Voordat de zanger aan de telefoon kan komen, word ik eerst in de wacht gezet. Het blijkt dat ik niet zomaar met een willekeurige vocalist ga bellen, maar ik wordt doorgeschakeld naar het Avatar Country Ministerie van Communicatie. Het thema van het album beperkt zich dus niet alleen tot de muziek, maar ook de gehele promotie ervan staat in het teken van de koning en zijn onderdanen.

Welkom,
Je belt met het Avatar Country Ministerie van Communicatie.
Glory To Our King!
Een moment geduld alstublieft. Je wordt doorgeschakeld naar het hof.

Bedankt voor het wachten. De koning waardeert dat je belt. Op dit moment zijn er vele wachtenden voor je.

Je bent als eerstvolgende aan de beurt. Glory To The King.

Hallo, met Johannes van Avatar. Glory To Our King!

Hallo, Johannes. Hoe gaat het ermee?

Met mij gaat het goed! Dit is het laatste interview van de dag. Dus ik voel me relaxed en ben opgewarmd voor pittige vragen. Al moet ik wel zeggen dat ik inmiddels ook wel een beetje uitgeput ben. Dus als je een scoop wil scoren, dan is dit je kans, haha.

Ok� dan, ik zal het proberen. Wat een bijzondere wachtlijn heb je trouwens.

Dank je wel, haha. Het zijn ook drukke tijden bij het koninklijke paleis momenteel. Dus we willen de mensen die bellen iets geven om te relaxen tijdens het wachten. Ik hoop dat je genoten hebt van de loungeversie van ons volkslied.

Ja hoor, die was prima. Het is niet vaak dat je dat te horen krijgt terwijl je in de wacht staat.

Ik denk ook niet dat muziekjournalisten vaak de kans krijgen om te praten met iemand van het hof van de koning. Dus ik kan me dat goed voorstellen.

Ik zal het hof dan ook niet te lang belasten met mijn vragen.
Om te beginnen, een terugblik naar het vorige album Feathers & Flesh (2016). Het lijkt erop dat deze plaat zorgde voor een definitieve doorbraak en Avatar een hoop fans heeft opgeleverd. Hoe kijk jij daartegenaan?

Ja, ik denk het ook. Al moet ik wel zeggen dat de band, per album die het uitbracht, steeds meer aanhang kreeg en groter werd. Voor mij voelt het een beetje als een sneeuwbaleffect. We groeiden steeds. Het is meer zo dat met Feathers & Flesh dingen enorm in een stroomversnelling zijn geraakt. In die zin is het dus niet echt ons doorbraakalbum.

Ik zie het ook als iets dat typisch gerelateerd is aan metal. Als je bijvoorbeeld kijkt naar popsterren. Die komen vanuit het niets. Die worden door grote pr-machines de wereld ingeslingerd, met het idee van dat is hip en dit is vanaf nu in. Hier is je nieuwe favoriete artiest en die staat meteen in de grootste zalen en wordt non-stop op de radio gedraaid. Met metalmuziek gaan die dingen organischer en gaat er vaak eerst een langere weg van opbouw aan vooraf. Maar als je kijkt naar ons, dan groeien we momenteel erg hard. Al denk ik wel dat elk album een opbouw is geweest naar dit succes.

Dat succes is wel te merken. Van de keren dat ik jullie live heb gezien, zijn de aantallen toeschouwers enorm toegenomen. Bijzonder was jullie show op Graspop afgelopen jaar, waar jullie vroeg op de dag als eerste band op de main-stage waren geprogrammeerd, maar waar enorm veel mensen op afkwamen.

Ik herinner me die show nog wel. Dat was trouwens een gave dag, met enorm veel gave bands op de affiche. Ik weet nog dat we Rhapsody zagen spelen toen we aan het signeren waren. Wist je trouwens dat we dat optreden bijna niet gered hebben? We hadden een enorm oponthoud om daar te komen en kwamen bijna te laat. Het was zelfs zo dat ik me achter het podium snel moest omkleden en mijn schmink op moest doen voor een autospiegel, haha.

