Ruim vijf jaar hebben we erop moeten wachten: de opvolger van het geweldige The Inside Room. Echt actief kunnen we 40 Watt Sun niet noemen, want deze Britten waren ook niet bepaald veel op het podium te zien. Zo�n optreden zoals ze echter op Roadburn in 2014 gaven, heeft wel echt mijn ogen geopend. Zo erg dat ik waarschijnlijk nog wel tien punten extra op mijn review van het debuutalbum zou geven.

Inmiddels heb ik Wider Than The Sky rustig op me in laten werken. Het is geen album dat langzaam zijn geheimen prijsgeeft, maar vooral moet wennen. Natuurlijk is er weinig veranderd. De band is nog intact en de muziek heeft zijn sombere karakter behouden. Het enige verschil is dat de distortion verdwenen is. Zodoende past het artwork wel bij deze plaat. Het is nog steeds grijs en mistroostig, maar luchtiger en misschien wel wat positiever dan je van 40 Watt Sun zou verwachten.

Waar je wel op kan rekenen, is dat Wider Than The Sky weer een ongelooflijk sterk album geworden is. De ziel en zaligheid van de band ligt er echt in. Patrick Walker is dan ook echt zo�n zanger wiens pijn en verdriet je kunt voelen als hij zingt. Stages, Pictures en Craven Road zijn fantastische songs waarbij je hoopt dat er nooit een einde aan komt. Zo mooi hoor je ze zelden. Stiekem mis ik de distortion wel, maar dat is slechts een kanttekening. Het geluid van 40 Watt Sun is zo wel toegankelijker geworden. Het is duidelijk meer de kant van post-rock opgegaan.

Zoek je nog albums voor je jaarlijst? Geef 40 Watt Sun dan zeker een kans. Mocht je nog twijfelen, aarzel in elk geval niet om een optreden te bezoeken. Ik kan nauwelijks redenen bedenken waarom mensen dit niet mooi zouden kunnen vinden.

Tracklist:
1. Stages
2. Beyond You
3. Another Room
4. Pictures
5. Craven Road
6. Marazion