Je moet het lef maar hebben om je band zo te noemen. Met de naam van de kapitein uit de Snorkels loop je toch enigszins het gevaar om niet serieus te worden genomen. Nou is dat in sommige subgenres precies de bedoeling, maar binnen de post metal, waar de Groningers ons mee confronteren, wordt daar over het algemeen toch wat anders over gedacht. Laten we het dan maar gewoon over de muziek hebben.
Post metal dus. Niet geheel onverwacht wordt er muzikaal uit het zelfde vaatje getapt als Isis, Neurosis en The Ocean. Maar ook tonen van My Dying Bride zijn terug te vinden, hoewel de vocalen bij Ortega voornamelijk een bijrol vervullen. Het draait hier puur om de slepende muziek, die overigens geweldig in elkaar zit.
Ook de drums zitten heerlijk onvoorspelbaar in elkaar en zijn op zichzelf al een genot om naar te luisteren. Voeg daar de ietwat logge distortiongitaar bij en de begeleidende grunts van Michael Zech en je weet intussen ongeveer wat je te wachten staat: langgerekte dromerige shoegazenummers afgewerkt met een scherp metalrandje.
Je wordt als het ware meegenomen naar zee. Ze kabbelt rustig tegen de branding en jij, liggend in de luie stoel op het dek, genietend van het zonnetje, wordt overspoeld met kalme melodien. Maar ergens is er dat onbehaaglijke gevoel. Die dreiging. Diep van binnen weet je dat dit moment slechts een stilte voor de storm is. En je gevoel wordt bewaarheid als vervolgens de wolken aan de horizon verschijnen. De zon wordt langzaamaan verdrongen en een ongemakkelijk beklemmend gevoel bekruipt je. De golven zwellen aan en de wind steekt de kop op. De distortion wordt zwaarder en de drums heftiger. Je wordt verzwolgen door de golven en een schipbreuk is onvermijdelijk. En dan is er ineens niets. Als je weer bij bewustzijn komt zit je met gescheurde kleren op het strand wazig naar de zee te staren. Om je heen slechts stukken hout van het schip en lading.
Terug naar de realiteit: Het is niet veel bands gegeven dat ik me tot metaforen wend zoals hierboven. Hoewel de term 'onnederlands goed' mij zolangzamerhand wel de keel uit begint te hangen heeft deze band absoluut potentie om uit te groeien tot een internationaal product. Hopelijk spelen ze binnenkort een keer hier in de buurt, want dan ben ik zeker van de partij.
Tracklist:
1. Still
2. Into The Waves
3. Shipwrecked
4. The Siren
5. Octagon
6. Chaser
7. The Oracle