Voor ons was dat de laatste show die we dat weekend zouden spelen, dus we konden daarna rustig aan doen en zijn blijven hangen op het festival. We gingen pas weg toen Deep Purple bijna afgelopen was. Dat soort extra's vind ik zelf altijd erg fijn. Dat je even kunt blijven hangen en niet zo hoeft te haasten. Anders is het altijd: aankomen, spelen, eten, pers en door naar het vliegtuig of het volgende optreden. Zeker in het festivalseizoen is het echt enorm hectisch. Deze zomer was dan ook bizar als je kijkt naar de plaatsen waar we heen moesten. De ene dag speelden we in Noorwegen om daarna gelijk door te gaan naar Spanje. Dat is zo intens en breekt je op. Dan zijn dagen zoals die op Graspop heerlijk om even bij te komen.

Maar om nog even terug te keren naar Feathers & Flesh. Het album sloeg een heel andere richting in dan die op jullie voorgaande albums te horen was. Vond je het niet een enorm risico om jullie sound te veranderen, terwijl die juist aan het aanslaan was bij het grote publiek?

Hmmm....
Weet je. De enige manier hoe ik het geluid van Avatar zou kunnen defini�ren, is het feit dat ik zing, John drumt en Hendrik en de koning beiden instrumenten met snaren bespelen. Mijn filosofie en die van de band is, dat een band niet gedefinieerd wordt door ��n bepaald geluid. Neem bijvoorbeeld The Beatles. Geen enkel album van The Beatles klinkt hetzelfde. Toch hoor je in elk nummer van die band, The Beatles terug. En dat komt door het spel van de muzikanten, dat het onmiskenbaar als The Beatles klinkt. Hetzelfde geldt ook voor Queen. Als je kijkt naar Bohemian Rhaposdy, de Flash Gordon-soundtrack en al het materiaal dat die band in de jaren tachtig hebben uitgebracht, zoals I Want To Break Free, dan klinkt het allemaal enorm verschillend. Toch zal iedereen die ernaar luistert, meteen horen dat het Queen is. Het maakt niet uit wat die bands uitbrengen, het zal altijd als die ene band klinken en dat is wat mij betreft de definitie van een eigen geluid hebben.

En ja, Feathers & Flesh klinkt heel anders als je het vergelijkt met onze andere albums, maar toch klinkt het voor mij honderd procent als Avatar. Dat komt ook vooral omdat ik degene ben die erop zingt, haha. Als je dan vraagt of het een risico was. Ja, ik denk het wel. Maar ik neem graag risico's als muzikant en voel me daar ook verplicht toe. Het brengt ons verder.

In de tijd dat we Black Waltz (2012) maakten, waren we in de veronderstelling dat het onze laatste plaat zou worden. We waren gefrustreerd over het feit dat we artistiek gezien en qua carri�re op een plek terecht waren gekomen, waar we voor ons gevoel niet thuishoorden. We gingen de studio in met de gedachte dat we nog ��n album zouden maken en hoopten dat het gewaardeerd zou worden en eventueel zou aanslaan, maar gaandeweg lieten we die gedachte los. We gingen gewoon voor onszelf spelen en bekeken het materiaal vanuit ons eigen perspectief en wat wij mooi vonden. Uit dat proces kwam Black Waltz gerold en dat werd een succes. Vanaf dat punt begon onze carri�re echt vorm aan te nemen.

Vervolgens besloten we ook het roer om te gooien met Hail The Apocalypse (2014). We gingen die plaat live opnemen in de studio. Iets waarvan we dachten dat alleen een band als Led Zeppelin dat kon doen en waar wij nooit goed genoeg voor zouden zijn. Onze generatie muzikanten kan zoiets toch niet meer maken? Toch zijn we die uitdaging aangegaan en het resultaat is prima. Dus net als met Black Waltz pakte het risico van dingen anders doen goed voor ons uit.

