Op alle vlakken? Dank je wel! Het is natuurlijk wel de bedoeling om jezelf bij een nieuwe plaat te verbeteren. Zo ben ik altijd bezig om te proberen om steeds weer een stap verder te komen. Ik ben na de vorige plaat weer helemaal opnieuw begonnen. Ik heb veel ge�xperimenteerd. Daarbij gekeken wat er is, wat ik kan en wat de mogelijkheden zijn. Wat kan ik puur met mijn idee�n? We hebben ons natuurlijk noodgedwongen moeten aanpassen, omdat onze toetsenist weg is. Al moet ik zeggen dat ik het wel prettig en veilig vond om terug te kunnen vallen op de oude, vertrouwde gitaarriff. Dat heeft het schrijven van de muziek wel makkelijker gemaakt, waardoor ze naar mijn idee coherenter klinken, om maar eens een duur woord te gebruiken.

Je hebt aangegeven dat Gingerpig om een hammondorgel �heengebouwd� is. Dat schept verwachtingen. Heb je spijt van die uitspraak?

Nee, ik vind het vooral jammer dat ik het niet heb kunnen doorzetten. We hebben wel een toetsenist gevraagd of hij wilde helpen, maar het is echt verschrikkelijk moeilijk om iemand te vinden die voor vast er bij wil komen. Daar hebben we ons maar bij neergelegd. Daar komt dan wel uit naar voren dat we meer hardrock spelen. Wat meer to the point en wat minder psychedelica.

Moet elke nieuwe plaat beter voor je zijn, of streef je een bepaald kwaliteitsniveau na?

Ik denk eerder dat laatste, ja. Natuurlijk probeer er wel wat meer van te maken en probeer ik mezelf te verbeteren. Een van de dingen waar ik bewust aan gewerkt heb, is om de arrangementen wat minder vol te proppen en om het wat meer te laten ademen. Ik weet nog niet of dat gelukt is.

Wat mij betreft wel. Dat heeft dan ook te maken met het grotendeels ontbreken van de toetsenist.

Dat denk ik ook ja. Het staat ook in onze biografie dat het ontbreken van een Hammond-orgel bepaalde vrijheden geeft. Om dan nog even op je vorige vraag terug te komen: kwaliteit is iets wat ik altijd nastreef. Ik wil ook een goed geluid en het wegvallen van een Hammond-orgel geeft de gitaar mogelijkheden om beter uit de verf te komen. Een Hammond-orgel zorgt voor veel lagen en je kan er alle kanten mee op, maar het is een halsbrekend karwei om dat geluid goed te mengen met een gitaar. Daarom hebben we moeten kiezen voor een telecaster. Dat was de enige gitaar die daar doorheen kwam. En toen begon het bij mij te dagen, want Deep Purple doet het zelf ook met een stratocaster. Dat zal ook niet voor niks zijn geweest. Die kan je naast een orgel overeind houden. Dus wat geluids- en spelkwaliteit betreft, zijn we beter op elkaar ingespeeld. Beter dan op de vorige plaat. We waren toen ook nog niet echt een band, omdat we pas een paar maanden samen speelden. Dat is nu wel anders.

De vorige plaat heb je zelf geschreven. Is dat ook nu het geval, of kunnen we hier meer spreken van een groepsproces

Deze muziek is voornamelijk weer door mij geschreven. De arrangementen zijn wel voor een groot deel in de oefenruimte in elkaar gezet. Deze keer hebben we wel meer naar de mogelijkheden gekeken in plaats van zeggen wie wat moet doen. Het is misschien dus wel een wat socialer proces geweest, als ik dat zo mag noemen. Bijna alle nummers heb ik gewoon verzonnen. Kijk, de drumbreaks laat ik gewoon aan de drummer over. Dat geldt ook wel voor de basspartijen. Als zijn loopje beter is dan de mijne, doe ik er niet moeilijk over.

Wil je deze manier van schrijven ook in de toekomst aanhouden?

