Bedankt! Ondanks alles wat er in de afgelopen weken is gebeurd is mijn visie op het eindresultaat onveranderd. Ik ben ontzettend trots op wat we met Existentia hebben neergezet en vind het zonder twijfel ons beste album tot nog toe. Het mag duidelijk zijn dat ik zou wensen dat de omstandigheden rondom Trail Of Tears van andere aard waren. Het enige wat ik nu kan doen is vooruit kijken en me niet laten benvloeden door de negatieve gebeurtenissen die achter me liggen.
Je zal het ongetwijfeld erg druk hebben nu je alle interviews zelf moet doen. Zou je de lezer toch een korte samenvatting willen geven van wat er allemaal aan de hand was?
Druk is het zeker. Ik ga er vanuit dat menigeen ondertussen wel weet wat er is gebeurd, dus ik zal niet in detail treden. Nadat we in november een problematische tournee door Mexico hadden afgewerkt besloten vier bandleden Trail Of Tears de rug toe te keren. Het resultaat van hun beslissing was dat we genoodzaakt waren om de aankomende Europese tour, met onder andere een headlining positie op de X-Mass Festivals, af te blazen. Dit is natuurlijk goed klote en ik moet dan ook zeggen dat hun beslissing niet op een slechter moment had kunnen komen. Toch kan ik niks anders dan de feiten accepteren, alles achter me laten en vooruit kijken.
Wat is momenteel de stand van zaken binnen de band? Wie zit er in Trail Of Tears en wie niet?
Na de Mexicaanse toer hielden Jonathan Perez (drums, red.), Kjell Hagen (bas), Runar Hansen (gitaar) en Kjetil Nordhus (cleane zang) het voor gezien. Op dit moment is de nieuwe line-up nog niet 100% zeker, dus kan ik je nog geen namen geven tot alles op orde is. Wat ik alvast wel kan verklappen is dat Trail Of Tears door zal gaan met muzikanten die in het verleden al bij de band betrokken waren, alsmede met een aantal nieuwe mensen.
Was voor jou het belangrijkste om zo snel nieuwe muzikanten te vinden en om op pad te gaan om Existentia te promoten?
Ik ben nog steeds bezig om de nieuwe line-up rond te krijgen. Er zitten veel haken en ogen aan en om alle puzzelstukjes bij elkaar te krijgen vergt gewoon wat tijd. Ik heb er in ieder geval veel vertrouwen in en ik denk dat we in de nabije toekomst meer duidelijkheid kunnen verschaffen. Uiteraard is het belangrijk om je gezicht te laten zien en niet in de vergetelheid te raken. Toch denk ik dat we de zaken niet moeten overhaasten om er zeker van te zijn dat alles klopt. Er liggen al de nodige aanbiedingen van festivals op tafel en ook van concertpromotors. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik op dit moment geen druk voel, maar als ik nu het koppie erbij houd en zorg dat ik de juiste mensen bij elkaar krijg, dan denk ik dat alles wel goed gaat komen.
Ben je niet bang dat alle rompslomp rond de band er voor zorgt dat de aandacht rond Existentia enigszins verloren gaat?
Ik denk niet zozeer dat het ten koste gaat van de aandacht. Veel mensen zijn nieuwsgierig naar wat er is gebeurd. Dat is logisch en dat kan ik ze ook niet kwalijk nemen. Voor mijzelf is het belangrijk om mijn kant van het verhaal te vertellen en de situatie uit te leggen. De interviews die ik nu allemaal doe zijn daarvoor een uitgelezen mogelijkheid. Vanzelfsprekend zou ik wensen dat alles anders had gelopen. Aan de andere kant hebben de gebeurtenissen de band ook veel publiciteit bezorgt en zoals we allemaal weten bestaat er niet zoiets als negatieve publiciteit. Tenzij men je naam verkeerd spelt natuurlijk.
Dan over de muziek. Voordat we het over de nieuwe plaat gaan hebben ben ik benieuwd waarom jullie na het vorige album Free Fall Into Fear een pauze van liefst zes maanden inlasten. Was dat zon zware bevalling?
Free Fall Into Fear was een ware nachtmerrie om op te nemen. De maanden die we daarna vrijaf namen waren daarom absoluut noodzakelijk. We deden er negen maanden over om alles af te ronden, terwijl we er vanuit gingen dat we niet langer dan twee maanden nodig zouden hebben.
Het begon allemaal toen we besloten om het album dichtbij huis op te nemen. Dat pakte totaal verkeerd uit omdat we ons niet konden concentreren. En dan heb ik het niet eens over de technische problemen die de kop op staken. Gedelete bestanden en een gecrashte harddisk zorgden ervoor dat we bijna het gehele album opnieuw moesten opnemen. Het was zo erg dat we er op een gegeven moment niet zeker van waren of er een plaat zou komen of niet. Toen het allemaal achter de rug was waren we op. Onze energie was compleet weggebd en om de batterij op te laden was een break noodzakelijk.
