Ortega is nou eenmaal een band voor een heel specifiek publiek. Het materiaal is een mengeling van sludge en doom in de zuiverste vorm, met overduidelijke invloeden van drone en shoegaze. De songs op Sacred States zijn log, traag en vooral heel erg duister. Elke track wordt getypeerd door een langzame opbouw naar een ultieme climax. Wanneer dit punt is bereikt, slaat de muziek in als een regelrechte mokerslag. Opener Strong Eye laat dit al horen, maar het komt vooral goed uit de verf bij het achttien minuten durende Crows. Afsluiter Void is een huiveringwekkend meesterwerk, waarin de vocalen van Richard Postma door merg en been gaan. Mocht de dood een eigen soundtrack hebben, dan zal dit nummer niet ontbreken.
Wat Ortega op Sacred States laat horen is puur vakmanschap. De vijf tracks, die samen voor een speelduur van een krap uur zorgen, staan bol van de spanning en blijven over de gehele lengte boeien. Het is muziek waarvoor je absoluut de tijd moet nemen en waar zelfs meerdere luisterbeurten voor nodig zijn. Maar wanneer het kwartje valt, dan valt niet te ontkennen dat we hier te maken hebben met een band van formaat. De heren beschikken over alle kwaliteit om een waanzinnig goed en meeslepend album te maken.
Nu we langzamerhand tegen het einde van het jaar aan zitten, beginnen de jaarlijstjes ook vorm te krijgen. Sacred States is absoluut n van de beste platen die dit jaar uit de Nederlandse klei opgetrokken is. Dat zegt veel in een metaljaar als 2016, waar veel verschillende bands uit binnen- en buitenland uitstekende albums hebben uitgebracht. In ieder geval is dit materiaal genieten geblazen voor de liefhebber en fans van andere genres mogen hier absoluut ook een poging aan wagen.
Tracklist:
1. Strong Eye
2. Maelstrom
3. Descending Ladders
4. Crows
5. Void
