Tijdens de opnames van The Atrocity Exhibition… Exhibit A kwamen we erachter dat we zoveel nummers hadden dat ze niet eens op één cd zouden passen ook al hadden we dat graag. We hebben het er toen over gehad om er een dubbel-cd van te maken. Het kostenplaatje daarvoor gooide echter roet in het eten, het was simpelweg onbetaalbaar om er een dubbelaar van te maken. Toen hebben we er voor gekozen om de nummers die het beste bij elkaar pasten op Exhibit A te plaatsen en de overige nummers te bewaren voor een latere release.

Hoeveel nummers waren er nog over na het uitkomen van The Atrocity Exhibition?

Uiteindelijk zijn er vier nummers die bedoeld waren voor dat album op The Human Condition beland. Eén daarvan is een bonustrack. Door de lengte van de nummers op het vorige album was het niet mogelijk om alles op een cd te zetten. Dan zouden we het album uit moeten brengen op dvd.

Wanneer zijn jullie begonnen met het schrijven van de nummers die het oudere materiaal moesten aanvullen?

Ik schrijf zoveel riffs als ik kan, waar of wanneer maakt niet uit. Maar we begonnen met de andere nummers in augustus, toen zijn we als band bij elkaar gekomen om ideeën uit te werken. Heel veel tijd hadden we daar niet voor omdat we een tour hadden in Zuid-Amerika met Kreator. Toen we terugkwamen hebben we verder gerepeteerd om vervolgens de studio in te duiken en het album op te nemen.

Ik vraag je dit omdat je in 2007 in een interview met Metalfan aangaf dat je hoopte dat Exhibit B in 2008 uit zou komen. Dat is niet gelukt. Waar ging het mis?

Ten eerste kregen we het drukker dan verwacht. Het label wilde bovendien in eerste instantie dat Exhibit B een EP zou worden in plaats van een volledig album. We hadden het zo druk met toeren dat we toch de studio niet in konden om die EP op te nemen. Dus besloten we om de tijd nemen en er een album van te maken. Exhibit A en Exhibit B sluiten goed bij elkaar aan qua geluid en qua thema’s, maar zijn ook weer niet direct met elkaar verbonden. De twee albums samen vormen geen concept.

Wat zijn volgens jou de grootste overeenkomsten tussen beide albums?

Als je ze achter elkaar luistert sluiten ze mooi op elkaar aan. De fade-out van Exhibit A is het begin van Exhibit B. Het vorige album behandelde echter meer religieuze zaken en het nieuwe album gaat meer over de natuurlijke aard van de mensheid: geweld, wreedheid, arrogantie, dat soort dingen.

De teksten op het vorige album zijn, met uitzondering van Children Of A Worthless God van jouw hand. Dit nummer is geschreven door Rob en is behoorlijk controversieel. Heb je, met de gebeurtenissen die de laatste jaren hebben plaatsgevonden in gedachten, ooit angst gehad voor represailles van moslimextremisten?

Ik maak me niet al te veel zorgen om dat soort dingen. Het nummer is inderdaad een aanval op radicale moslims, maar sinds wanneer is een vorm van religie off limits? Rob heeft het geschreven, we hebben het met z’n allen uitgebracht en hebben daar geen moment spijt van gehad.

Je hebt dus nooit gevreesd dat iemand het op jouw of één van je bandleden gemunt zou kunnen hebben vanwege dat nummer?

Ik begrijp wat je bedoelt, maar er zijn ook zat christelijke idioten die van alles uithalen. Ik maak me daar niet druk om.

Over christenen gesproken. March Of The Sycophants is een aanval op het christendom, niet waar?