Na Hail The Apocalypse kregen we het gekke idee om een heel conceptverhaal te schrijven en daar een heel album omheen te maken (Feathers & Flesh). Dat was natuurlijk een heel groot risico, maar de ervaring die we hadden van de vorige twee platen, was juist dat risico's nemen goed voor ons was. We voelden ons zelfverzekerd genoeg om het te gaan doen en zijn gewoon bezig gegaan. Ik vind het daarbij ook fijn om uit mijn comfortzone te treden. Als ik niet weet hoe het moet, raak ik ge�ntrigeerd en wil ik het leren. Het is fijn om die uitdaging aan te gaan en om daarna het resultaat te zien. Die uitdaging hebben wij nodig als muzikanten en daarin schuilt voor ons de moeilijkheid voor de komende jaren. Op al onze afgelopen platen hebben we iets nieuws gedaan en daar zijn we goed in geworden en hebben ons dat eigen gemaakt. Vervolgens moeten we weer op zoek naar een nieuwe uitdaging en die is best moeilijk om te bedenken.

Is waar jullie nu zijn als band dan ook iets wat al vanaf het begin af aan de bedoeling was?

Ja, dat zeker. Al is dat meer onbewust gebeurd dan bewust. Toen ik begon in de band, vond ik het al een hele eer dat ik naast de koning mocht zingen. Maar in het begin waren we nog zo jong en wisten we nog weinig van muziek maken. De eerste stap was bijvoorbeeld om eerst maar eens goed te leren om een gitaar te stemmen en om een nummer te leren spelen. Vervolgens probeerden we zelf een track in elkaar te knutselen, daar gingen jaren aan voorbij dat we alleen covers speelden om op die manier goed te leren spelen. Ik denk dat iedere muzikant zo is begonnen. Maar wanneer je nog op dat punt bent, is het natuurlijk moeilijk om voor te stellen dat die band later dit grote theatrale ding zou worden dat we nu zijn en dat we op ons zevende album eindelijk de waarheid over onze koning kunnen onthullen.

Beviel het maken van een conceptalbum jullie dan zo goed, dat jullie besloten om nog een te doen?

Het was niet onze intentie om nog een conceptalbum te maken. Feathers & Flesh werd een conceptplaat omdat we dat heel graag wilden. Als je mij zou vragen waarom, zou ik zeggen omdat we niet wisten hoe zoiets moest. Dus we zijn ook echt met het idee van een concept aan die plaat begonnen te werken. Ditmaal voelden we dat de tijd rijp was om het ware verhaal van onze koning te vertellen en de grenzen van Avatar Country voor iedereen open te stellen. Dat is iets wat langzaam groeide bij ons de afgelopen jaren en we denken dat de mensheid nu klaar is om te leren over Avatar Country. We hebben tijdens onze optredens al wel wat hints erover gegeven, maar nu is het tijd dat de volledige waarheid naar buiten treedt. Dus het was niet echt dat we wederom een concept wouden hebben. Dat is normaal gezien ook niet onze werkwijze. Voor ons zou het namelijk logischer zijn om iets compleet anders te doen dan wat we op het vorige album deden. Hail To The Apocalypse namen we live op, omdat we iets nieuws wouden doen en iets wouden toevoegen aan het stugge, industri�le geluid dat we hadden op Black Waltz. Door die plaat live op te nemen, probeerden we er een beetje een organisch geluid aan toe te voegen. En Feathers & Flesh was weer iets totaal anders als reactie daarop, want daarvan hadden we een hele monsterproductie gemaakt met alles erop en eraan. En dit keer konden we er gewoon niet omheen. Het was tijd om het verhaal van de koning te vertellen. Dat was voorbestemd.

Kun je een beknopte samenvatting van Avatar Country geven dan?

Op de plaat gaan we vooral dieper in hoe het leven in Avatar Country is en wat het kan zijn. We hebben vooral veel inspiratie gekregen van oude legenden en historische verhalen rondom onze koning. Het album begint met ons volkslied. Dat is natuurlijk belangrijk voor iedereen om te weten. De volgende track gaat over de legende van onze koning (Legend Of The King). Wij geloven dat Avatar Country een thuis biedt voor iedereen die maar wil en we willen iedereen dan ook uitnodigen om inwoner te worden. Dat is dan ook vooral het nalatenschap van de koning. Iedereen is welkom. Maar er zijn zoveel verhalen over de koning. Zo lijkt het op het eerste oog dat elke koning wordt opgevolgd door een andere koning. Dat we daarover verder uitbreiden, is vrij uniek overigens, want de koning heeft namelijk een ingewikkelde verhouding met sterfelijkheid. Dat komt omdat de tijd moeilijk bij te houden is in Avatar Country. Dit jaar zal het bijvoorbeeld op de meeste plekken op de wereld het jaar 2018 zijn, gebaseerd op het christelijke idee van wanneer Jezus Christus is geboren. In China is het daarentegen ook het jaar van de hond en moslims en joden hebben ook weer een heel ander idee van tijdindeling. Al kan ik me zo even niet herinneren wanneer bijvoorbeeld Mohammed is geboren volgens de moslimkalender. Maar in Avatar Country is het dit jaar het jaar van de koning, maar vorig jaar was het ook al het jaar van de Koning. En zo zal het volgend jaar ook zijn en de jaren daarop ook. Het is in Avatar Country altijd het jaar van de koning.

Toen we in de archieven op zoek waren naar verhalen over onze koning, vonden we heel oude stoffige, boeken. Toen we ��n van die boeken open sloegen, lazen we dat op drie juli in het jaar van de koning, onze majesteit voor het eerst opstond en een heel leger leidde. Dus we weten nu wel iets van de oorsprong van onze koning, maar nog steeds niet wanneer dat was. Ergens kun je de tijd in Avatar Country ook wel vergelijken met muziek. Er zijn bijvoorbeeld nummers die wel twintig minuten duren, maar voor je gevoel voorbij zijn in enkele seconden, omdat ze zo mooi zijn. Of tracks die maar drie minuten lang zijn, maar zoveel voor je betekenen dat deze als de soundtrack van je leven aanvoelt. Die betekenis van tijd gaat hand in hand met de betekenis van tijd in Avatar Country.

Tijd is dus een gecompliceerd iets in het koninkrijk, maar zover ik weet is de koning onsterfelijk. Het nummer King After King vertelt het verhaal over dat de koning stierf in een gevecht. Zijn wens was dat een van zijn manschappen het paard van de koning in vrijheid stelde. Die was vervolgens het berglandschap in getrokken toen de zon ten onder ging. Toen de volgende dag de zon weer op kwam, kwam het paard ook weer terug en op het paard zat de koning. De vraag is dus: was de koning echt dood of heeft hij bijvoorbeeld een identieke tweelingbroer gestuurd of iets anders dat wij als mensen niet kunnen begrijpen. Daar zijn we in Avatar Country nog niet over uit. Maar wat we wel weten is, dat vele mensen over de hele wereld zijn ge�nspireerd door het verhaal van onze koning. Alle andere verhalen over herrijzenissen van mensen zijn feitelijk dus niet meer dan rip offs. Dat houdt dus in dat als je terugkijkt in de geschiedenis en kijkt naar het verhaal van Jezus Christus, de koning al ver voor die tijd rondzwierf op aarde en de inspiratie vormde voor het verhaal van Jezus. En vanuit het verhaal van Jezus leerden we dat....

Het is niet echt meer een beknopt verhaal h�?

