Tot nu toe goed. De meeste mensen schijnen het een uitstekende plaat te vinden, met uitzondering van de groep die sowieso niets met grind of death metal hebben. En wat boeit het nou eigenlijk wat die lui er van denken? De algemene reactie is juist verrassend positief. Het is erg gaaf dat dit album door de meerderheid begrepen wordt. Maar uiteraard zouden we precies dezelfde muziek maken als iedereen er de pest aan had, we zouden ons er niets van aantrekken. Wij spelen slechts de muziek die we zelf willen horen, en het is mooi meegenomen als andere mensen er ook wat aan hebben.

Gefeliciteerd met het nieuwe album. Het schopt verschrikkelijk kont. Kun je me vertellen wat er zo'n beetje in de periode tussen "Slaughtercult" en "Anatomy is Destiny" heeft plaatsgevonden?

Nou... Het vergde bijna drie jaar om van album tot album te komen. Zoals je je voor kan stellen, is er in die periode veel gebeurd. We tourden in de VS met Mortician, en later met Morbid Angel en Deicide, evenals het headlinen van onze eigen Japanse en Canadese tours. We zijn in Europa geweest en hebben daar naast touren de Obscene Extreme en Fuck the Commerce festivals geheadlined, en toen we in de buurt waren hebben we ook nog op Wacken gespeeld, wat een weergaloze ervaring was. Daarnaast hebben we eerder dit jaar een mini-tour van vijf optredens gedaan aan de westkust met Testament en Rob Halford, wat ook een ervaring van kaliber was. En naast al deze optredens hebben we uiteraard aan het materiaal voor "Anatomy is Destiny" gewerkt, en hebben we helaas te maken gehad met wat ongewenste vrije tijd in 2002.

Wat me gelijk opviel toen ik "Anatomy is Destiny" voor het eerst luisterde, was dat Exhumed... durf ik het te zeggen, een stuk progressie geboekt had sinds "Slaughtercult". De nieuwe nummers steken structureel beter in elkaar, zijn gedetailleerder en zelfs een beetje melodieuzer. Vat dit niet verkeerd op, maar ik had zo'n soort progressie niet van Exhumed verwacht. Hoe is deze verbeterde stijl tot stand gekomen?

Dit kwam min of meer voort uit het wat ingewikkelder materiaal van "Slaughtercult", bijvoorbeeld "Carnal Epitaph" en "Fester Forever". Het was ook een kwestie van een boel tijd hebben om materiaal te schrijven en herschrijven. Daarnaast hebben we allemaal afzonderlijk ook veel tijd besteed aan schrijven en spelen, en volgens mij is dat goed te merken als je het album luistert. Het spel is algemeen gesteld simpelweg een stuk beter. De eerste nummers waar we aan werkten, "Death Walks Behind You" en "In the Name of Gore", waren een stuk directer dan het spul wat we aan het eind van het schrijfproces in elkaar zetten, ik noem "A Song For the Dead" en "Waxwork". Er was geen plan, alleen een voornemen om het nieuwe album te doen verschillen van "Slaughtercult". We vonden dat het laatste album had gezegd wat we te zeggen hadden over die kant van onze stijl, en dat het tijd was om met het nieuwe album iets anders te zeggen. "Slaughtercult" draaide voornamelijk om constant up-tempo spelen en vanaf het begin af aan confronterend te zijn, dus maakten we voor dit nieuwe album meer gebruik van tempowisselingen en dynamiek. Het was gewoon een natuurlijke volgende stap. Exhumed zal nooit een band zijn die zichzelf tot in het oneindige herhaalt, elk album zal iets nieuws brengen en verschillen met de voorganger. Dit zonder drastisch af te wijken van de sound waar we altijd voor gestaan hebben.