Het is niet zozeer een aanval op het christendom alleen, maar meer op de hele linkse beweging in Amerika. Die boze oude mannen in het stadsbestuur die niet eens weten waarom ze boos zijn. Zeker tijdens de presidentsverkiezingen waren zij heel vaak in het nieuws om hun onzin te verkopen. Waar het uiteindelijk op neerkwam was dat ze als de dood waren dat het land een zwarte president zou krijgen. Ze kunnen niet tegen verandering, dus schreeuwen ze moord en brand op de televisie. Ze riepen dat het einde van de Amerikaanse manier van leven aanstaande was. Allemaal belachelijk natuurlijk. Dit soort mensen zijn de minst opgeleide mensen in het land, maar je ziet ze wel elke avond op het nieuws.

Stoor je je aan dat soort dingen?

Ik lach er maar om. Dan zie ik zo’n vent die gebruikmaakt van Medicare (Amerikaans zorgstelsel voor mensen van 65 en ouder, red.) en fel tegen socialisme is. Hij is tegen socialisme maar roept wel het hardst dat ze van zijn Medicare af moeten blijven. Door de regering verschafte medische zorg ís socialisme! Dat realiseren ze zich dan niet. Ze zijn te dom om te snappen dat het geen waar ze tegen protesteren hetzelfde is als wat ze zelf ontvangen! Ze willen niet dat iemand hun die zorg afpakt, maar ze willen ook niet dat iemand anders diezelfde zorg krijgt. ‘Geen zorg voor Gary Holt, maar van mijn Medicare blijf je af!’, haha.

Het nummer Class Dismissed (A Hate Primer) gaat over iets heel anders, namelijk de schietpartijen op Amerikaanse high schools.

Dat nummer hadden we opgenomen voor het vorige album, maar ik was niet tevreden over de teksten. Het is geïnspireerd door één van de grootste schietpartijen, die van Virgina Tech. Hier in de Verenigde Staten zijn dat soort dingen zo normaal geworden. Een schietpartij hoort tegenwoordig net zo goed bij Amerika als een honkbalwedstrijd.

Denk je dat er een manier is om dit soort schietpartijen te voorkomen of in ieder geval te verminderen?

Ik denk dat men meer op de signalen moet letten. Elke keer als zoiets gebeurt hoor je pas achteraf dat er veel waarschuwingssignalen zijn afgegeven door de dader. Een instabiele leerling loopt een zaak binnen en koopt wat geweren en munitie. Hij bewapent zich voor een oorlog. Geweren zijn toch al zo’n groot probleem hier. Het is veel te makkelijk om aan een wapen te komen.

Elke keer als er een schietpartij op een school op het nieuws is, is het in de Verenigde Staten, een uitzondering daargelaten.

Correct. Wij hebben de weg geplaveid voor schietpartijen op scholen, haha. We lachen erom maar het is natuurlijk te triest voor woorden.

Laten we het weer over de muziek hebben. Jij wordt beschouwd als één van de belangrijkste muzikanten binnen het thrash metalgenre. Dat komt voornamelijk door je gitaarspel, maar ik ben eigenlijk benieuwd hoe jij jezelf ziet als tekstschrijver. Want wat veel mensen vergeten is dat jij in de loop der jaren voor vele tientallen nummers de teksten hebt geschreven.

Ik ben erg trots op de teksten die ik heb geschreven. Ik schrijf graag, niet alleen teksten voor nummers, maar ook artikelen voor magazines waar ik wel eens voor wordt gevraagd. Ik vind het leuk om te doen. Het is wel veel werk. Als ik een riff bedenk ben ik meestal met de band aan het jammen en plezier aan het maken. Je speelt gitaar en er komt iets moois uit. Ik hoef niet naar mijn gitaar te staren om inspiratie op te doen. Voor een tekst moet ik echt gaan zitten. Die eerst zin is verschrikkelijk. Je kijkt dan naar een leeg vel papier en hoopt dat er iets boven komt drijven. Vaak gooi ik het ene vel na het andere weg met slechts twee woorden er op. Op een gegeven moment vind je dan de juiste introductie en komt de rest een stuk makkelijker. Ik geniet er van om teksten te schrijven, het betekent veel voor me.

Vijf jaar geleden heb je Rob Dukes gekozen als nieuwe zanger voor de band. Hoe kijk je terug op die beslissing? Zag je een zanger die de band direct kon helpen of zag je vooral een zanger met veel potentie?

