Katerende hoofdjes druppelen langzaam door de toegangspoorten en enigszins tegensputterend en klagend wagen zij zich aan het eerste optreden van vandaag. De zaal is halfvol als de eerste noten klinken. Ayahuasca heeft geen enkel probleem om het podium te vullen. De band bestaat namelijk maar liefst uit acht man. Als een bezetene brengt het achttal zijn tribaal genspireerde songs ten gehore. Als Sepultura death metal maakte, had het zo geklonken. Verscheidene percussie-instrumenten geven de experimentele death metal die oerklank die we zo kennen van de gebroeders Cavalera. Ondanks dat het nog erg vroeg is voor dit soort muzikaal geweld, staat de zaal vrij snel verbazingwekkend vol. Chapeau!
Hibakusha is de enige Nederlandse inbreng op Euroblast. De trots van de Nederlandse tech-scene stond hier twee jaar geleden ook al op de planken. Dat was destijds ietwat onwennig, maar de band heeft meters gemaakt. Er kan met recht gezegd worden dat de band gegroeid is. De show is strakker en er is veel meer beweging op het podium. De heren voelen zich er veel meer thuis. De band die vernoemd is naar de slachtoffers van de atoombom op Hiroshima, weet dan ook handen op elkaar te krijgen. Niet in de laatste plaats omdat de eigen geluidsman een bruut geluid neer weet te zetten. Daarbij ligt de nadruk op de drums. De gitaren lijken elkaar wat onder te sneeuwen, maar daar trekt men zich niet al te veel van aan. De groovende, hoekige riffs zorgen voor knikkende hoofden en kunnen rekenen op waardering. Met name de breakdown in de titeltrack van het dit jaar verschenen album Prophet Of Numbers kan op bijval rekenen. Nederland mag trots zijn. Volgend jaar meer inbreng?
Om van het ene naar het andere podium te komen, moet je buiten het pand om. Lekker, zo'n biergarten. Zeker gezien het vandaag 26 graden wordt. Dat zorgt ook voor hoge temperaturen in de zaal, maar dat mag de pret niet (te veel) drukken. Buiten staan naast lunchtafels en merchstands ook stands voor gitaren en gitaareffecten, maar veel belangrijker nog: eten! Ook dit jaar is er weer van alles te krijgen. Natuurlijk is er worst en patat en ander ongezonds. Maar er zijn ook fatsoenlijke maaltijden te verkrijgen. Daar zouden andere festivals nog wat van kunnen leren! De Euroblastbanner met rode loper is nieuw. Een briljant idee want al die groepsfoto's daar zijn natuurlijk gratis reclame.
Rolo Tomassi mag onder het techpubliek toch geen onbekende meer zijn. De band die onder aanvoering van de in het oog springende frontvrouw Eva Spence zijn chaotische postcore ten gehore brengt, timmert al meer dan dertien jaar aan de weg. En dat is te zien ook. Euroblast wordt getrakteerd op een professionele performance zonder al te gelikte, ingestudeerde pasjes. Sterker nog: Eva freewheelt erop los. Ze omlijst haar breekbare, cleane, doorgaans ietwat dissonante zang van zowel ballet-achtige chorografien als ronduit whiplash veroorzakende headbangs. Om vervolgens als een bezetene in hardcoregekrijs uit te barsten. Strak, onderhoudend, afwisselend en uiterst technisch weten de Britten de aandacht elk optreden weer vast te houden. Uiteraard is dat niet voor iedereen weggelegd, maar binnen hun niche staan ze aan de top.
Een andere oude bekende is het Britse Heart Of A Coward. We zagen de progdeathmetallers al eerder dit jaar aan het werk op UK Techfest. De vuurdoop van de nieuwe zanger Kaan leverde hem wat kritiekpuntjes op. Die heeft hij ter harte genomen. Daar waar hij destijds vooral bezig was met de vrienden en bekenden in de zaal, levert hij nu een professionele show af voor het hele publiek. Dat de band een behoorlijke populariteit geniet blijkt wel uit het feit dat de nieuwe single Collapse door heel wat mensen meegezongen wordt.
Elk jaar verschijnt organisator John Sprich ten tonele om met gepaste trots zijn bezoekers toe te spreken. Zijn bezoekers, inderdaad. Want dit is toch wel echt zijn feestje. Zijn uit de hand gelopen hobbyproject. Uiteraard bedankt hij ook iedereen die hem geholpen heeft. Hij is niet het type dat zichzelf op de borst slaat. Nee, het is altijd opvallend hoe oprecht en gemeend trots hij is op zijn festival met zijn vrijwilligers en de door hem gekozen bands. Hij is geen ivoren toren-CEO, maar gewoon ook echt fan van de muziek. Hoe kan het ook anders als je jaar in jaar uit de onbekende pareltjes in de scene weet te vinden en tegelijkertijd een knaller van een line-up met alleen maar toppers weet neer te zetten. John is dit weekend ieders held.