"Anatomy is Destiny" is met een veel betere productie dan z'n voorganger gezegend. Hoe kijk je nu tegen het geluid van "Slaughtercult" aan? De productie van dat album is gewoon inferieur aan die van "Gore Metal" en de nieuwe plaat. Hoe kwam je eigenlijk in contact met jullie huidige producer Neil Kernon?

Het is interessant dat je "Slaughtercult" slechter vindt klinken dan "Gore Metal". Naar mijn mening klinkt "Gore Metal" erg slecht, en "Slaughtercult" fantastisch. "Slaughtercult" is een goed geproduceerd zooitje, terwijl "Gore Metal" niets meer dan een zooitje is.
We vonden dat de productie zuiverder en gedetailleerder moest zijn, omdat het materiaal meer omvatte. Relapse kwam met Neil aan toen we het erover hadden door wie het nieuwe album geproduceerd moest worden. We hadden het label een demo van enkele nieuwe nummers gestuurd, en zij zagen in dat het nieuwe materiaal een ander soort productie vereiste. We hadden het erover met Neil, en we zaten gelijk op een lijn.

De diepe gruntvocalen staan ditmaal wat dieper in de mix dan de screams. Is dit bewust of onbewust tot stand gekomen?

Wij hebben zelf niks van de mix meegekregen. Het enigste wat we gedaan hebben is het goedkeuren van de mix toen 'ie af was. Het nieuwe album laat wat meer lage vocalen horen dan "Slaughtercult", waar we bewust voor gekozen hebben. Op "Anatomy is Destiny" hoor je overigens twee soorten lage vocalen, namelijk die van onze gitarist Mike Beams en die van bassist Bud Burke.

"Anatomy is Destiny" kwam op 29 juli in de VS uit, terwijl de Europeanen nog tot 1 september moesten wachten om het album aan te kunnen schaffen. Waarom zat er zo'n groot gat tussen de release-data? In dit smaakloze tijdperk van massaal gedownload van mp3's, lijkt dat niet zo'n verstandige keuze.

De vertraging van de Europese release had te maken met het feit dat de meeste Europese metalfans niet veel albums tijdens de zomermaanden kopen, vanwege vakanties, festivals, en dergelijke. Ik moet zeggen dat ik er wel een beetje raar van opkeek, maar als het enige troost is, de eerste 5000 Europese persingen bevatten een exclusieve bonus live-cd die totaal onverkrijgbaar is in de VS. Eerlijk is eerlijk, of niet dan?

Vanaf het prille begin af aan heeft Exhumed te lijden gehad onder constante wisselingen in de line-up. Nu lijkt de situatie zich wat te hebben gestabiliseerd. Voorzie je dat deze bezetting op de lange termijn stabiel blijft?

Grappig dat je hier naar vraagt... Onze drummer, Col Jones, heeft de band vlak na de opnames van het nieuwe album verlaten. Col is nu werkzaam als microbioloog in de biotechnologie. Hij en ik zijn de band in 1991 begonnen, dus dit is voor ons best een grote verandering van zaken. We zijn echter als vrienden uit elkaar gegaan. Col en ik zijn de beste vrienden, huisgenoten zelfs! Hij kon het echter gewoon niet meer opbrengen om lang te touren, dus vond hij dat hij het best de band kon verlaten. In de tussentijd verzorgen we optredens met Danny Walker van Uphill Battle op drums, wat ons tot nu toe zeer goed bevalt. Col blijft actief in de scene met z'n nieuwe Grindband Cretin, die een mix van de oude Napalm Death en Repulsion speelt. Hij en ik zullen ook samen muziek blijven maken, door middel van onze thrash band Dekapitator, en we gaan daarnaast misschien nog wat andere projecten opzetten. Helaas vereist het onderdeel uitmaken van een underground-band een hoop zelfopoffering, wat voor iedereen moeilijk is en soms simpelweg onmogelijk. Wisselingen in de bezetting zijn dus onvermijdelijk. Maar uiteraard willen we de line-up zo stabiel mogelijk houden.

