Het is al bijna twintig jaar geleden dat het debuut van de Franse progressieve metalformatie Elvaron uitkwam. Het viertal neemt de tijd voor elk van de platen die het uitbrengt, want Ghost Of A Blood Tie is pas de vijfde langspeler. Mijn eerste kennismaking met de groep, The Buried Crown uit 2005, was er een met gemengde gevoelens. Wat betreft instrumentatie en musiceren deden de Fransen het over het algemeen aardig. Er kon nog wat gesleuteld worden aan de nummers en in plaats van hun instrumentale kunde te tonen, hadden de heren beter de nadruk kunnen leggen op het schrijven van goed gebalanceerde songs. Destijds was ik minder onder de indruk van de zang die de gehele luisterervaring verpestte.
Anno 2016 lukt het Elvaron slechts deels om de indruk van zoveel jaren geleden te corrigeren. Ghost Of A Blood Tie is een vrij lang album, waarop het viertal nog altijd probeert om het uiterste uit de instrumenten te halen. Halverwege de plaat wordt duidelijk waar de heren naartoe willen met het spetterende No Town Of Mine, dat eindigt met fantastisch samenspel waarbij met name de toetsen de show stelen. De drie songs die volgen zijn wat betreft instrumentatie echte juweeltjes. De ene knappe solo volgt op de andere, terwijl het oog voor de song niet wordt verloren. Het zijn langgerekte, virtuoze nummers, maar er is duidelijk aandacht voor de structuur. Ook zit er in het laatste gedeelte van de plaat meer venijn met zelfs wat thrashinvloeden tussen de speelse solos door. De kwaliteit van de musici spat echt uit de luidsprekers.
Voordat het zover is, moet je je als luisteraar echter door de eerste helft van de plaat worstelen. En dat is niet altijd een eenvoudige opgave. Instrumentale opener The Journey Within klinkt nog aardig, maar de drie daaropvolgende nummers hebben te lijden onder de kwalen die ik al eerder benoemde. Een duidelijk oog voor structuur lijkt te ontbreken. Er wordt aardig gemusiceerd, maar de kunsten staan niet in het teken van een goed lied. Daarnaast is de zang nog altijd problematisch. De zanglijnen zijn niet echt inventief of spetterend. Het stemgeluid van Matthieu Morand is daarnaast ook niet altijd even aangenaam. De zangeres die ook nog even om de hoek komt kijken voor wat opera-achtige zanglijnen voegt ook weinig toe. Hoewel het wat ruige, maar beperkte geluid van Morand af en toe goed kan werken, getuige enkele van de zanglijnen op de tweede helft van de plaat, zou de band er goed aan doen toch eens te kijken naar een alternatief.
Het is jammer dat de sterke tweede helft van Ghost Of A Blood Tie wordt voorafgegaan door een matige eerste helft. Wanneer je je daardoorheen hebt kunnen worstelen, is de plaat een bijzonder aangename openbaring. Dat Elvaron het in zich heeft om een goed album neer te zetten is duidelijk. Enkele passages kunnen zich zonder meer meten met de grote progressieve metalbands. Het enorme verschil tussen de twee helften van het album is dan ook een mysterie.
Tracklist:
1. The Journey Within
2. Silent Windows
3. A Price To Pay
4. From A Brother To A Shadow
5. No Town Of Mine
6. Run Away In Fright
7. Distant Shores
8. The Man Who Wears My Face