Soen is een beetje een vreemde eend in de bijt. In meerdere opzichten. Om te beginnen is het de enige supergroep. Daar komt bij dat de mannen qua leeftijd ver boven het gemiddelde van dit weekend zitten. En dan staat daar die charismatische Joel Ekelf in zijn nette pak, naast die stoere mannen die allemaal uit jaren '90 deathmetalbands lijken te zijn gestapt (deels nog waar ook). En toch horen ze thuis hier. Ze stonden immers in 2015 ook al de sterren van de hemel te spelen op Euroblast. "Ik weet niet of ik ooit in mijn leven zulk goed geluid heb gehoord", schreef ik destijds. Als de band met Canvas aanvangt, is het gelijk weer raak! Die geluidsman heeft goud in zijn vingers. Je zou de Zweden kunnen omschrijven als een gelikte versie van bands als Karnivool, maar wie het daarmee afdoet, mist wat. Alleen al op zang. Joel is een heel eigen karakter. Vakkundig dirigeert hij het publiek met zijn beheerste, gecontroleerde bewegingen. Het gemak waarmee hij zingt, is haast intimiderend. Maar ook Soen bestaat uit normale stervelingen. Euroblast doet wat met een band. Zelfs met een professionele band als Soen. Het publiek kent elk nummer en er wordt op een gegeven moment dusdanig hard meegeneuried, dat de band het kan horen. Getuige de verbaasde blikken is dit toch niet dagelijkse kost voor deze heren. Dat is natuurlijk prachtig om te zien. Het publiek wil meer. Het publiek geeft meer. Als het nummer afgelopen is, wordt de melodie weer opgepakt. Joel valt even uit zijn rol, net als zijn kompanen. Hij dankt het publiek hartelijk terwijl hij met zijn vuist liefde uit door op zijn hart te slaan. Mooi. Maar professioneel als ze zijn, herpakken ze zich dan en maken de set feilloos af. Misschien wel het beste geluid van Euroblast 14.
En dan is het tijd voor Vildhjarta. Zonder enige vorm van twijfel 'the most anticipated band'. De Zweden waren een van de protagonisten uit de hoogtijdagen van djent en zijn dan ook de terechte headliner van dag 2. Niet omdat ze de afgelopen jaren het muzieklandschap vormgegeven hebben. Niet omdat ze nog steeds knallers van platen uitbrengen. Niks van dat alles. Juist niet! Na het optreden optreden in 2015 werd het ijzingwekkend stil rondom deze sloopkogels. Wie er destijds bij was, zal het beamen: Die show is n van de meest memorabele shows van Euroblast ooit. Wat ging de zaal toen stuk zeg! Naar verluidt hebben ze vanochtend twee uur lang gesoundcheckt. Zouden ze die show weten te evenaren? Het podium staat vol met rook en de band heeft een heel arsenaal aan belichting meegenomen. Een minutenlang intro verhoogt de spanning. Een zindering trekt door de zaal. Daar zijn ze. Een eerste aanslag van de gitaar. Booohhhh, wat een geluid. Dit wordt weer net zo'n show! Daar gaan we. De stoomwals smijt het gigantische Dagger de zaal in. De vlam vliegt gelijk in de moshpitpan. Headbangen tot je erbij neervalt. De brute, diepe sound komt extreem goed uit de verf op deze geluidsset. De Essigfabrik trilt op haar grondvesten. De verf bladdert zelfs van het plafond. Benblst, Shadow, Eternal Golden Monk... Alles moet stuk! En alles gaat stuk. En dan die lichtshow. Die Patrick Hberli weet hoe die die knoppen moeten bedienen hoor hey! Wat een manier om de avond af te sluiten. Wat rest is spaanders rapen. Gesloopt maar voldaan verlaat de menigte de zaal. Wat een band!
Wie even rustig bij wil komen, kan naar de kleine zaal. Daar vindt traditioneel de All Star Jam Session plaats; doorgaans een hoogtepunt voor veel muzikanten en bezoekers. Artiesten die je nooit samen zult zien spelen, krijgen de kans om er wat moois van te maken. Bij gebrek aan bezielende leiding valt het feestje echter nogal in duigen. Omdat er ook al niemand achter de lichtknoppen staat, is het allemaal maar matigjes. Menigeen besluit er de brui aan te geven en de energie te steken in de laatste paar Klsch of de energie te bewaren voor morgen.
