In 2006 liet Keep of Kalessin het geweldige Armada op de mensheid los. Dat album mag inmiddels gerust al een van de mijlpalen in de hedendaagse extreme metalscène genoemd worden. Volgens Vyl leden de hoge verwachtingen die mensen inmiddels hadden gekregen voor de opvolger zeker voor enige mate van druk, waar was de band er klaar voor. "De grootste druk was echter de druk die we onszelf oplegden. We wisten wat we moesten doen: niet alleen opnieuw een goed album afleveren en de verwachtingen inlossen, maar een album opnemen dat Armada in onze ogen naar het volgende level zou tillen. Dat hield in dat het album nog een stuk beter moest worden. Aangezien we onze eigen beste / slechtste critici zijn, voelden we dus met name onze eigen druk".
Meer divers, maar minder intens?
Hoewel Kolossus in mijn ogen een prima album is, en zeker het meest volwassen en diverse album van de band tot op heden, mis ik tegelijkertijd de extreme agressie en grandeur die Armada tot zo’n intense luisterervaring maakten. Vyl is het hier echter niet helemaal mee eens. "Als je een dynamisch album wil maken, zoals wij dat wilden, is diversiteit onontbeerlijk. Diversiteit zorgt ervoor dat verschillende delen ertussenuit springen. Als je bijvoorbeeld natuurlijke progressie in een nummer wil om zo tot een climax op te bouwen, heeft het geen zin om al je vuurkracht al in de eerste twee minuten van het nummer te verspelen. Om de intensiteit ook echt intens te laten klinken, moet het gerelateerd zijn aan iets minder intens. Kolossus mag dan niet zo veel intense passages hebben als Armada, maar ik denk dat door de diversiteit de algehele luisterervaring juist intenser wordt". Als ik opmerk dat de lange, kalmere passages op het nieuwe album me meer dan eens aan het recentere werk van Enslaved doen denken, geeft Vyl aan dat dit in ieder geval niet iets is waar de band bewust mee bezig is. "We maken altijd muziek die in onze oren goed klinkt, maar als iets teveel op iets anders lijkt, proberen we ervan af te zien. In mijn ogen is het oké om ideeën te ‘lenen’ van andere bands, zo lang je ze maar niet kopieert".
Plastic
Kolossus is opgenomen in de eigen studio van de band. De band heeft het album bovendien voor een deel zelf geproduceerd, in samenwerking met Rune Stavnesli, die ook betrokken was bij de opnames van Armada. Vyl licht het opnameproces verder toe: "we hebben in verschillende studio’s het album proberen te masteren, maar besloten uiteindelijk maar om het zelf te doen, met behulp van Knut Fug van Prytz". Opmerkelijk aan het nieuwe album is dat het is opgenomen zonder het gebruik van allerlei digitale foefjes en moderne copy/paste technieken, maar toch tegelijkertijd krachtig en alles behalve ouderwets klinkt. Dit heeft volgens Vyl een logische reden. "Toen we de studio in gingen, wilden we een organisch album maken. We wilden boven alle plastic producties van tegenwoordig – die allemaal hetzelfde klinken – uitspringen. Maar bovenal wilden we iets fris en nieuws. We hebben zo weinig mogelijk aan de opnames veranderd om het geheel puur en organisch te laten klinken. Wat je op het album hoort, is ook daadwerkelijk zo gespeeld, en dat is volgens mij heel belangrijk. Als je de prestaties op de nummers vergroot door allerlei toevoegingen, zul je in een live situatie ernstig in de problemen komen.
Het opnameproces
Als ik Vyl vraag naar het opnameproces van het nieuwe album, blijkt de band al met het materiaal in de weer te zijn tijdens het studiowerk van Armada. "Het maken van muziek is voor ons in constant proces dat in variërende snelheden beweegt. We gaan er dus niet een maandje voor zitten om alles te schrijven. Het is juist een natuurlijk proces dat tijd nodig heeft om te ademen". In dit natuurlijke proces zit volgens Vyl bovendien een vast patroon. "Meestal komt Obsidian met een idee voor een nummer aanzetten. Dan beginnen hij en ik samen te jammen rondom dit idee. We proberen een raamwerk of een schets te maken voor het nummer op basis van de gitaar en drums, en vanaf daar raken de andere bandleden betrokken. Zo hebben we het altijd gedaan, en het werkt goed voor ons". De band probeert vervolgens het overkoepelende perspectief te behouden. "Als we meer dan genoeg nummers hebben, nemen we een pre-productie op. Dit is voor ons een soort testronde. Het is belangrijk om naar je nummers te luisteren zonder ze tegelijkertijd te spelen. Daardoor krijg je een beter beeld en is het gemakkelijker om beslissingen te nemen, omdat je meer focust op wat je hoort, in plaats van wat je doet. Als we eenmaal de studio ingaan, is het behoorlijk duidelijk voor ons wat we precies willen doen. Alleen de zang wordt voor het grootste deel gearrangeerd in de studio, als de rest al is opgenomen. We nemen echt onze tijd voor het opnameproces en we improviseren iedere take een beetje, op zoek naar nét dat beetje extra".
Verschillende edities
Zoals we inmiddels van Nuclear Blast wel gewend zijn, verschijnt ook Keep of Kalessin’s nieuwe in een grote variëteit aan vormen. Zo verschijnt er een normale cd versie, een digipack met een bonus DVD, een gelimiteerde steelcase en een luxe vinyl editie. Zijn dat soort zaken belangrijker nu er steeds meer albums gedownload worden? Volgens Vyl klopt dat in zekere zin wel. "Volgens mij draagt de verpakking bij aan de exclusiviteit en de aantrekkelijkheid van het product, zeker voor de fans, maar hopelijk ook voor de downloaders. We weten dat onze albums gedownload worden, en ook al proveren we het te voorkomen, dan weten we nog dat het slechts een kwestie van tijd is voordat een of andere idioot de nummers op het web zet. Het tragische hieraan is dat het waarschijnlijk mensen vanuit de muziekindustrie zelf zijn die dit doen, direct of indirect. De promo staat namelijk altijd weer op het web nog voordat het album uitgebracht is. Het is moeilijk in te schatten hoeveel schade downloaden veroorzaakt, maar het maakt veel bands kapot.
Tour
De band heeft er inmiddels alweer een tour door de VS op zitten. Vyl heeft er prima herinneringen aan. "De VS tour was geweldig, in feite de beste tour waar een band van ons kaliber onderdeel van kon uitmaken. Iedere avond speelden we voor 1000 tot 2500 mensen, en geloof mij, dat is een heel aardig opkomst voor een band die voor het eerst in de VS speelt. Het onthaal was super en als alles goed gaat, gaan we in het najaar weer terug. Dimmu Borgir en Behemoth waren geweldige bands om mee te touren en we zouden het zo weer doen". Allemaal mooi en aardig, maar krijgen wij Hollanders ook de kans om de heren live aan het werk te zien? Als het goed is wel. "Er komt een Europese tour aan in november en december, onder de naam Metalfest. We spelen dan samen met Morbid Angel, Kataklysm en Marduk en we kijken er erg naar uit. Bovendien gaan we in Engeland onze eerste headliner tour doen in september".
.jpeg){kind=small}
