'Het goede van internet', zo begint de mede oprichter van Manowar, 'is dat de wereld stukken kleiner geworden is. Natuurlijk is er ook de slechte kant. Het downloaden, waardoor muziek verkracht en geweld aangedaan wordt.' Het is een directe statement waar ook niet meer over durven te beginnen. Ross laat het daar gelukkig ook bij. Hij vind het fantastisch dat een bericht met één enkele druk op de knop naar de andere kant van de wereld verzonden wordt. Hoe gaat dat dan precies in zijn werk bij jullie?
'Met e-mail duurt de verzending slechts enkele seconden. Als ik nieuwe ideeën heb, neem ik ze op en stuur ik ze naar Carsten. Hij gaat daarmee aan de slag, voegt daar basspartijen aan toe en stuurt ze weer terug. Hetzelfde verhaal als hij iets bedacht heeft. Thuis heb ik een eigen studio en met protools ben ik mijn eigen producer. Dat gaat echt heel makkelijk tegenwoordig.'
Ontmoeting
Hoe klein de wereld dan ook mag zijn geworden door het internet, het is niet vanzelfsprekend dat je, je bandleden over de grenzen gaat zoeken. 'De ontmoeting vond plaats op het Keep It True festival in 2006, in het zuiden van Duitsland,' begint Ross. 'Echt een prachtig festival met iedere keer weer een mooie line up. Dat jaar was de Manowar coverband Men Of War aanwezig. Ze speelden daar The Blood Of My Enemy en ik werd helemaal weggeblazen. Het klonk precies zoals de echte Manowar. Met name Patrick klonk als twee druppels op Eric Adams. Ik zweer het je, dat was echt een goed optreden. Ik hoorde geen verschil.'
Na alle complimenten neemt Carsten het woord over: 'Dat zou onze laatste optreden zijn, maar Ross sprak ons aan om samen nog een optreden te doen. Uiteraard gingen we daarmee akkoord. Veel tijd was er echter niet, dus na twee keer oefenen stonden alweer op de bühne. Het was uiteindelijk toch een goed optreden. Vooral de samenwerking verliep goed. Daaruit is de band Ross The Boss ontstaan'.
De Band
Voor Ross the Boss betekent het een terugkeer in de metalscene. Iedereen kent hem van Manowar en dat schept bepaalde verwachtingen. 'Natuurlijk! Ook al heb ik veel liever dat mensen me beoordelen zoals ik nu ben. Het liefste wil ik ook helemaal geen nummers van Manowar meer spelen, maar we hebben lang niet genoeg eigen nummers om een set te vullen. Daarbij komt natuurlijk dat de fans het willen. Het zou niet eerlijk zijn om ze die klassiekers te onthouden. Ik speel veel liever onze songs, maar ik heb simpelweg deze verplichtingen tegenover de fans. Hoe verliepen die eerste optredens dan? Erg goed. We hebben na Keep It True meer optredens gedaan, waarbij die op het Rock Hard festival de beste was. Dat optreden leverde ons een contract op bij AFM Records. De deal was in minder dan een jaar binnen!'.
Ondertussen wordt Ross een bord met heerlijk ruikend vlees voorgeschoteld. Vers van de barbecue, maar het beleefd opzij geschoven.
Eerste resultaten
Kunnen we dan nu al spreken van een succes? 'Dat was het sowieso al', begint Carsten. 'Toen we nog in Men Of War speelden, waren we al behoorlijk succesvol. In de eerste plaats doen we dit voor onszelf. We vinden het gewoon te gek. Met Men Of War waren we in heel Duitsland bekend. We konden elk weekend wel ergens spelen voor 2000 tot 2500 euro voor een optreden. Nu we in Ross The Boss spelen is dat precies zo'.
Ross staat meteen klaar om zijn collega bij te springen: 'We zijn een echte band. Ook al suggereert de bandnaam dat het mijn band is en dat ik de touwtjes in handen. Het belangrijkste is dat we als band een team zijn. Als hij (wijst naar Carsten) slechts mocht doen wat ik wilde, dan zou dat oneervol voor ons beiden zijn. De reden waarom de band Ross The Boss heet is omdat AFM Records dat wilde. Dat was een onderdeel van het contract. Als het helemaal aan hun gelegen had, dan was het Ross The Boss plus band geworden. En zoals ik net al zei, dat is oneervol richting de jongens'.
