Tijdens het luisteren van "Harbinger of Metal" valt in de eerste plaats de moddervette sound op. Het gitaargeluid van deze band is heerlijk zwaar, en straalt veel warmte uit. Bovenal is de omvang van het geluid confrontatief en brutaal, ik zou het bijna opdringerig noemen. Door m'n koptelefoon luisterend naar dit album, op respectabele geluidssterkte, voelt het alsof de band in m'n hoofd staat te spelen en m'n hersenen langzaamaan tot kooktemperatuur drijft.
Daarnaast maakt zanger Albert Witchfinder een zeer positieve indruk, met zijn uitgebreide spectrum aan vocalen. Zijn zuivere zangstem doet wat aan die van Mike Puelo (Orodruin) denken, erg sfeervol en episch. Albert beheerst ook het grunten en krijsen uitstekend, en vertolkt hij hier en daar op overtuigende wijze een ziel die al sinds de aanvang van de Middeleeuwen in de laagste cirkel van de hel gemarteld wordt. Drummer Earl of Void maakt het plaatje met zijn krachtige ritmische terreur compleet.
Reverend Bizarre is, zoals ik al aangaf, een zeer gevarieerde doom-band. Nummers als "Strange Horizon" en "The Wandering Jew" vertegenwoordigen in eerste instantie de old school doom stijl, en doen de sfeer van de hevig door Sabbath benvloede doom liga van de vroege jaren '80 herleven. Ook slaagt de band in het scheppen van volledig instrumentale dreiging ("Harbinger"), evenals uitgestrekte, bijna psychedelische landschappen ("Into the Realms of Magickal Entertainment").
"From the Void" is een van de meest opmerkelijke nummers. De eerste acht minuten vormen een slopende excersitie in funeral doom (een zeer welkom element van afwisseling), waarna de drummer zich vervolgens bijna zes minuten uitleeft op z'n doomstel (zeer slechte pun, maar ik kon het niet laten). Er lijkt werkelijk geen eind aan te komen. Het nummer voltrekt zich vervolgens als een voortzetting van de sfeer en opzet van het eerste deel, en bloedt uiteindelijk na ruim twintig minuten pijnlijk dood.
"Dunkelheit" is een geweldige afsluiter van het album. Black Metal liefhebbers zullen het herkennen als een cover-versie van een prima nummer van Burzum, terug te vinden op het laatste goede album dat Varg Vikerness maakte, "Filosofem". Reverend Bizarre geeft er, zoals verwacht, een vrij originele draai aan, simpelweg door het nummer te spelen zoals alleen de Reverends het kunnen. Een Burzum-compositie, geschapen voor een kille sound waarin basgitaar geen noemenswaardige rol speelt, uitgevoerd door een band die een verpletterend zwaar, bijna ondraaglijk broeierig geluid representeert. Reverend Bizarre's interpretatie van "Dunkelheit" is natuurlijk een stuk langzamer, en door de zuiver gezongen teksten kan deze cover voor de onopmerkzame luisteraar gemakkelijk als een origineel nummer van de Finse doemformatie doorgaan. Totdat uiteindelijk de snerpende krijsstem opgezet wordt, en het balletje wellicht gaat rollen. Tegen die tijd ben je echter al verslagen en vernederd door dit album, en wil je alleen maar meer... meer... meer. Reverend Bizarre dwingt met "Harbinger of Metal" op nietsontziende wijze respect af. Begin januari, en nu al een kandidaat voor mijn jaarlijst van 2004 gevonden.
Tracklist:
1. Harbinger
2. Strange Horizon
3. The Ambassador
4. From the Void
5. The Wandering Jew
6. Into the Realms of Magickal Entertainment
7. Dunkelheit
