Grote woorden voor een band die in het verleden toch een beetje is afgedaan als kloon van Pink Floyd. Natuurlijk heeft Airbag ook ditmaal genoeg weg van die Britse legende. Maar ik heb dat nooit als storend ervaren. Airbag heeft namelijk een berg magnifieke nummers in de tas. Vooral het debuut Identity vind ik nog altijd een beresterke schijf. Subtiel, melodieus, bij vlagen uitbundig en altijd mooi en vakkundig uitgevoerd. Positief aan die schijf is vooral het compacte karakter van de songs. Liedjes van een minuut of vier vijf. Prima lengte. Best verfrissend in progland, waar het drievoudige vaak de norm is.
Na Identity heeft Airbag die aanpak wat laten varen. De nummers werden langer en langer. Op de voorlaatste cd werden ze op sommige momenten ook een beetje saai. Te veel ambient vooral. Niet erg, maar twee minuten naar n of twee keyboardtoetsen luisteren is niet de meest opwindende ervaring. De nummers op Disconnected zijn toch weer aan de forse kant. Met gelukkig een aantal grote verschillen ten opzichte van de vorige schijf. Het belangrijkste verschil schuilt in de variatie. Airbag neemt niet langer tien minuten de tijd om vervolgens pas in de laatste drie minuten te pieken. Airbag piekt nu vrijwel elke seconde. Dat doen ze subtiel, maar altijd mooi.
Opener Killer is wat mij betreft de prijssong van de plaat. Schitterende compositie, met werkelijk wonderschoon gitaarwerk van Bjrn Riis. De man is sowieso goed bezig met zeer goed uitgewerkte riffs en prachtige solo's. Zijn uitstekende soloplaat Lullabies In A Car Crash heeft hem duidelijk frisse invalshoeken verschaft, want zo nu en dan komt Riis ook wat steviger uit de hoek. Minder stevig, maar niet minder mooi is het uitmuntende toetsenwerk van Asle Tostrup. Vooral zijn moogklanken zijn oorstrelend mooi. En ja, de man speelt nog steeds beter keyboard dan dat hij zingen kan. Dat is gewoon zo. De zang ligt vooral lekker in het gehoor. Vocale hoogstandjes hoef je ook ditmaal niet te verwachten. Dat heeft de uitgesponnen muziek eigenlijk niet eens nodig.
Disconnected is zodoende niets minder dan een topplaat. Een progressieve rockschijf die zich laat beluisteren als een droom. Een puntige droom, met kop en staart, dat dit keer gelukkig wel. Geen geneuzel, maar gewoon sterke muziek met een aantal heel fraaie thema's en structuren. Met deze vierde cd mag Airbag zich van mij voorgoed nestelen tussen de grote symfoclubjes van deze tijd. Had ik al gezegd dat dit een mooie plaat is? Bij deze. Driewerf.
Tracklist:
1. Killer
2. Broken
3. Slave
4. Sleepwalker
5. Disconnected
6. Returning