Existentia komt deze maand op de markt. Al een beetje nerveus? Wat voor gevoel heb je erbij?
Ik kan niet zeggen dat ik nerveus ben. Ik kan niet wachten om dit album uit te brengen. Zoals ik eerder al zei vind ik Existentia superieur aan alles wat we tot nog toe hebben gedaan, en uitgaand van de feedback en recensies is er weinig reden om nerveus te zijn. Ik ben apetrots op dit album en kan daarom niet wachten om het met anderen te delen!
Was het jullie intentie op een meer catchy album te maken, na het heftigere Free Fall Into Fear?
Van meet af aan was het voor ons duidelijk dat we een meer catchy en directer album wilden maken. Toen de songs nog in een beginstadium verkeerden namen ze als melodieuzere en sypfonischere vormen aan dan in het verleden het geval was. Free Fall Into Fear bevatte enkele erg goede songs, maar door de problemen tijdens het opnameproces mist dat album de nodige focus. Ditmaal waren we dus erg gefocust om de nummers een duidelijke identiteit mee te geven en te zorgen voor eenheid. Existentia bevat veel meer dan de andere Trail Of Tears-platen een rode draad. De nummers vloeien allemaal een stuk natuurlijker over in elkaar, maar zijn tegelijkertijd stuk voor stuk goed genoeg als je ze afzonderlijk beluisterd. Ik denk dat we een ideale mix hebben samengesteld van oud en nieuw Trail Of Tears-werk. Er zijn elementen van al onze albums terug te horen. Die elementen hebben we samengesmolten tot een solide en natuurlijke eenheid.
Hebben de nummers een gezamenlijk onderwerp of staan ze allemaal op zich?
Het is geen conceptalbum, al gaan de teksten veelal over dezelfde onderwerpen.
Kan je eens uitleggen waarover precies?
De meeste nummers gaan over de contrasten die een persoon in het dagelijks leven ervaart. De ups en downs, hoe alles wat je meemaakt impact heeft op je bestaan en hoe verschillende personen omgaan met dezelfde ervaringen en gevoelens. De teksten zijn misschien wat duister, maar zijn wel positief bedoeld. In het begin komen ze misschien niet zo over, maar als je tussen de regels doorleest zul je merken dat ze veel hoop en optimisme bevatten.
Is Existentia, gezien het feit dat op jullie website stond dat de band was opgeheven, een heel ironische titel?
Haha, geen interview zonder deze vraag! De waarheid is echter dat Trail Of Tears nog steeds bestaat en zonder in details te treden is de titel relevanter dan ooit tevoren!
Wat is de ware betekenis achter de titel?
Het is simpelweg een passende titel om de inhoud van de teksten in n woord samen te vatten.
Op deze plaat horen we wederom een zangeres. Ditmaal is dat de Franaise Emmanuelle Zoldan. Hoe ben je met haar in contact gekomen?
Het contact met Emmanuelle is ontstaan nadat onze producer Terje Refsnes ons haar aanraadde. Hij had al meerdere malen met haar gewerkt en toen we vertelden dat we opzoek waren naar een zangeres was Emmanuelle onmiddellijk zijn suggestie. Nadat ik haar had horen zingen begreep ik direct dat we optimaal van haar stem gebruik moesten maken en haar een grotere rol moesten toewijzen dan oorspronkelijk de bedoeling was. We hadden plannen om meer koren te gebruiken. Uiteindelijk bleek dat niet de beste optie en dus besloten we om Emmanuelles zang te gebruiken op zeven van de tien songs.
Van alle optredens die je met Trail Of Tears hebt gedaan, waren volgens jou de twee beste shows in Nederland. Wat vind je zo speciaal aan optreden in Nederland?
We hebben altijd al een speciale band met Nederland gehad. Toen we net begonnen stonden we onder contract bij het Nederlandse label DSFA en in de loop der jaren hebben er we een kleine vijftig optredens gedaan. Best opmerkelijk voor een Noorse band dacht ik zo. Ik kan me nog goed onze eerste show buiten Noorwegen herinneren. Dat was in 1999 in Doornroosje in Nijmegen, met Gail Of God. Sindsdien is het Nederlandse publiek altijd erg goed voor ons geweest.
Denk je dat de fans binnenkort de kans krijgen om Trail Of Tears dan eindelijk aan het werk te zien?
Absoluut. Het zal even duren, maar hopelijk hebben we tegen de zomer alles in orde. Een hoop festivals hebben al interesse getoond. Ik hoop dus dat we een aantal zomerfestivals mee kunnen pakken gevolgd door een Europese tour in het najaar. Geef in de tussentijd Existentia een kans. Bedankt voor alle support en tot gauw!