Het is niet zo dat ik niet open sta voor de nummers van anderen. Graag zelfs, want dat haalt de druk bij mij ook weg. Bovendien stoei ik graag met de muziek van een ander, maar als dat niet komt, schrijf ik met alle liefde en plezier de songs zelf. Het is niet een must dat ik het zelf doe, maar het loopt nu eenmaal zo. Het loopt dan ook helemaal niet op een tirannieke manier, al komt het misschien wel zo over. Ik heb gewoon veel ideetjes die ik graag kwijt wil.

Is Hidden From View weer analoog opgenomen?

Ja! Al hebben we deze keer wel de gitaar gedubd. Alle gitaarpartijen zijn gedubbeld, zodat het vetter klinkt. De vorige keer heb ik de zang thuis opgenomen. Dat is wel via de computer gedaan en later op band geslingerd. Dat was dus niet helemaal eerlijk. Dat heb ik deze keer anders aangepakt en dus is dat wel echt analoog gegaan. Deze is daarom eigenlijk wat analoger dan de vorige, als je het heel strikt bekijkt.

Als ik naar je zangpartijen luister, vind ik dat je vooruit bent gegaan en een stuk spontaner klinkt. Heb je daarvoor zanglessen genomen?

Ja, maar dat had ik voorheen ook al. Ik heb veel met een collega, een zangdocente, gewerkt. Zij heeft mij ook heel goed geholpen wanneer het aankomt op bijvoorbeeld zelfvertrouwen. Het is belangrijk dat wanneer je in de studio bent, je vooral stevig in je schoenen staat. Zeker wanneer je je idee�n goed wilt uitdragen. Daar heeft ze me echt mee geholpen. Ook heeft ze me gestimuleerd om meer uit mijn bereik te halen. Ik kan altijd wel heel wat kanten op. Dat heeft er ook mee te maken dat ik van kinds af aan in een jongenskoor gezongen heb. Daar heb ik dagelijks gezongen en mijn stem is als het ware met me meegegroeid. Die ontwikkeling mocht ik wel eens een keer waarmaken. De vorige plaat was niet zo goed voor mijn bereik. Die had dus beter gekund. De nieuwe was gewoon goed voorbereid en goed ingezongen.

Waarom is toetsenist Jarno van Es vertrokken?

Hij is op een gegeven moment naar ons toegekomen met het verhaal dat hij een ticket had gekocht naar Zuid-Amerika. Daar zou hij voor een paar maanden naar toe gaan, omdat hij op iemand verliefd geworden was. Wij stonden toen net op het punt om de pre-productie in gang te zetten, om dus de nummers af te maken en idee�n uit te werken. Tja, in onderlinge overeenstemming hebben we besloten dan maar uit elkaar te gaan. Dat heeft ons weer teruggezet. Het is niet allemaal in pais en vree verlopen, want we voelden ons er genaaid namelijk. Aan de andere kant kan je ook niet tegen zo�n persoon zeggen dat hij niet naar haar mag gaan, want je hebt verplichtingen naar ons toe. Zo werkt dat ook niet. Het is niet anders en het heeft ons weer even teruggezet. Daarna hebben we trouwens wel de muziek opgenomen voor het boek Ugly Heart van Mark Verver. Toen we de soundtrack opnamen, zaten we net zonder de toetsenist. We dachten zelf vooral dat het een goede uitdaging was om te zien wat we daadwerkelijk met z�n drie�n kunnen doen. Dat hadden we toen opgenomen en van daaruit zijn we verder gegaan, een paar nieuwe nummers geschreven. Een of twee sessies hebben we nog met Jarno gedaan. Die hebben we later opnieuw gearrangeerd. We zijn toen een nieuwe weg ingeslagen en hebben niet meer achterom gekeken. Jarno is altijd iemand geweest, en dat wist ik van tevoren, dat hij ooit op een goed moment weg zou vliegen. Hij is zo�n soort vogel die je niet vast moet houden of in een kooi moet stoppen. Het is jammer, want met improvisaties en dergelijke heb ik hem er graag bij, maar ik denk ergens dat het goed is dat hij vertrokken is. Dat was toch wel gebeurd of we hadden op den duur elkaar niet meer kunnen volgen.

Toch valt het op dat er op de plaat wel degelijk toetsen te horen zijn.