Ik vond dat hij vooral veel potentie had. Hij was ook bereid om te leren en hij heeft zichzelf echt naar een hoger niveau weten te werken. Hij is nu de perfecte zanger voor Exodus. Paul Baloff is helaas overleden en Zetro had er echt geen zin meer in en is met slaande deuren vertrokken. Toen kwam Rob en hij heeft deze band gered. Wie weet wat we zonder hem hadden gedaan. Het zou goed kunnen dat we er mee gestopt zouden zijn als hij er niet was.

Eerder dit jaar kwam er een live-dvd van jullie uit met daarop het optreden van Wacken Open Air 2008. In eerste instantie was het helemaal niet de bedoeling dat het optreden op dvd zou verschijnen. Was de kwaliteit van die opnames beter dan je had verwacht?

Veel beter. We hadden aanvankelijk zelfs geen interesse om het materiaal te kopen van het bedrijf dat het optreden heeft gefilmd. Toen we de beelden zagen waren we echter zo overdonderd dat we dat toch maar gedaan hebben. Met die beelden zijn Rob en ik aan de slag gegaan. We hebben veel zelf geëdit en beelden voor de documentaire bij elkaar gezocht. Ik vind dat die documentaire echt grappig is geworden. Vooral het audio-interview uit de jaren tachtig is hilarisch. Volgens mij is dat midden in de nacht opgenomen toen we strontbezopen waren. Al met al ben Ik heel blij met Shovel Headed Tour Machine.

Om af te sluiten heb ik nog een paar snelle vragen voor je. Allereerst, hoe enthousiast ben je over de line-up van jullie huidige tour?

Heel enthousiast natuurlijk. Megadeth en Testament zijn twee fantastische bands. We zitten nu in Virginia en gaan nog door tot eind maart. Megadeth speelt het hele Rust In Peace-album en Testament heel The Legacy. Wij hebben helaas niet de tijd om een album in zijn geheel te spelen, maar er komen wel heel veel oude nummers aan bod.

Hebben jullie Bonded By Blood eigenlijk weleens in zijn geheel gespeeld tijdens een optreden?

Ja, vier keer. Twee keer in de VS en twee keer in Tokio. Misschien dat we volgend jaar een tour kunnen doen waarop we het album elke avond live spelen. Ik zou dat graag een keer in Europa doen omdat ik vind dat Europa Exodus het leven heeft verschaft. We bereikten eerst iets in Europa, later pas in Amerika. De Europese fans betekenen veel voor ons en ik zou jullie dan ook graag een keer de Bonded By Bloodshed brengen.

Volgende vraag: wat vind je van het nieuwe album van je collega-gitarist in Exodus, The Evolution Of Chaos van Heathen?

Fantastisch! Het duurde slechts negentien jaar voordat het eindelijk eens verscheen. Ik denk dat ze er zeker van wilden zijn dat het een goed album zou worden, haha.

Jeff Waters van Annihilator zegt dat hun nieuwe cd liefst 66 gitaarsolo’s zal bevatten. Wat vind je daarvan?

Dat zijn er wel heel veel! Ik vind Jeff een fantastische gitarist dus ik ben er zeker van dat hij er iets moois van maakt.

Twee jaar geleden traden jullie op in de Dynamo in Eindhoven. Rob stond op een gegeven moment op het podium over te geven in een prullenbak. Was hij ziek of maakte hij gewoon iets te veel lol die dag?

Wat betreft die show weet ik niet precies wat er met hem aan de hand was, maar het is een tijdje zo geweest dat hij voor ieder optreden stond te kotsen, gewoon door de zenuwen. Nu doet hij dat niet meer, ik denk dat hij er inmiddels aan gewend is. Alleen voor hele grote optredens gebeurt het nog wel een keer, Wacken bijvoorbeeld. Ik ken nog wel meer zangers die dat doen. Ikzelf heb daar gelukkig nooit last van gehad.