Gebouw-T te Bergen op Zoom, een van de jongste poppodia van Nederland, is op zaterdagavond drie december het decor van een sterk staaltje vaderlands musiceren door Gingerpig en Vanderbuyst. Recent brachten beide bands een nieuw album uit: Gingerpig het sterke debuut The Ways Of The Gingerpig en Vanderbuyst hun tweede langspeler In Dutch.
Gingerpig opent de avond om negen uur voor een zaal met redelijk wat publiek. Aanvankelijk wordt er wat tam gereageerd, maar na een uitnodiging van zanger en gitarist Boudewijn Bonebakker om toch wat dichter bij het podium te komen, komt er wat meer sfeer in de zaal, en laten de aanwezigen zich meevoeren op de knappe composities van de groep. Met name het ruige Dimlighted Heart valt in de smaak. De muziek van Gingerpig laat zich moeilijk omschrijven. Het heeft invloeden van classic en progressieve rock, jazz, blues en metal. Op momenten doet het denken aan het werk van jazzmusicus Jamie Saft, dan weer aan een donkere en hardere versie van Soft Machine, Pink Floyd of Hawkwind. Er is veel te ontdekken in het geluid van Gingerpig, dat vooral gekenmerkt wordt door het gebruik van een Moog synthesizer, een Rhodespiano en een Hammondorgel. Het viertal speelt drie kwartier vol en kan rekenen op enthousiast applaus na een indrukwekkend optreden. Een band om in de gaten te houden.
Na een korte pauze van iets meer dan een kwartier is het tijd voor Vanderbuyst. Een groep die je als regelmatig concertbezoeker de afgelopen jaren eigenlijk niet hebt kunnen missen, want ze zijn bijna non-stop op tour. Het afgelopen jaar met bijvoorbeeld Saxon. Onder leiding van gitarist Willem Verbuyst staat de groep keer op keer garant voor een stevige partij hardrock die refereert aan UFO, Thin Lizzy, Rainbow en andere grootheden uit de jaren zeventig en tachtig. Ook in Bergen op Zoom maken zij hun reputatie waar met een optreden dat bruist van ongeremde energie. Verbuyst met ontbloot bovenlijf poseert, springt en rent over het gehele podium. Michael Schenker zelf doet het niet beter. Zanger en bassist Jochem Jonkman weet perfect hoe hij het publiek moet bespelen. Het is duidelijk dat het trio veel plezier beleeft aan het optreden en dat weten zij moeiteloos over te brengen. In rap tempo vullen zij een set van iets meer dan een uur met bijna hun volledige oeuvre met oud materiaal van Vanderbuyst uit 2010 en het nog verse In Dutch tot groot enthousiasme van het publiek. Na een korte pauze sluit de groep af met een fantastische versie van UFOs Rock Bottom, dat het drietal weet te rekken tot bijna een kwartier zonder ook maar een moment te vervelen. Ze doen de benaming Dutch hard rock assault zondermeer eer aan.
Klik op de foto's voor grotere versies
