We hebben de laatste 2 jaar vrij regelmatig opgetreden in Nederland. Verder besloot onze vorige bassist Roel Menting in oktober 2003 de band te verlaten. De reden daarvoor was dat zijn muzikale voorkeur was veranderd, zijn interesses lagen steeds meer in de jazz-richting. Bovendien ging hij in het buitenland studeren. Vervolgens zijn we een paar maanden bezig geweest met het zoeken naar een geschikte opvolger. Dat bleek niet mee te vallen. Uiteindelijk vonden we, na vele audities, pas in januari 2004 onze nieuwe bassist in de persoon van Tim Numan. Daarna ontstond het idee om weer de studio in te gaan, deze keer om voor het eerst een echt full-length album op te nemen. De maanden daarna hebben we keihard gewerkt om alles tot in detail voor te bereiden voor in de studio. Tim moest natuurlijk nog alle nummers instuderen en we hebben nog een nieuw nummer geschreven. In juli 2004 hebben we 2 weken in de Exess Studio's in Rotterdam doorgebracht voor de opnames. Het mixen en masteren gebeurde in september en oktober. Het was eigelijk de bedoeling dat de cd al in september klaar was, maar dat is dus december geworden. Je loopt bij zo'n project toch altijd tegen dingen aan die je niet verwacht. Uiteindelijk zijn we erg tevreden met het resultaat.
In dat gesprek vermeldden jullie het volgende 'We hebben een contract aangeboden gekregen dat we waarschijnlijk gaan tekenen'. 'Escape To Reality' komt echter uit in eigen beheer en jullie zijn nog steeds op zoek naar een geschikte platenmaatschappij. Staan de zaken er nu beter voor?
Het label dat ons dat contract aan had geboden bleek enige tijd later in financiële problemen te zitten. Het contract is toen afgeblazen. We zijn nu echter wel van plan om met 'Escape to Reality' een platenmaatschappij te zoeken die het wil uitbrengen. Het staat natuurlijk beter als je bij een label met een compleet album aan komt zetten dan met een of andere demo.
Vergeleken met de nummers op jullie EP's zijn de nieuwe liederen meer volwassen en progressiever geworden. Zijn de de nieuwe nummers op een andere manier gecomponeerd?
Dank je voor het compliment! In principe is de schrijfwijze van de nummers niet veranderd. Als ik een nummer schrijf begin ik altijd met het onderwerp: waar gaat het over, wat is de sfeer. Daar wordt de muziek dan op geschreven. Verder werk ik van groot naar klein, dus eerst de structuur van het nummer en vervolgens alles steeds verder tot in detail uitwerken. Vervolgens kijken we met zijn allen in de oefenruimte hoe het in het totaal klinkt en voegt ieder bandlid wel iets toe aan het arrangement. Als laatste komt de tekst, die dus wordt aangepast aan de muziek, niet andersom. Het duurt altijd best lang voordat wij een nieuw nummer klaar hebben. Ik denk dat de nieuwe nummers, in vergelijking met de vorige EP's, veel meer een geheel vormen en beter op elkaar aansluiten, zonder de variatie tussen de nummers te verliezen.
Laten we de nummers eens één voor één overlopen. Geef je commentaar maar op mijn stellingen of jullie visie op het bepaalde nummer.
'Prelude', een leuk maar niet noodzakelijk introotje.
Eigelijk hoort de 'Prelude' bij het nummer Escape to Reality, je hoort ook het refrein erin terug. Live spelen we ze ook altijd achter elkaar. We hebben er toch voor gekozen om er een aparte track van te maken. Voor ons is het wel een belangrijke intro; het zet meteen de goede sfeer neer voor de rest van de cd.
'Escape To Reality', een vlotte en toegankelijke opener.
Inderdaad qua structuur en melodie het meest toegankelijke nummer op de cd. We hebben bewust de meer toegankelijke nummers aan het begin van de cd gezet en de "moeilijkere" nummers aan het eind, zodat de luisteraar niet meteen teveel wordt afgeschrikt. In dit nummer wordt voor het eerst op de cd de elektrische (distortion) viool geïntroduceerd: in de solo halverwege het nummer.
'Awakening', een prachtige melodie, maar het nummer sleept iets te lang aan.
Een kwestie van smaak denk ik. De langgerektheid hoort bij het nummer, het draagt echt bij aan de spanning in de opbouw. Als je het zou inkorten zou het denk ik niet werken. We hebben in dit nummer voor het eerst een akoestische gitaar gebruikt bij de opnames, in het jazzy tussenstuk.
'Beyond Recognition', hallo Anathema!
Grappig dat je dat zegt, want wij zijn alle vier nauwelijks bekend met Anathema. Ik heb zelf wel eens een paar nummers van ze gehoord maar was het dan. Maar ik zal me er eens in gaan verdiepen. 'Beyond Recognition' is zeg maar de "ballad' van het album, met een explosief einde. Het is ook het oudste nummer op de cd.
'Forgiveness', ik vraag me af welk persoonlijk verhaal zich achter deze tekst bevindt.
'Forgiveness' is een fictief verhaal over iemand die sterft en vervolgens gevangen zit tussen het aardse bestaan en het hiernamaals. Een rusteloze ziel die het leven van anderen zuur maakt. Persoonlijk is dit mijn favoriete nummer, het is ook het meest recente nummer dat we geschreven hebben.
De afsluitende 'God'-trilogie, waarom gaat dit nummer tekstueel niet verder? Is het niet een beetje een laffe aanval?
Het is niet zozeer een aanval als wel een (cynische) beschrijving van conflicten tussen verschillende religies. Ik heb geprobeerd om dit ook in muzikale zin uit te beelden door elke godsdienst een eigen thema te geven. In deel III, 'Pandemonium', komen deze thema's met elkaar in conflict en eindigt het nummer en ook de cd in een gigantische climax. Hoewel het drie verschillende tracks zijn moet je het toch zien als één nummer. Het is het langste en meest complexe nummer op de cd.
De enige echte kritiek die ik heb is op het cd-hoesje dat veel te donker is en me doet denken aan een ultra depressieve funeral doomband. Het is niet echt aantrekkelijk als je het ziet liggen in de cd-rekken tussen opvallendere covers. Wat denken jullie hiervan?
Het klopt dat het artwork iets te donker is afgedrukt. Maar we vinden wel dat het goed past bij de sfeer in de muziek.
Wat voor niet-metal artiesten en vooral muzikanten inspireren jullie?
Alle bandleden hebben een vrij brede smaak. Zelf speel ik naast metal veel klassieke muziek (o.a. Bach, Mahler, Saint-Saëns, Brahms, Tchaikovsky, Shostakovisch) en ik luister veel naar progressieve rock (o.a. Pink Floyd en Spocks Beard). Daniël en Remco spelen en luisteren veel jazz en fusion (Thelonious Monk, Bill Evans, Miles Davis, Tribal Tech, Vital Tech Tones, Michael Brecker, e.a.). Tim is echt de avant-garde man, hij luistert veel naar Mike Patton, Mr. Bungle en Merzbow. Veel van deze stijlen zijn af en toe terug te horen in onze nummers.
Misschien een domme vraag, maar ik weet nog steeds wat jullie, enigszins eigenaardige, bandnaam wilt zeggen?
Dis is de latijnse naam voor Hades, de god van de onderwereld in de Klassieke Oudheid.
Oja, uiteraard.Dat had ik moeten weten. Het laatste woord is aan jou..
Bedankt voor het interview! 'Escape To Reality' is te verkrijgen via onze site Hopelijk tot ziens bij een van onze optredens!