Voor een band die zo zwaar door het legendarische Carcass is geïnspireerd, slagen jullie er verrassend goed in om niet als een kloon van die band te klinken. Vertel me eens, hoe integreren jullie de Carcass-invloeden in de muziek tijdens het schrijfproces? Gebeurt dit op een bewust of meer een onbewust niveau?

Wat betreft het schrijfproces is Exhumed zeer zelfonderhoudend geworden. Het is zeker niet zo dat we een bepaalde plaat luisteren en die dan proberen te benaderen. Al onze invloeden (veel meer dan alleen Carcass) hebben in dit stadium min of meer een onbewuste uitwerking op onze muziek. We pogen nooit als iets anders dan onszelf te klinken. We luisteren ieder naar zoveel verschillende soorten muziek, ook buiten het metal genre, dat onze muziek zoveel meer is dan alleen Carcass-geïnspireerd. Je kan op het nieuwe album waarschijnlijk meer pogingen vinden Metallica te benaderen dan Carcass, maar de gemiddelde luisteraar valt dat niet zo op. Als je op zoek bent naar een Carcass-kloon, luister dan maar eens naar The County Medical Examiners -- dat is Carcass-aanbidding in z'n puurste vorm.

Exhumed zit nu al een aantal jaren op Relapse. Ik beschouw dat zelf als het meest geschikte label voor een band als die van jullie. Ben je nog steeds tevreden over hoe Relapse de band behandeld?

Ik ben het met je eens dat Relapse het meest geschikte label voor een grindcore band is. Ze hebben de band altijd erg gesteund en de staf gelooft echt in wat wij doen. Toen we in 1998 bij Relapse tekenden, had geen enkel ander 'respectabel' label iets wat qua sound bij ons in de buurt kwam. Nu heeft Metal Blade Cattle Decapitation getekend, en Century Media Impaled, en ik wacht nog op de dag dat Nuclear Blast op de 'trend' inhaakt. Het is tof voor bands om de mogelijkheid te hebben door legitieme labels, die veel voor hun kunnen doen, getekend te worden, maar Relapse was het enige label dat in deze stijl geloofde toen iedereen er z'n neus voor optrok. Alleen daar verdienen ze al een hoop respect voor!

Een tijdje geleden vond ik twee reviews van "Gore Metal" en "Slaughtercult" op een site genaamd Satan Stole My Teddybear. Het zou een understatement van formaat zijn om ze 'negatief' te noemen. De schrijvers van die reviews hadden duidelijk geen liefde voor 'gore metal', wat duidelijk reflecteerde in hun bespottende opmerkingen jegens het genre. Stoort het je erg dat zulk soort mensen promo's van jullie albums ontvangen, en dat ze niet eens de moeite nemen zich bekend te maken met het genre om te bepalen of de cd die hun gestuurd is een goede plaat in het genre is?

Ik maak me eerlijk gezegd niet zo druk om reviews. De meeste mensen begrijpen toch niet waar onze muziek voor staat. Ze denken dat we niets meer dan een complete Carcass-kopie zijn, of dat we gewoon een zooitje imbecielen zijn die zo ziek mogelijk proberen te zijn. Beide aannames slaan nergens op. Het enige wat me wel stoort, is dat mensen schijnen te denken dat 'gore' als lyrisch thema op een of andere manier minder volwassen is dan de andere typische metal-onderwerpen, zoals occultisme en fantasy-spul. Ik vind zelf occultisme en fantasy vrij onnozel, omdat ze beide niets te maken hebben met de realiteit. Gore bestaat tenminste in de werkelijkheid. Fysieke dood is zo'n beetje het enige reële wat betreft het menselijk bestaan, dus lijkt het me een vrij voor de hand liggend onderwerp om over te schrijven. Het is iets waar iedereen zich mee kan identificeren, en dat geldt niet voor spirituele sprietpraat of puberale Viking power-fantasy crap. Om op je vraag terug te komen: onder de reviews van onze albums zullen er altijd wel negatieve zitten. Als je een plaat uitbrengt is het toegankelijk voor reacties van het publiek, en je kunt er geen controle meer op uitoefenen. Het is onvermijdelijk dat je je wat bezig houdt met de reacties. Als de plaat gewaardeerd wordt, dan is dat mooi, maar als dat niet het geval is, is er niks aan de hand. Exhumed is niet voor iedereen.

Ik vraag me wel eens af hoe gore-geobserdeerde mensen zich in 'real life' gedragen... Ik vermoed dat de meesten zeer bedeesde, vriendelijke personen zijn. Ik verwacht niet noodzakelijkerwijs een serieus antwoord (ik daag je echter uit dat toch te geven), maar op wat voor manier oefen je je obsessie voor gore in je vrije tijd uit? Zijn je collega's op je werk bijvoorbeeld op de hoogte van de lyrische inhoud van de songteksten van je muziek, en hoe denken ze daar over?

Ik voel me meer aangetrokken tot een filosofie die gebaseerd is op een puur fysieke / empirische wijze van het bekijken van de wereld, wat ook een beetje het concept achter "Anatomy is Destiny" is. Ik geloof dat fysieke dood het absolute einde van het bewustzijn betekent. Er is geen hiernamaals of iets anders na het decompositieproces -à "Anatomy is Destiny". Deze overtuiging is zonder meer onderdeel van mijn leven, op verschillende niveaus. Volgens mij geeft het eindige aspect van onze levens ze ook betekenis. Zonder het onvermijdelijke van de dood kennen onze levens geen echte vitaliteit. Dit is geen nieuw idee, maar het is er wel een waar ik in geloof en die mijn leven en de keuzes die ik maak beïnvloedt. Wat betreft mijn 'gore-obsessie', daar besteed ik aandacht aan door middel van het kijken van programma's over forenziek, het bespreken van pathologie met vrienden en familie (mijn moeder is een instructrice voor verplegers en ik heb verscheidene vrienden die werkzaam zijn als balsemer of medisch onderzoeker), en natuurlijk het kijken van horrorfilms. Je hebt overigens gelijk, de jongens van Exhumed zijn vrij rustige personen die er veel plezier aan hebben hun agressie uit te drukken door middel van het spelen van death metal. Ik slaap niet meer in een doodskist en vreet op het moment geen wormen, al heb ik in het verleden wel veel van dat soort dingen gedaan.

Ik vraag mijn slachtoffers altijd naar welke platen ze de laatste tijd veel hebben geluisterd. Deel alstublieft je slechte smaak met ons.

Uh-oh. Soms haal ik mezelf problemen op de hals met dit soort zaken, maar daar gaan we... Metallica - Master of Puppets
Johnny Cash - American III en American IV
The Birthday Party - Best of
Killing Joke - What's THIS for?
World of Skin - Ten Songs for Another World
The Red House Painters - 4AD anthology
Skid Row - Skid Row
Dropdead - Alles
Black Flag - The first 4 Years
Amebix - The Power Remains
S.O.B. - Don't Be Swindle
For a Few Dollars More - Soundtrack
Judas Priest - Sad Wings of Destiny
Napalm Death - Alles
Steer/Dorrian/Harris/Embury era 15. English Dogs- Onward into Battle

Ik neem aan dat er wel een tour geplanned staat voor Exhumed? Ik hoop dat jullie Nederland niet overslaan. Gebruiken jullie nog steeds al dat bloed op het podium?

We spelen zeker weten in Nederland, dus sluit jullie dochters maar op, en ook jullie oma's. Het wordt altijd en bloedbad wanneer Exhumed de stad binnen komt stormen, dus neem een kotszak mee naar het optreden! Hier volgen de data waarop we samen met Cephalic Carnage en Inhume onze infectie op Nederland overdragen: