Zondag:

The Shavers hebben afgezegd, en daarom krijgen we op zondag de nieuwe Nederlandse sensatie DeWolff als openers van het Masters Of Rock podium. Deze jonge knapen hebben goed in de platenkast van hun ouders gesnuffeld, en brengen hun hevig op de jaren '60 en '70 leunende rock (inclusief autenthiek Hammond-orgel) met veel overtuiging. Het klinkt allemaal erg goed, maar toch ontbreekt nog net dat schakeltje dat het briljant maakt. Hopelijk vinden de mannen het, want dit is een bandje om in de gaten te houden. Alleen jongens, doe aub geen drumsolo in het eerste nummer.

Hoewel Entombed al vroeg aan de bak moet, is het ditmaal een stuk drukker in de tent dan (in de avonduren) bij Pestilence vorig jaar. Dat vaderlandse death metal gezelschap was destijds dan ook een vreemde eend in de bijt, terwijl de organisatie dit jaar zo slim is geweest om drie Zweedse death metal gerelateerde acts op één dag te programmeren. Hierdoor hebben behoorlijk wat liefhebbers van het extremere werk de weg naar Schijndel gevonden. Daaronder opvallend veel stoere jonge meiden, maar dat zal met de aanwezigheid van Arch Enemy later op de dag te maken hebben. Een zwak punt in de programmering is daarentegen dat het optreden van Entombed geheel overlapt met de magische show van Hans Kazàn in het Theater. Weet die programmeur dan niet dat deze twee acts nagenoeg hetzelfde publiek aanspreken?

Na lang wikken en wegen besluiten we om toch maar voor Entombed te gaan. Dat blijkt gelukkig de juiste keuze. We krijgen een lekkere pot death 'n' roll voorgeschoteld, met de nodige oude krakers als Stranger Aeons en Revel In Flesh. Vocalist LG Petrov vraagt het publiek om een sigaret en toont zich bijzonder dankbaar als een fan hem van rookwaar voorziet. Als afsluiter krijgen we een vette uitvoering van Left Hand Path voorgeschoteld, waarbij de bekende keyboardpartijen uit de studio-uitvoering worden overgenomen door een tweede gitaar. Die laatste staat helaas wel op band, net als de extra gitaarpartijen die op andere songs te horen zijn. Dat roept de vraag op waarom Entombed niet gewoon een nieuwe tweede gitarist aan de line-up toevoegt.

Een uurtje na het puike optreden van Entombed duiken er wat bekende gezichten op het Masters Of Rock podium op. Waar hebben we die ook alweer eerder gezien? O ja, vier van de vijf leden van Infectious Grooves stonden gisteravond met Suicidal Tendencies eveneens op dit podium. Met zijn tweede band zet Mike Muir wederom een leuke show neer, met ditmaal meer funk en minder geouwehoer tussen de songs door. Toch haalt Infectious Grooves het niet bij de grote broer. Dat ligt aan het songmateriaal, want de nummers zijn wat te eenvoudig en bevatten iets te veel herhaling om over de volle lengte te boeien.

Arch Enemy weet het publiek daarentegen wel een vol uur lang in extase te brengen en tekent voor het beste optreden van de dag. Als de goedgevulde tent aanvankelijk nog wat aarzelend reageert, moet Angela Gossow de aanwezigen wel eerst uitleggen dat het bij Arch Enemy volledig om heavy metal draait. Degenen die een soft rock band met zangeres verwachtten, komen dus bedrogen uit. Desondanks is de vocaliste goedgestemd, want naar eigen zeggen heeft ze altijd al in een grote roze tent willen spelen, en heeft ze dat ideaal vandaag eindelijk bereikt. Haar stem klinkt live weliswaar een stuk extremer dan op de plaat, maar is krachtig en overtuigend. Ook de rest van de band is bijzonder goed op dreef op klassesongs als My Apocalypse, Silent Wars en de beide toegiften We Will Rise en Nemesis.

Ook bij de programmering van Arch Enemy gaat de organisatie lichtelijk de mist in, want tegelijkertijd onderneemt Blaas Of Glory in het Theater een zoektocht naar de bronnen van de hardrock. Zo blijkt (volgens de flyer van dit harmonie-orkest) AC/DC's Highway To Hell van oorsprong een door satanist Anton Szandor LaVey in 1967 geschreven obscure gospelsong te zijn en zijn de roots van Europe's The Final Countdown te traceren naar een compositie uit 1680 ter ere van de oprichting van de Koninklijke Zweedse Marinekapel. Helaas kunnen we ons niet losrukken van Angela Gossow en haar mannen, waardoor we de muzikale geschiedenisles van Blaas Of Glory moeten overslaan. Gelukkig volgt later dit jaar een herkansing op onder meer Bospop, waar het harmonie-orkest op zondag 11 juli op en rond het festivalterrein haar nummers ten gehore zal brengen.

Hoewel Blaas Of Glory ons best amusant lijkt, is het fenomeen "coverband" normaal gesproken natuurlijk de meest overbodige uitvinding sinds het bikini-topje. Althans, dat was onze stellige overtuiging voordat we Killer Queen aan het werk hadden gezien. Deze Queen-coverband laat zien en horen hoe het wel moet. De formatie komt weliswaar enigszins moeizaam op gang, maar gaandeweg wordt de show steeds beter en de sfeer in het overvolle Theater uitzinniger. De ene na de andere Queen-hit wordt op aanstekelijke wijze gebracht, waarbij de vier lookalikes zowel qua uiterlijk als muzikale prestatie dichter bij het grote voorbeeld komen dan we op voorhand voor mogelijk hielden. Onverwachts blijkt Killer Queen uiteindelijk tot de hoogtepunten van deze editie van Paaspop te behoren.

In een jaar tijd is er voor Triggerfinger veel gebeurd. Vorig jaar stond het Belgische trio ook op Paaspop, maar een stuk lager op de bill. De doorbraak in Nederland volgde later in het jaar, en dus kan Triggerfinger dit jaar op nog meer toeschouwers rekenen. De tent is goed gevuld en de mannen staan zoals altijd weer strak in pak. De muziek klinkt live weer even strak en goed, maar het optreden is erg routinematig. Er komt een nieuwe plaat aan, dus hopelijk is het bij een volgende show allemaal net iets enthousiaster op het podium.

Geen metal, wel de moeite waard: K's Choice viert op het Paaspop-festival haar terugkeer op het podium. In 2003 laste het gezelschap rond Gert en Sarah Bettens een lange pauze in, maar zojuist is met Echo Mountain een succesvol comeback-album op de markt verschenen. Ook live blijkt Sarah nog steeds over een wonderschoon stemgeluid te beschikken. Dat weerhoudt het publiek in de grote tent er vanzelfsprekend niet van om luidkeels mee te zingen met oude hitjes als Believe, Not An Addict en Everything For Free. Het is een goed optreden en niemand klaagt wanneer de Vlaamse formatie besluit wat langer door te gaan dan in het programmaboekje staat vermeld. Het enige bezwaar aan dit concert is dat het (voor ons metalfans) aan de zachte kant is. Bij toekomstige live-optredens mag K's Choice gerust wat vaker stevig van leer trekken.

Recent beklaagde Opeth-bandleider Mikael Åkerfeldt zich over een aantal (in zijn ogen) kinderachtige 'meh' reacties op het nieuwe nummer, dat ze voor het PlayStation 3 spel God Of War III hebben opgenomen. Voor degene die geen die-hard fan is, beschrijft het woordje 'meh' echter perfect het Paaspop-optreden van Opeth. Dat wil zeggen, mocht je de composities van deze Zweedse band van voor naar achter kunnen dromen, dan is het ongetwijfeld een feest der herkenning, maar de ontoegankelijke muziek vraagt vele luisterbeurten om alle finesses te kunnen waarderen. Opeth is daarom gewoon geen festivalband. De Masters Of Rock tent is dan ook niet helemaal vol als het progressive death metal-gezelschap zijn ding doet, en dat terwijl ze een duidelijke headlinerstatus hebben gekregen.

Opeth is namelijk de enige act die in één van de twee grootste tenten anderhalf uur lang mag spelen. Desondanks is er niet genoeg tijd voor het gehele Blackwater-album. De fans moeten het doen met een ingekorte versie van de exclusieve show, die Opeth op de andere data van deze mini-wereldtour langs bijzondere theaters in onder meer Essen, Londen en Parijs brengt. Vanavond bestaat de setlist uit The Leper Affinity, Bleak, April Ethereal, The Moor, Advent, Hope Leaves, Reverie/Harlequin Forest en The Lotus Eater.

Verder kan je deze dag nog de zoete tonen van Acda En De Munnik horen in de hoofdtent, en keren Kane en Ilse DeLange terug, maar op een lagere plaats op de bill. Kane was wederom niet boeiend, Ilse DeLange was leuker dan de vorige editie dat we haar zagen. En na Opeth is het tijd voor de Band Zonder Banaan, die op het hoofdpodium het jaarlijkse Paasfeest in Schijndel op vrolijke wijze mag afsluiten.

Pagina 1: de zaterdag
Pagina 2: de zondag
Pagina 3: meer foto's