit album. Futility Report gaat ongetwijfeld hoog in vele jaarlijstjes eindigen!
Tracklist:
1. Deviant Shapes
2. Stillborn Knowledge
3. Homecoming
4. Rain as Cure
5. Black Silent Piers
6. Futility Report