Wat is dat toch de laatste tijd met al die hippe bandjes die van goed in het gehoor liggende, weliswaar iets te brave, melodieuze death metal afzakken naar middelmatige pop-acts? Amaranthe en Sonic Syndicate zijn slechts de meest duidelijke voorbeelden. Ok�, In Flames mag er ook bij gerekend worden, maar die band maakt tenminste nog bovengemiddelde popmuziek. Ook Dreamshade lijdt aan een ernstig popsyndroom. De Zwitsers leverden vier jaar geleden met The Gift Of Life nog een fris klinkend melodieus deathmetalplaatje af. Catchy en modern, maar toch ook met fijn en gelikt gitaarwerk. Met Vibrant, het derde album van de band, moet ik helaas concluderen dat de heren de muziek in de uitverkoop hebben gedaan.

Op zich is er niets mis met goede popmuziek. Vervelender wordt het wanneer een band opzichtig hengelt naar een succesje. Vibrant staat vol met dat soort geforceerde momenten. Goedkope, zogenaamd hippe elektro-effecten, tenenkrommende hiphop-invloeden en ballads die verbijsterend clich�matig zijn. Al vanaf de halfbakken opener Autumn Leaves (een nogal chaotisch begin dat slecht in balans is, een slaapverwekkend rustpunt met matige cleane vocalen en een plichtmatig refreintje) gaan de alarmbellen af. Where My Heart Belongs klinkt wat steviger en uitgebalanceerder. Het is zeker geen meesterlijk nummer, maar de catchy melodie�n en het opzwepende ritme zorgen in ieder geval voor vermaak.

De meeste nummers op Vibrant klinken middelmatig en als opgewarmde prak. Ironisch, gezien de titel. Ze vari�ren van redelijk (It�s Over, Oceantides) en matig (Up All Night, Losing Touch) tot abominabel (Another Me, Another You, Don�t Wanna Go). Bij laatstgenoemde track schieten woorden haast tekort om te beschrijven hoeveel slechte idee�n Dreamshade in ��n nummer heeft gepropt. In iets meer dan drie minuten dient de luisteraar te ontkomen aan flauwe dj-scratches, geforceerd gevoelige zang, een mislukte breakdown en slechte lyrics. Samengevat klinkt Don't Wanna Go als de meest foute pop-song die Linkin Park ooit zou hebben opgenomen. Ook de tenenkrommende ballad Another Me, Another You is om te janken.

Gelukkig staan er nog een paar aardige tracks op Vibrant. Daarmee voorkomt Dreamshade een totaal debacle. The World In My Hands is een van de zeldzame oplevingen. Het is een toegankelijke en melodieuze, maar tevens goed in elkaar zittende metalcore-track die het midden houdt tussen In Flames en het meest Amerikaans klinkende werk van Soilwork. Toch klinkt ook dit nummer vooral uitgekauwd. Het gitaarwerk bestaat uit monotone, logge riffs. De melodie en spetterende solo�s van voorheen zijn in geen velden of wegen te bekennen. De productie mag dan krachtig zijn, maar van enige dynamiek is geen enkele sprake. De conclusie: Dreamshade maakt moderne wegwerpmuziek. Geen Zwitserse kwaliteit, maar �made in China�-prul.

Tracklist:
1. Autumn Leaves
2. Where My Heart Belongs
3. It's Over
4. Don't Wanna Go
5. Dreamers Don't Sleep
6. The World In My Hands
7. Up All Night
8. Losing Touch
9. Another Me, Another You
10. Oceantides
11. Sleep Alone
12. Father