Ow, haha. Ja sorry, ik laat me gaan. Ik hoop dat je dit gesprek wel opneemt?

Ja, dat wel. Maar ik moet het vervolgens ook nog allemaal uitschrijven, haha.

Ohhh, haha. Sorry!
Het komt omdat je het laatste gesprek van de dag bent. Het verhaal gaat steeds beter in mijn hoofd zitten en zo komen er steeds weer nieuwe elementen bij, haha. Maar ik beloof je dat ik bijna klaar ben hoor!

Ga gerust verder dan.

Nou ik was dus gebleven bij dat onze koning eigenlijk ouder is dan alles dat we kennen en in feite dus onsterfelijk is. Wij als onderdanen zijn erg blij dat we een halve god als koning hebben en dat hij met liefde regeert over zijn mensen en met de kracht van heavy metal. Avatar Country is eigenlijk Utopia. Het is ook moeilijk om het land geografisch te plaatsen. Dat komt omdat wij niet gebonden zijn aan grenzen. Avatar Country is overal en nergens. Wat dat betreft is het wel vergelijkbaar met Nooitgedachtland. Dat is waarschijnlijk ook de reden dat er een heel bijzonder klimaat heerst. Bij ons lopen op de ijsbergen namelijk zowel pingu�ns als ijsberen rond. Dat zie je nergens anders. In de rest van de wereld loopt de een namelijk op de Zuidpool rond en de ander op de Noordpool. Maar naast ijsbergen hebben we ook een groot regenwoud en een groot gebergte. Het is ook moeilijk om ons op de wereldkaart te vinden. Waarschijnlijk is dat ook de reden dat ons vliegveld er altijd zo verlaten bij staat. Geen enkel ander land heeft Avatar Country tot op het heden gevonden.

Dat is een aardig achtergrondverhaal. En ik denk dat je de helft nog niet eens hebt uitgelicht of wel? Hoe vaak heb je dit nu al moeten vertellen?

Haha, correct!
En ik heb al een aantal keer verteld, maar jij bent wel degene die de meest uitgebreide versie tot nu toe heeft gekregen.

Daar is mijn scoop dus.
Maar heb je, aangezien je verhalen vertellen zo leuk vindt, nooit overwogen om een boek te schrijven of een film te maken?

Ja, dat zeker. Toen we Feathers & Flesh maakten, was er ook het idee om van het verhaal een film te maken. Maar zou jij ervoor willen betalen? En nog belangrijker, zou jij mee willen helpen om het project te financieren, haha. Het is moeilijk om zoiets rond te krijgen, maar we willen dat wel heel graag.

Voor dit album doen we trouwens wel iets soortgelijks. Het doel is om alle reguliere tracks die op de plaat staan te voorzien van een videoclip en daar een overkoepelend verhaal van te maken. Ook zullen we live meer met het concept gaan doen en zal de podiumaankleding ook gebaseerd zijn op het thema. Ondertussen gaan we ook korte filmpjes opnemen met nieuws van onze koning of grappige items en deze uitbrengen via YouTube of Facebook.

Op Feathers & Flesh haal je als grootste inspiratiebronnen Queen en The Beatles aan. Als ik naar het nieuwe materiaal luister, lijkt het of deze bands wederom voor inspiratie zorgen?

Dat klopt helemaal. Zij zijn de grootste inspiratiebronnen van de band. Eigenlijk al vanaf dag ��n dat we met Avatar zijn begonnen. Maar er zijn zoveel dingen waardoor ik ge�nspireerd raak. Het kan een band zijn waar ik toevallig naar luister of een nummer dat net op de radio is. Overigens zijn bands als Blind Guardian, Cryptopsy en alles wat Devin Townsend heeft gemaakt ook van grote invloed op ons. Maar op dit moment zijn grootste bronnen The Beatles en Black Sabbath. The Beatles vanwege de muzikale veelzijdigheid en Black Sabbath vanwege de massieve riffs. Laatstgenoemde is ook een reden dat ik muziek wilde maken. De manier waarop zij riffs schrijven en dat verwerken in geweldige muziek vind ik helemaal fantastisch. Als we muziek schrijven, dan beginnen we ook altijd met de gitaar. Wanneer we denken dat we een goede riff hebben, dan breiden we die uit en voegen we steeds een element daaraan toe tot we een volledig nummer hebben.