Dat klopt, maar dat gaan we live niet meenemen.

Ah, daar beantwoord je meteen mijn volgende vraag. Maar als je geen toetsenist meeneemt, hoe ga je dat dan oplossen? Er blijft niet veel materiaal over om te spelen dan, of ga je die partijen gewoon weglaten?

Eh ja, maar dan in een soort dienende rol. Het behoort toch tot de sfeer en als achtergrondinvulling. Ik heb de muziek zo gemaakt dat ze ook staan met alleen bass, drums, gitaar en zang. Zo gaan we dat ook uitvoeren. Zo wordt het dan ook rauwer, korzeliger en ruiger. Soms ook wat grimmiger, maar de meeste dingen hebben we opgevangen. En met de nummers van onze vorige plaat als Dimlighted Heart, dat leunt heel erg op de toetsen, maar die heb ik gewoon omgezet naar de bass. Ik denk dat het vooral een heel spannende, nieuwe versie wordt. Met de nummers van de nieuwe plaat wordt het sowieso geen probleem.

Twee jaar geleden heb ik rond de release van The Ways Of The Gingerpig het speel op Roadburn uitgebrachte vinyl singletje van Dimlighted Heart gekregen. Hebben jullie ook deze keer weer plannen voor een bijzonder extraatje?

Geen single in ieder geval. Wat posters, haha! Nee, we hebben deze keer vooral ge�nvesteerd in een mooie hoes voor de plaat. Die hebben we laten ontwerpen door iemand en er komen mooie shirts van. Het vinyl is vandaag binnengekomen. Vers van de pers en die klinkt ontzettend mooi. Daar is veel zorg aan besteed. Het is toch de muziek die het moet doen. Dat wat jij zegt, dat komt allemaal van het label af. Het is leuk hoor, maar van mij hoeft het allemaal niet. Als de muziek maar mooi klinkt en dat doet het beter dan bij de vorige plaat. Pieter Kloos en ik hebben elkaar nu ook beter leren kennen en dat hoor je aan het resultaat. Daar ben ik erg trots op. Wat de promogadgets betreft: er komen dus posters.

Op jullie Facebook pagina zag ik een afbeelding van vinyl met allerlei kleurtjes. Daarbij stelden jullie de vraag of bezoeker hiervoor zou kiezen of het vertrouwde zwarte vinyl. Wat is jouw keuze?

Ik ga voor zwart vinyl. Sowieso omdat het altijd iets beter klinkt. En gekleurd vinyl� Ach, het is geinig. Toen de cd er nog niet was, heb ik eens een plaat van Jimi Hendrix gekocht op paars gevlamd vinyl. Dat vind ik wel mooi hoor. Met Hidden From View wordt het net als de vorige keer weer fifty-fifty. De ene helft gekleurd en de andere helft zwart. En overigens niet dat confettivinyl van Facebook. Dat was zomaar een plaatje. Dat hebben we er neergezet om iedereen gek te maken, maar dan zie aan de reacties dat er heel erg op ingesprongen wordt. Het wordt de kleur uit de hoes, maar dat is een beetje een verrassing.

Ok, er is dus verder geen speciale manier om de plaat te promoten, maar hoe gaat dat live gebeuren?

Het gaat er vooral om dat we zoveel mogelijk optreden. Het is met de bookingagents afwachten of er concerten zijn. Op een of andere manier moet je jezelf tegenwoordig constant opnieuw bewijzen. Het is even afwachten hoe de recensies zijn en er zijn inmiddels wat zalen geboekt. Er zitten ook wat dingen in de pijplijn, maar het loopt nog niet echt storm. Ik denk dat het pas gaat komen wanneer die buitenlandse release er is. We hebben nu ook een Duitse bookingagent die er mee bezig is. Hij denkt dat wanneer de plaat daar uit is, dat het daar helemaal los gaat. Hij is er heel enthousiast over, dus daar verwacht ik wel wat van. En verder komt het zoals het komt. Ik ben ook niet meer zoals vroeger. Het is allemaal niet heel erg ambitieus. Als ik met deze band veel kan optreden, dan vind ik dat leuk en ik zal het heel erg graag doen. Kan dat niet, dan is het jammer, maar niet het einde van de wereld.

