��Genoeg verbeterpunten nog voor de toekomst, maar dit werk maakt me nieuwsgierig naar een eventuele full-length��, schreef ik bijna acht jaar geleden over de ep A Fury Named Spartan van het Zwitserse A Thousand Years Slavery. Sindsdien heb ik een baard laten groeien, ben ik een hoop hoofdhaar kwijtgeraakt en zitten er gelukkig een stuk minder spelfouten in mijn recensies. Alleen die langspeler kwam er maar niet en het begon erop te lijken dat de band in de vergetelheid was geraakt. Totdat opeens vorige maand het album Decade het levenslicht zag.

A Thousand Years Slavery speelt een mix van melodieuze death metal en deathcore. Als invloeden worden bands als The Black Dahlia Murder en Unearth genoemd en hier lijkt geen woord aan gelogen. Snelle, strakke riffs en veel melodieuze passages kenmerken het gitaarspel. Verder kun je een overdaad aan double bass, breakdowns en blastbeats verwachten. Vocalist Roan brult alles netjes aan elkaar. Met zijn machtige growls is hij in staat de bergen in de Alpen te verplaatsen. Daar staat echter wel erg matige cleane zang tegenover, die gelukkig beperkt blijft tot het minimum.

De vraag blijft natuurlijk wat de band in acht onproductieve jaren heeft uitgespookt. Waarschijnlijk hebben ze alle seizoenen van Game Of Thrones gekeken, getuige het fantastische nummer Winter Is Coming. Maar vooral lijkt het vijftal zich muzikaal ontwikkeld te hebben ten opzichte van A Fury Named Spartan. Hoewel het fundament toentertijd al dik in orde was, is de band er in bijna alle opzichten op vooruit gegaan. De heropname van het epische Epicurean (als (R)Epicurean) illustreert dit. Het klinkt allemaal net een stukje verfijnder. Met de jaren komt immers ook meer ervaring en vaardigheid.

Ondanks de behoorlijk lange zit van ruim een uur, laat A Thousand Years Slavery op Decade horen dat het nog altijd de potentie heeft om een grote speler binnen het genre te worden. Het gros van het repertoire is bovengemiddeld goed en vooral erg knap gecomponeerd. Het is te hopen dat dit album de aanzet zal zijn voor een productievere periode in de levensloop van de band. Er is immers genoeg talent aanwezig en het zou zonde zijn als dit opnieuw voor een langere tijd onbenut zal blijven.

Tracklist:
1. Up To Krubera
2. The Last Telegram
3. Coelacanth
4. Winter Is Coming
5. Breath
6. Forget The Sunlight
7. The Fall Of Icarus
8. Samsara
9. The Prestige
10. (R)Epicurean
11. Down In Berkner
12. Above The Canopy
13. Tyler Durden
14. The Hall Of Shame
15. Danes Plexippus