En heeft Carsten daar geen moeite mee? 'Nee hoor. Ik ben een onderdeel van de band. Het is een naam dat het beestje moet hebben. We hadden onszelf ook Electric Thunder kunnen noemen, maar dan begin je praktisch opnieuw'. Ross neemt dan het woord alweer over, 'Het is zo dat we gebruik maken van mijn "naam". Ross The Boss wekt makkelijk een bepaalde interesse. Net zoals McDonalds, Burger King en natuurlijk Manowar dat doen. Waarom opnieuw beginnen, als we meteen een voorsprong kunnen nemen. Vergeet niet dat ik er jaren voor gewerkt heb'.
Manowar
Het gesprek komt dan onvermijdelijk op de oude werkgever van Ross The Boss. De band die hij samen met Joey DeMaio opgericht heeft. We wilden weten hoe het stond met de eigen input van Ross en hoe hij omging met het gedrag van Joey. 'Oh, ik had zeker een eigen input. Joey schreef de meeste nummers, maar ik heb ook mijn bijdrage. Joey had daar meestal ook suggesties op, maar dat was uiteraard geen probleem. Datgene waar ik steeds meer problemen mee had was het imago. Joey is daar bloedserieus in, terwijl ik me op een gegeven moment dood schaamde'.
Om Carsten dan nog even aan het woord te laten, vroegen we wat hij zo goed vindt aan Manowar. 'Ik was elf jaar en ik kwam uit een dorpje. De enige heavy metalband die daar bekend was, was Manowar. Jarenlang heb ik praktisch niks anders geluisterd. Enerzijds omdat er niks anders verkrijgbaar was. Aan de andere kant vond ik hun muziek echt fantastisch. Ik had echt respect voor de band! Het is de tijd waarin ik opgroeide. Voor mijn gevoel was er alleen goede en slechte muziek. Heel zwart-wit dus, wat ik dacht. Tegenwoordig vind ik het nog steeds een leuke band, maar ben ik er inmiddels wel achter gekomen dat er nog genoeg ander leuks rondloopt'.
Volgens Ross zijn veel oude fans niet meer gelukkig met de stappen die Manowar genomen heeft. 'Dat is natuurlijk hun goed recht, maar velen breken de band af zonder fatsoenlijke reden en dat is niet cool. Kijk, ik kom uit de straten van New York en heb vele bands zien komen en gaan. Het publiek is uiteindelijk de jury. Zij zijn degenen die bepalen of je het goed doet of niet. Helaas is Amerika het land geworden waarin de media de interesse van het volk bepaalt. Kom op! We zijn the land of the free. Het is helaas erg tegenstrijdig'. Is er een kans dat Ross The Boss ooit terugkeert naar Manowar? Nee. 'We hebben een paar jaar geleden samen op het podium gestaan en dat was een goed optreden, maar dat was echt eenmalig. We hebben nu onze eigen bands en organisatie en ik ben niet voor niets uit Manowar gestapt. Deels door het imagoverhaal, maar ik kon er mijn ei niet meer kwijt.'
Toekomst
Ross zal financieel weinig te klagen hebben. Als we vragen of hij zich nog ooit zorgen moet maken over zijn toekomst, dankzij zijn bijdragen aan de eerste zes albums van manowar, dan schudt hij toch zijn hoofd.
'Bijna', is het antwoord. Van de royalties moet hij het blijkbaar niet hebben, maar wat dan wel zijn bron van inkomsten is, blijft onduidelijk. Carsten echter neemt gauw het woord over. 'Ik werk halve dagen als kok in een restaurant. Met de band verdien ik een leuke boterham, maar ik kan mijn rekeningen er niet mee betalen. Bovendien ben ik blij dat ik ook nog echt werk heb. Het is eerlijk werk en het zorgt ervoor dat ik in contact blijf met het echte leven. Niet dat ik mezelf als een rockster zie. Verre van dat zelfs. Ik zou mijn baan niet kunnen missen. Ik ben behalve in Ross The Boss ook nog actief in Ivory Night. Met die band verdienen we nauwelijks iets, maar het is wel erg leuk om te doen! Met mijn parttime baan als kok en Ross The Boss verdien ik genoeg om rond te komen.'
