Embryo kwam nog v��r de millenniumwisseling tot leven. Destijds onder de naam Lost Fate. Het duurde echter nog wel even voordat het debuutalbum er kwam. In 2006 verscheen Chaotic Age, gevolgd door No God Slave (2010). De Italiaanse deathmetalformatie wist er slechts een beperkte fanschare mee op te bouwen. Met het gelijknamige derde album moet daar verandering in komen.

Francesco Paoli, drummer van Fleshgod Apocalypse werd ingehuurd om de muziek nog strakker te laten klinken en dat is gelukt. Zowel de drumpartijen als de staccatoriffs heeft men technisch goed voor elkaar. Er zit een bepaalde groove in, al is de bas niet goed te horen. Ritmisch zijn er veel overeenkomsten met Fear Factory, zoals te horen in Insane Lucidity en The End Of The Beginning. Vocaal is er ook niet veel mis met de zware grunts en screams van Roberto Pasolini.

Je voelt een �maar� aankomen. Er zijn twee belangrijke redenen waarom het Embryo niet lukt om te imponeren. De eerste reden is dat er weinig songs blijven hangen. Het is allemaal wel bruut en strak, maar niet memorabel genoeg. De middelste fase bevat momenten van opleving met Manipulate My Consciousness (dat wel wat van Strapping Young Lad heeft), Insane Lucidity, The Touch Of Emptiness en The Door To The Abyss, maar verder kabbelt het geheel maar wat voort. Er is bovendien, op het industrial titelnummer na, te weinig afwisseling.

Het tweede probleem is dat de keyboardpartijen slechts in de trage delen van toegevoegde waarde zijn, zoals in Manipulate My Consciousness en Insane Lucidity. Zodra het tempo omhoog gaat (en dat gebeurt veelvuldig), zijn ze een storende factor. De ambient sound matcht niet bij de agressiviteit van de grunts, de vette riffs en de denderende ritmiek. De pianomelodie�n passen veel beter bij een band die atmosferische muziek of gothic metal maakt.

Embryo is derhalve geen aanrader om je collectie mee aan te vullen. De regelmatig niet passende keyboardpartijen gaan vroeg of laat irriteren en er blijft nauwelijks wat hangen van het songmateriaal. De Italianen pogen nog wel zieltjes te winnen met een combi van brutaliteit en melodie, maar de titel van het eerste nummer is wat dat betreft typerend. Er zijn beslist bands die dit beter aanpakken. Technisch en vocaal zit het goed in elkaar, maar ondanks alle energie die Embryo erin steekt, is het toch tijd om zich te focussen op de songwriting.

Tracklist:
1. An Awkward Attempt
2. The Pursuit Of Silence
3. Manipulate My Consciousness
4. Insane Lucidity
5. The End Of The Beginning
6. Embryo
7. The Touch Of Emptiness
8. The Door To The Abyss
9. My Pounding Void
10. Fragments Of Utopia
11. I Am Pure Hate