Lyria, waarvan de naam is geïnspireerd door de Griekse mythologie en vernoemd naar lyrics, lelie en lier, is in 2012 opgericht door zangeres Aline Happ. Nadat in hetzelfde jaar Reflection online komt, dat gebaseerd is op de Griekse mythe van Narcissus, completeren drummer Eliezer Andre en bassist Thiago Zig de line-up. Met hulp van een geslaagde crowdfunding-campagne en diverse muzikanten, waaronder producer/sessiegitarist Celo Oliveira, komt in 2014 de eerste full-length Catharsis tot stand en verschijnen er videobeelden bij Jester.
De twee vrijgegeven tracks geven een duidelijk beeld wat je van het trio, dat inmiddels is uitgegroeid tot een kwintet (middels de twee gitaristen Bruno Cardoso en Rod Wolf), kunt verwachten. Dat zijn toegankelijke symfonische tracks met catchy melodieën, heavy riffs (zowel doomy, rockend als alternative), een eenvoudig opererende ritmesectie en een flinke bijdrage van de toetsenist.
Het is echter vooral mezzosopraan Aline die geluidsbepalend is. Met haar warme, mooie zanglijnen die variëren van Amy Lee (Evanescence) en Tarja Turunen (ex-Nightwish) tot Sarah Brightman en Marcela Bovio (Stream Of Passion) voorziet ze de nummers van memorabele refreinen. Zo nestelt het donker rockende Jester zich direct in je hoofd. Andere toppers zijn het Evanescence-achtige The Phoenix Cry, het bij aanvang rustige Reflection en de ballad Craven. De overige tracks hebben iets meer bezinktijd nodig. Daarvan zijn bijvoorbeeld Light And Darkness, dat bij aanvang wat van Autumn wegheeft, en opener The True War vermeldenswaardig.
Doorgaans ligt het album prettig in het gehoor. De enige misser is Revenge. Dat komt niet door de elektronica die aanvankelijk op de voorgrond treedt, maar vooral door de achtergrondzang/screams van bassist Thiago Zig die niet op hun plaats zijn. Jammer, maar gelukkig komen deze luisterplezier beperkende toevoegingen slechts een paar keer op het album voor. Verder valt er weinig op het songmateriaal aan te merken, al had de productie wat minder blikkerig mogen zijn (vooral de snaredrum en gitaren) en had er nog meer dynamiek aanwezig mogen zijn.
Het tempo ligt net hoog genoeg om een energieke vibe te handhaven, maar wat meer snelle passages (zoals in The Phoenix Rebirth) hadden geen kwaad gekund. Nog zo’n mooie ballad als het deels akoestische Craven (met naast de fraaie zang ook prima toegepaste klassieke elementen) halverwege de plaat zou in positieve zin bijgedragen hebben aan die dynamiek. De combinatie en afwisseling van (gothic) rock en alternative metal met symfonische elementen draagt bij aan de interesse om te blijven luisteren.
Alles staat in dienst van Aline. Daardoor is de ritmesectie eenvoudig en ook de riffs blinken niet uit in complexiteit. Dat hoeft ook niet altijd, maar meer riffs zoals die aan het begin van Insanity hadden het geheel sterker gemaakt. Doorgaans doen ze modern aan, al duiken er ook ideeën op uit de jaren tachtig. De twinleads en het soleerwerk verdienen evenwel een compliment, al zijn ze vaak van korte duur. Vooral de bluessolo in Craven is beeldig, maar ook het exemplaar in What Do You Want From Me? verhoogt het luisterplezier.
Al met al is Catharsis een geslaagd debuut. De symfonische metal komt modern over, maar bevat invloeden uit verschillende hoeken. Dat maakt het interessant, al had meer dynamiek op zijn plaats geweest. Toch kun je de plaat prima in het geheel beluisteren, omdat er zowel aangename als sterke tracks langskomen. Een vervolg op deze prettige kennismaking laat nog een op zich wachten. Lyria is momenteel wel bezig met het schrijven van nieuw materiaal, maar richt zich primair op de promotie van het debuut.
Tracklist:
1. The True War
2. Revenge
3. Jester
4. The Phoenix Cry
5. Reflection
6. Insanity
7. The Phoenix Rebirth
8. Light And Darkness
9. What Do You Want From Me?
10. Craven
.jpeg){kind=small}
