Trail Of Tears verbaasde me vorig jaar met een ijzersterke set als headliner in de Biebob. Op deze mooie zaterdagavond wisten ze weer te overtuigen. Jammer genoeg heeft de band, die fantastisch debuteerde met het album Disclosure In Red met Helena Michaelsen op zang, geen zangeres meer. Alhoewel jammer? Het is de eerste keer dat ik deze groep zonder zangeres zag, en eigenlijk heb ik geen zangeres gemist. De twee mannelijke zangers zorgden voor genoeg vocaal vuurwerk en afwisseling. Het enige nadeel is dat we nu alleen maar naar lelijke mannen kunnen kijken. Maar goed. Een zeer vermakelijk concert waarbij naast twee nieuwe nummers (van een begin volgend jaar te verschijnen album) vooral materiaal van A New Dimension of Might werd gespeeld. Ook deze keer werd het concert afgesloten met "Caffeine" van Faith No More. Geen slechte cover, maar het origineel blijft leuker.
Ik heb Tristania al enkele keren zien optreden en telkens was ik wel gecharmeerd door de prestatie. De eerste twee albums draai ik nog geregeld maar World Of Glass vond ik maar een saaie bedoening. Wat de heren en dame deze avond presteerden was ook veel minder dan dat ze konden. Vibeke blijft een bloedmooie meid maar haar sensuele bewegingen gaan zelfs een beetje irriteren anno 2004. Ik had het gevoel dat de groep niet echt lekker in zijn vel zat en het resultaat was een vrij lauwe set. Er werden ook een tweetal nieuwe nummers gespeeld die me niet echt konden bekoren en hoogtepunt van deze set was Beyond the veil.
Eerder dit jaar zette Therion op Graspop een zeer goede set neer, maar iedereen die deze groep een beetje kent, weet dat ze vooral schitteren in zalen. Deze keer waren er maar vier extra koorleden meegenomen (was in het verleden wel anders) en voor de rest moesten we het doen met een basis heavy metal opstelling. De meegenomen leadzanger was vrij goed bij stem en liet de muziek in zijn waarde. Twee uur lang kregen we nieuwe nummers en oude klassiekers voorgeschoteld. Titels? Typhon, Siren in the woods, Crowning of Atlantis, Asgard, Melez (!!!) Cults of the Shadow en uiteraard To Megatherion! Het concert werd deze keer niet afgesloten met een Running Wild, Iron Maiden of Judas Priest cover maar met een Mercyful Fate (Black Funeral) en Motrhead (Iron Fist) hommage. Deze laatste vond ik echter niet bij Therion passen en hoeven ze voor mij niet te herhalen. Dat had ik liever nog eens Summer Night City van Abba gehoord! Na 120 minuten was de koek jammer genoeg alweer op! Maar laten we eerlijk zijn: 3T (haha!) was ongetwijfeld een van de betere concertavonden van het jaar.
Therion:
Tristania:
Trail Of Tears:
