Nee, de naam lijkt inderdaad een knipoog te zijn naar de band waar hij meer dan dertig jaar leadgitarist van was. Echter hoeft men geen doorstart van Motörhead te verwachten op deze naamloze debuut-ep. Phil Campbell en zoons spelen pure, ongecompliceerde hardrock met een lichtelijk southern-tintje. Hoewel het materiaal behoorlijk dertien-in-een-dozijn is en tamelijk inwisselbaar, is het wel aanstekelijk en prettig om naar te luisteren. Opener Big Mouth is een lekker pakkend nummer met brutale teksten en is een goede graadmeter voor de rest van de tracks. Alleen de ballad Life In Space is zowel muzikaal als tekstueel nogal een vreemde eend in de bijt en had wat mij betreft geschrapt kunnen worden.
Todd, Dane en Tyla Campbell, die respectievelijk de gitaar, drums en basgitaar voor hun rekening nemen, blijken toch maar wat mooi muzikale genen geërfd te hebben van hun pa. Op instrumentaal vlak staan deze nummers dan ook als een huis. Zanger Neil Starr beschikt over een prima hardrockstem, maar mist toch wel wat scherpe randjes en valt hierdoor zo nu en dan behoorlijk uit de toon.
Het is ongetwijfeld een vreemde gewaarwording voor Phil Campbell om tegenwoordig als ‘voormalig Motörhead-gitarist’ door het leven te gaan. Maar hij lijkt mij geen persoon die nu maar thuis gaat zitten na decennialang op het podium gestaan te hebben en albums te hebben opgenomen. Het is daarom alleen maar toe te juichen dat hij nu lekker met zijn zoons muziek aan het maken is. Deze ep mag dan niet uitzonderlijk spannend zijn, maar laat wel horen dat de geraniums absoluut niet bestemd zijn voor deze Welshman.
Tracklist:
1. Big Mouth
2. Life In Space
3. Take Aim
4. Spiders
5. No Turning Back
.jpeg){kind=small}