Ross: 'We hebben nu ook nog maar één plaat uit hè. Het komt allemaal wel goed. Het belangrijkste is dat we lol hebben. Ik verwacht dat we vanaf de derde plaat ons fulltime op de band kunnen richten. De band moet ook kunnen groeien. Dat is ook speciaal voor me. Voorlopig zijn de reacties vrij goed. Zelfs in de States. De hele business is natuurlijk veranderd ten opzichte van 20 jaar geleden. Tegenwoordig moet je ook veel touren om iets aan je band over te houden. Binnenkort start de Amerikaanse tour en daar hebben we echt zin in. De eerste show vindt plaats op 16 september en is uitverkocht. Een zaal waarin 1000 man past!'
Angst dat er iets misgaat is er niet bij Ross te bespeuren. Sterker nog, het is juist het tegenovergestelde. 'De band kan er alleen maar van groeien. We hebben samen pas 20-30 shows gedaan. Laatst hebben we nog een optreden in Griekenland gedaan, wat echt fantastisch was'.
Ondertussen wordt de geur van het vlees ons teveel. We zeggen dat we het zonde vinden als het vlees koud zou worden en dringen bij the Boss aan om het toch op te eten. In eerste instantie weigert hij, omdat het onbeleefd is, maar al snel werkt hij, als een echte krijger, het gebraden vlees met zijn blote handen naar binnen. Vraagt zich nog even af van welk dier het speklapje komt, maar laat het zich goed smaken.
Roadgrill
Terwijl Ross mompelt dat het vlees mysterieus is, is dit het beste moment om te vragen wat ze van Roadgrill zelf vinden. En hoe het voelt om headliner te zijn. 'Het voelt goed! Het is ook fijn om weer in Holland te zijn. Het is gelukkig weer lekker zonnig en we vermaken ons hier prima. Dat we headliner zijn, zien we als een eer. We pakken het niet licht op, want de plek bovenaan de bill moet je verdienen. Niemand heeft me gezegd dat het makkelijk zou zijn. Ik heb er jaren voor gewerkt en dit zijn de vruchten die ik pluk. Ik ben in de eerste plaats een muzikant. Het rocksterrengedoe staat op de tweede plaats. Met Manowar heb ik destijds veel bereikt en dus is het ergens raar om met Ross The Boss "opnieuw" te moeten beginnen. Maar eerlijk gezegd vind ik dat ook niet erg. Met The Dictators speelden we ooit voor uitverkochte zalen. Met de reünie van een tijdje geleden, waarin ik het enige originele lid was, speelden we voor 60 man. Dat is ook niet leuk. Ross The Boss is een frisse start. De band groeit en daar kan ik alleen maar trots op zijn'.
Ook Carsten is te spreken over het festival. 'Het kan niet beter zijn qua opzet. Ik vind het te gek dat ik ook met Ivory Night op het podium sta en het is gaaf dat een band als Freedom Call meekomt. In Kaiserslautern, waar ik vandaan kom, is de scene ook lang niet zo goed als jullie in Nederland soms denken. Laatst was er te gekke avond met 8 oldschoolbands voor slechts 5 euro, maar er kwam maar 40 man op af'.
Afronding
Omdat we beiden fans zijn van Manowar, willen we toch nog iets uit het verleden weten. We confronteren Ross met het artwork van Into Glory Ride en vragen of hij zich nooit geschaamd heeft voor zijn leren pakje. 'Ach', reageert The Boss met een lach. 'Ik had voor die fotoshoot ook dat belachelijke tuigje aan kunnen trekken waarmee Joey DeMaio rondgelopen heeft. Ik had het slechter kunnen treffen toch?'
En wordt hij zo langzamerhand niet strontziek van alle vragen over Manowar? 'Jazeker. Maar goed, dat is een belangrijk deel van mijn verleden. Het is niet voor niets dat ik uit die band gestapt ben. Iedereen kent me van Manowar en dat is een stempel wat ik altijd zal moeten dragen. En ook al was ik er zojuist wat negatiever over, ik heb helemaal niks tegen Joey. Hij is een goede kerel. We zijn nog steeds vrienden'.
.jpeg){kind=small}