Het is in elk geval een erg goed teken dat er nu wel een label is die de plaat wereldwijd gaat uitbrengen.

Ja, dat vind ik wel te gek! Hopelijk kunnen we in het buitenland wat publiek trekken. Ik denk dat we vooral in Duitsland wel wat kunnen betekenen en dat daar mensen op ons zitten te wachten. Maar dat label dat ons getekend heeft, brengt ook in Japan en in Amerika platen uit. Daar ben ik dan wel weer heel erg fier op. Het is nog altijd een van mijn dromen om ooit nog een keer in Japan te spelen. Daar hoop ik heel erg op. Ik denk alleen dat het dromen blijven.

Ben je daar ook niet met Gorefest geweest?

Nee. Met die band ben ik alleen in Europa, Amerika en Mexico geweest. Moskou is het meest oostelijke wat we gezien hebben.

Wat Gorefest betreft. Het is mij opgevallen dat de fans van je oude band vrij positief zijn over wat je nu met Gingerpig doet.

Klopt! Ik heb dat in die tijd ook geroepen. Er werd altijd afgegeven op Soul Survivor en Chapter 13. Er is ook veel over geluld dat dat mijn schuld was. Daar ben ik ook wel een beetje klaar mee, maar wat mij trouwens opviel, is dat we toen behoorlijk volle zalen hadden. Dat waren niet alleen de oldschool metalfans, kan ik je zeggen. Ik denk dat de mensen die dat juist leuk vonden de weg naar wat ik nu doe, ook wel weten te vinden. Het zijn er nog lang niet zoveel als toen, maar ik vind het leuk als ze het weten te waarderen. Dat zijn natuurlijk mijn roots. Zo ben ik in de muziek gekomen. Ja, ik vind het toch wel heel gaaf als de mensen van toen komen kijken wat ik nu doe.

Wat geeft Gingerpig je, wat Gorefest niet deed?

Vrijheid. Kijk, bij Gorefest moet je toch binnen een bepaald stramien blijven. Een stijl die vrij rigide is. Het is metal wat je moet doen en elke uitstap is niet metal. Je kiest er voor om metal te maken en dan moet je dat ook blijven. Ik heb geprobeerd om daar dan ook uit te breken en dat hebben we met z�n allen wel gedaan. Ik wilde dat toen inderdaad graag. Maar ja, dan doe je de metal niet echt eer aan. Daar zijn we later allemaal achter gekomen. Daarom zijn we daarna weer allemaal pure metal gaan maken. Dat hoort er echt bij. Je bent een metalband of je bent geen metalband en bij deze band kan ik doen wat ik wil. Als ik een heavy industrial nummer wil maken of iets met soul, dan kan dat. Dat is waar Gingerpig voor staat. Er zijn geen grenzen.

Om af te sluiten, wat zijn de dingen die je nog graag met Gingerpig zou willen doen?

In Japan spelen natuurlijk! Maar verder zou ik graag toch wel weer een nieuwe plaat maken over een jaartje ofzo. Het is heel anders dan tien jaar geleden. Tegenwoordig moet je alles uit eigen zak trekken en ik weet niet of dat er nog in zit. Dat hangt ervan af hoe deze plaat het gaat doen. Ik heb er wel goede hoop op, want de reacties zijn erg positief. Als het genoeg revenu�s losmaakt om te gaan sparen voor een nieuwe. Het blijft altijd spannend. Zolang ik kan spelen, vind ik het best. Het zou te gek zijn om in het voorprogramma van Gov�t Mule te spelen of Rival Sons ofzo. Op tour gaan met dat soort bands lijkt me echt te gek. De festivals zou ik ook graag aandoen.

Roadburn volgend jaar?

Ja, wellicht! Het contact met Walter is goed, dus wellicht dat dat er in zit. Al zijn wij natuurlijk geen occulte band, dus ik weet niet of het mag.

We gaan het zien. In elk geval heel veel succes toegewenst en bedankt voor dit interview!