Het theater van de vampieren is back in town. Candyland is alweer het tiende album van het Italiaanse gothicmetalgezelschap dat vernoemd is naar de gelijknamige fictieve locatie van fantasyschrijfster Anne Rice. Door de jaren heen is de stijl opgeschoven van melodieuze black naar symfonische gothic metal en op het nieuwste werk voert de elektronica, die al eerder zijn intrede deed, de boventoon. Niet schrikken, de metal is gebleven, maar de stijl van spelen is toch anders dan we gewend zijn.

Candyland is veel moderner dan de mooie, klassieke voorganger Moonlight Waltz (2011). De nieuweling bevat minder ingetogen symfonische gothictracks, meer rockende en swingende songs met heavy staccato powerakkoorden en elektronica. Het veranderde karakter zal sommige fans wellicht tegen de borst stoten, maar tegelijkertijd deuren openen naar een nieuwe groep liefhebbers. Deze nieuwe release is namelijk beslist het beluisteren waard.

Na vijf jaar wachten is de nieuwe stijl van spelen wel verrassend, maar het went wel. Bovendien is het een divers album met voor ieder wat wils. Het kenmerkende stemgeluid van Sonya Scarlet is er nog altijd, maar de riffs zijn veel energieker, zwaarder, meer als Sangue (van Moonlight Waltz) en dan meer in your face. Morgana Effect knalt er direct lekker in met een donderende ritmesectie, elektronische tonen en beats, screams (!) van Sonya, een bombastische symfonie en heavy riffs � la Delain (Your Body Is A Battleground). Stilzitten is er niet bij. Het is een kwestie van headbangen en swingen.

Daarna doen de Zuid-Europeanen het wat rustiger aan in het rockende en swingende Resurrection Mary. Delusional Denial is superzwaar en bombastisch met gave riffs aan het begin en net als in veel andere tracks een aanstekelijk refrein. Het titelnummer en het sfeervolle Pierrot Lunaire doen de oude gothic-geori�nteerde tijden weer herleven, maar zijn daarmee de enige tracks die dat doen. Het zijn vooral de energieke songs als Your Ragdoll en Photographic (met technobeat) die kenmerkend zijn voor deze release. Fernando Ribeiro van Moonspell zingt mee in Seventh Room, maar die track weet zich niet te nestelen tussen de hoogtepunten.

Met Candyland schuift Theatres Des Vampires wat meer op richting de sound van Delain zonder de gothic touch te verliezen. De mystieke sfeer blijft rondspoken, maar is minder prominent aanwezig. De nummers zijn toegankelijk en blijven daardoor snel hangen. Al is niet elk lied een voltreffer, het is een album dat door de variatie in tempo zijn kracht behoudt. De Italianen zullen met de moderne stijl niet alle fans tevreden stellen, maar het opent nieuwe deuren voor de vampieren.

Tracklist:
1. Morgana Effect
2. Resurrection Mary
3. Delusional Denial
4. Parasomnia
5. Candyland
6. Your Ragdoll
7. Pierrot Lunaire
8. Photographic
9. Opium Shades
10. Seventh Room (feat. Fernando Ribeiro)
11. Autumn Leaves