Avatar is hedendaags meer dan muziek alleen. Een groot gedeelte van de identiteit van de band leunt op jouw performance en het karakter dat je bent op het podium. Hoe past dit karakter in het thema van Avatar Country?

Er is iets dat belangrijk is om te begrijpen. Ik weet dat het misschien wat vreemd klinkt, maar het is geen karakter. Ondanks de schmink op mijn gezicht en de manier waarop ik optreed en zelfs hoe verschillend ik nu aan de telefoon klink ten opzichte hoe ik me gedraag op het podium. In het begin was het misschien een karakter. Ten tijde van Black Waltz dachten we dat het gaaf was om het als een karakter te introduceren in de videoclips, maar uiteindelijk zijn het karakter en ik als ��n gegroeid. Ik heb bijvoorbeeld ook geen stagename. Ik ben het gewoon die op het podium staat, maar je ziet wel een ander aspect van mij dan bijvoorbeeld in het normale leven. Je kunt het zien als dat jij je ook anders gedraagt als je bijvoorbeeld op maandagochtend aan het werk bent dan dat je je gedraagt als je zaterdagavond op stap bent. Je bent hetzelfde persoon, maar je doet andere dingen en je gedraagt je ook anders. Tijdens een metalconcert sta je er anders bij dan wanneer je bijvoorbeeld op bezoek bent bij je oma. De omgeving zorgt ervoor dat je je anders gedraagt en uit. En als je dan vraagt in hoeverre ik in het verhaal van onze koning pas, dan is dat antwoord vrij simpel. Elk koninkrijk heeft een hofnar nodig, toch?

Maar je hebt wel gelijk. Het begon allemaal met een fictief karakter in de videoclips, maar met de tijd werd dat karakter steeds meer een onderdeel van mijzelf. En in de videoclips die we maken, zie je mij ook in fictieve settingen waarin ik een rol speel. Als je kijkt naar bijvoorbeeld de clip van Bloody Angel kom ik voor in nachtmerries. Dat is niet iets wat ik in het echte leven doe. Dus natuurlijk wordt het karakter in de clip gestuurd naar waar de muziek het naartoe leidt. Maar wanneer ik teksten schrijf, doe ik dat niet met in het achterhoofd dat het gezongen wordt door het karakter of uit het oogpunt daarvan. Het blijft gebaseerd op mijzelf en wie ik ben en ik ben degene die het zingt.

Als je naar de plaat kijkt, telt het album tien tracks. Twee daarvan zijn instrumentale outro's en de andere twee zijn een intro en een gesproken tekst. Dan blijven er maar zes reguliere songs over. Is dat niet te weinig.

Ja, als je kijkt naar hoeveel nummers normaal gesproken op een album staan, is dit zeker anders. En als je met die verwachting deze plaat opzet, dan begrijp ik dat het als weinig aanvoelt. Maar ik denk dat het er bij dit album om gaat, om een volledig beeld van Avatar Country te schetsen en daartoe horen alle tracks die op de cd staan. Het voelde goed om het nationale volkslied en een opgenomen speech van de koning toe te voegen. Ook de instrumentele songs zijn voor mij van groot belang en horen erbij. Overigens waren die twee tracks een hele uitdaging voor ons om op te nemen. Maar wat mij betreft een fijne uitdaging, aangezien ik mooi op tijd naar huis kon omdat ik toch niets hoefde te doen, haha.

