Zo, dat heeft even geduurd. Na talloze vertragingen is de nieuwe cd van Omen er nu dan toch. Persoonlijk had ik mijn verwachtingen al bijgesteld. Ondanks dat Omen nog altijd een uitstekende live-band is, is dat op studiovlak al decennia niet meer waargenomen. De laatste studio-cd Eternal Black Dawn was immers een halfslachtige aangelegenheid met twee of drie aardige songs en voor de rest rommel. Eigenlijk stamt de laatste degelijke plaat uit 1988. Al was Escape To Nowhere ook al een stuk minder dan de drie klassieke platen met de inmiddels overleden J.D. Kimball achter het gilstokje.

Dat Hammer Damage dan toch zo ontzettend veel minder is dan Eternal Black Dawn verbaast me uiteindelijk wel. Tijd heeft Omen genoeg gehad om er iets moois van te maken. Dat is helaas niet gelukt. De koek is op. Hammer Damage is een absoluut drama. Een van de slechtste platen van de afgelopen tien jaar. Zelfs grooveplaat Reopening The Gates uit de jaren negentig is beter dan deze bagger. Wat er precies slecht is? Eigenlijk alles. Zo zijn de nummers hopeloos. Ik heb vrijwel geen goede riffs gehoord en ook de typische priegelsolo's raken kant noch wal. Dat wordt nog eens versterkt door de werkelijk abominabele productie. Afgrijselijk, lusteloos en verstoken van elk beetje leven. Terwijl slaapkamerbandjes tegenwoordig een prima mix in elkaar kunnen draaien, lukt het deze ervaren rotten voor geen meter. Die drums alleen al. Dat moet haast wel een drumcomputer zijn of een goedkope digikit. Verschrikkelijk.

Zijn er dan helemaal geen positieve kanten? Nee, eigenlijk niet. Hoewel zanger Kevin Goocher net als op Eternal Black Dawn hoorbaar zijn best doet, weet hij de cd niet te redden. De man kan best zingen, maar de zanglijnen zijn volstrekt zoutloos en onge�nspireerd. Neem het titelnummer met die beschamende gang shouts in het refrein en misplaatste uithalen. Of het desastreuze Cry Havoc met irritante stembuigingen. Op zijn beste momenten heeft Goocher wel eens wat weg van een tweederangs Jon Oliva, maar die momenten zijn op ��n hand te tellen.

Onderstaand cijfer geef ik met pijn in het hart. Battle Cry is immers ��n van mijn favoriete metalcd's ooit. Maar als je als band zo'n wanprestatie neerzet, dan telt dat niet meer. Dan moet je er gewoon mee ophouden. Of misschien zo nu en dan nog een keer optreden en louter klassiekers de zaal in slingeren. Meer echt niet. De recensenten die hier een goed cijfer opplakken, zijn wat mij betreft dan ook niet goed wijs. Ieder z'n ding natuurlijk, maar dit Hammer Damage is in mijn optiek een wanstaltig gedrocht. Weg ermee.

Tracklist:
1. Hammer Damage
2. Chaco Canyon (Sun Dagger)
3. Cry Havoc
4. Eulogy For A Warrior
5. Knights
6. Hellas
7. Caligula
8. Era Of Crisis
9. A.F.U.