The Buried Crown van de Franse progressieve metalband Elvaron is de derde acte in een serie van conceptalbums die alledrie te maken hebben met een tovenaar genaamd Raistlin. De eerste twee actes zijn twee andere conceptalbums genaamd Mages Battle uit 1997 en The Five Shires uit 2003.
Muzikaal gezien doet Elvaron nog het meeste denken aan Adagio. Een vorm van (power)metal met veel klassieke invloeden en een flinke dosis aan progressieve rock maken het geluid van Elvaron tot wat het is. Op zich is dit wel een prettig geluid, dat zeker garant staat voor een hoop afwisseling, getuige ook het grote aantal gastmusici. Waar Elvaron net als sommige andere bands die zichzelf progressief noemen onder te lijden heeft, is een gebrek aan de kunst van het weglaten. Deze plaat blijft ruim een uur doordraaien vol solos en andere opsmuk. Hoewel er knappe momenten in zitten met geweldige instrumentale stukken, bijvoorbeeld tijdens het nummer King of Thylia (III) met een stuk dat sterk doet denken aan Van Der Graaf Generator, is The Buried Crown meer een eindeloze geluidsbrij die de luisteraar geen moment rust gunt. Bovendien is het onduidelijk waar de songs beginnen en ophouden. Soms lijkt dit zelfs midden in een solo te zijn.
Door dit alles gaat de toch al niet te beste geforceerd klinkende zang verloren in het geheel en daarmee ook het conceptverhaal. Wanneer je de moeite neemt om een conceptalbum te maken, moet je het verhaal natuurlijk ook goed kunnen vertellen. Hier wordt nog eens extra afbreuk aan gedaan door de vreemde tekstopbouw en zinnen die lijken te worden uitgespuugd.
Het derde hoofdstuk in de verhalen over Raistlin is dus niet echt een succes te noemen ondanks enkele interessante instrumentale passages en verrassende muzikale wendingen. De soms knappe kunsten van soleren en musiceren wegen niet op tegen de uitputtende lading aan deze zelfde elementen. De eerder genoemde zang, die eigenlijk wordt ondergesneeuwd, maakt het eigenlijk alleen maar erger. Dit alles tezamen maakt The Buried Crown tot een gemiste kans, want de potentie is er zeker.