Ik denk dat alle tracks samen een mooi verhaal vertellen en allen een goed onderdeel van het verhaal zijn. Ook de instrumentale nummers. Bijvoorbeeld Part 1: The Winter Comes When The King Dreams Of Snow. Het is exact die melodie die ik hoor, wanneer ik denk aan de koning als hij denkt aan sneeuw. Dus voor mij draagt elk nummer bij aan het grote geheel en is onmisbaar. Als je dan kijkt naar de lengte van het album, dat ongeveer 43 minuten is, denk ik dat we een prima tijdsduur hebben bereikt. Met Feathers & Flesh hadden we een uur nodig om ons verhaal te vertellen en ditmaal hebben we minder tijd nodig.

De studiotijd voor dit album was ook veel korter dan voorheen. We hebben voor deze plaat maar twee weken in de studio gezeten, terwijl we normaal gesproken er wel zes weken in zitten. Ook hebben we nog nooit eerder zo snel het materiaal geschreven, dan dat we voor Avatar Country hebben gedaan. Deze nummers zijn daaruit voortgekomen en ook al waren het alleen maar die zes reguliere tracks, dan hadden we dat ook genoeg gevonden, omdat die het verhaal vertellen. Het gaat mij dan ook meer om de samenstelling van het verhaal en hoe het geheel er in zijn totaal uitziet. Maar we zijn ons er wel van bewust dat er minder tracks op de plaat staan en daar hebben we met z'n allen ook goed over gesproken. Maar de cd voelt voor ons als af en is precies geworden hoe we die voor ogen hadden.
Daarbij zijn er ook andere zaken die we in ons achterhoofd hadden. Het is de bedoeling dat we tijdens de komende tour alle reguliere tracks live gaan spelen. En doordat het nu maar zes zijn, passen die beter op onze setlist. Anders hadden we bijvoorbeeld Let It Burn of Bloody Angel niet kunnen spelen door tijd tekort. Nu kunnen we het dus goed combineren en kunnen we naast de nieuwe tracks ook nog de nummers spelen die het publiek goed kent. Overigens gaan we naast onze bekendere songs, ook weer wat nummers spelen die minder bekend zijn of die we al geruime tijd niet meer live hebben gespeeld.

Ga je dan ook nummers van jullie debuutalbum Thoughts Of No Tommorow spelen? Zover ik weet doen jullie dat nooit?

Jazeker, dat is precies wat we willen gaan doen. En het is inderdaad heel erg lang geleden dat we materiaal van dat album hebben gespeeld. Het is ook nooit de bedoeling geweest om dat album, maar ook de twee daarna, links te laten liggen tijdens optredens. Maar het kwam eigenlijk meer door het succes van Black Waltz en de platen daarna dat er voor die tracks eigenlijk geen ruimte meer was. We stellen een setlist altijd erg precies samen. Het moet gewoon kloppen en je wilt het liefst dat elk nummer dat je speelt wat doet met je publiek. Het is dus niet zomaar een kwestie van een paar songs uitkiezen en spelen maar. En we kregen pas succes na Black Waltz, dus de platen daarvoor zijn niet zo bekend. Het is daardoor moeilijk om die songs in je setlist te stoppen, omdat er zoveel andere tracks zijn die het publiek van je verlangt. En wanneer ik een album schrijf, dan schrijf ik niet met in het achterhoofd hoe de songs live gaan aanslaan. Dat interesseert me echt niet. Ik wil dan gewoon een goed nummer maken. Maar op het moment dat je op het podium staat, zijn de nummers die je speelt bepalend voor het succes van dat optreden. Je ziet het wanneer een lied aanslaat en wanneer niet en vooral dat laatste probeer je als entertainer te voorkomen.

Avatar staat op 13 maart in TivoliVredenburg in Utrecht, 17 maart in De Casino in Sint-Niklaas, 30 maart op Paaspop in Schijndel en 2 juni op FortaRock in Nijmegen.