Nu al een nieuwe Porcupine Tree? Pink Floyd terug uit het graf? Zomaar wat gedachten op een rijtje na de eerste klanken van All Rights Removed. Niets van dat alles overigens, aangezien het hier de tweede cd van het Noorse Airbag betreft. De vergelijking is echter wel treffend, want deze band past perfect tussen groepen als Porcupine Tree, (latere) Pink Floyd en in mindere mate Riverside. Prachtige en zeer rustgevende rockmuziek met veel ruimte voor ambientpassages, zweverige melodielijnen en Gilmour-achtige gitaarsolo's.

Identity was al een ijzersterk debuutalbum vanwege de sterke arrangementen en de mooie sfeer. Met deze nieuwe telg doet Airbag er nog een schepje bovenop. De cd is gevuld met zes lange nummers waarin sfeer de belangrijkste factor is. Hoewel de songs kunstig in elkaar steken is er van technisch gefr�bel nauwelijks sprake. Airbag gokt duidelijk op de rust en voert dat zo precies mogelijk uit. Zo duiken er regelmatig prachtige gitaarlijnen op die lange tijd aanhouden om vervolgens naadloos over te gaan in kalme rockstukken waarin zanger Asle Tostrup uitblinkt met ontspannen zang. Zang die regelmatig doet denken aan Steven Wilson, zij het wat beheerster en lager.

Al met al is All Rights Removed vooral een heerlijke luistertrip vol subtiele details en schitterend neergezette sfeerstukken. Subtiel orgelwerk en mellotrons vormen vaak de onderlaag van de muziek, maar soms zijn het ook gitaar en keyboards die elkaar weergaloos aanvullen. Never Coming Home is daarvan een adembenemend voorbeeld. Zelden hoorde ik zo'n fraaie wisselwerking tussen tokkels, gitaarmelodie�n en zalvende synthesizergeluiden. Het maakt van deze plaat niet alleen een avontuur, maar ook een rustgevende ervaring. Samen met Steven Wilson levert Airbag dan ook een van de beste (daadwerkelijk) progressieve rockalbums af van dit jaar tot nu toe.

Tracklist:
1. All Rights Removed
2. White Walls
3. The Bridge
4. Never Coming Home
5. Light Them All Up
6. Homesick I-III