Om eerlijk te zijn, ben ik dit gezelschap daarna uit het oog en oor verloren. Vrij vlot na de renie stierf bassist C.J. Jenkins en daarmee leek Faith Or Fear voor de tweede maal vroegtijdig overleden. Maar wat blijkt. De mannen hebben in 2012 een gloednieuw album op de mensheid losgelaten. Zonder dat er een haan naar kraaide, mag ik er gerust aan toevoegen. Want ik hoorde dit jaar voor het eerst dat er een nieuw album te koop was. Titanium is de naam en de oorspronkelijke line-up is grotendeels intact, minus C.J. dus. Maar wel met Tim Blackman op zang. Die felle donder maakte Punishment Area eigenhandig lekker pittig. Dat doet hij nu weer. Weliswaar hebben de jaren iets van zijn bereik afgesnoept, maar de intensiteit is er nog.
Wat direct opvalt, is dat Faith Or Fear op Titanium geen vlotte speed metal meer speelt. De sound klinkt een stuk volwassener. Trager ook. Een beetje groovy, zoals Flotsam And Jetsam en Sacred Reich in de jaren negentig. Torque is tevens een invloed, al vraag ik me af of iemand zich deze rencarnatie van Vio-Lence kan herinneren. Het doet er ook niet toe. Titanium is namelijk een lekker en compact album. Net als vroeger moet de band het niet hebben van al te veel vernuft. De songs zijn bewust basaal gehouden. Zodoende is er alle ruimte voor de onweerstaanbare riffs van Bob Perna en Chris Bombeke. De mannen spelen nog altijd uitstekend gitaar en weten precies wat een nummer nodig heeft. Vlak daarbij de rol van trommelaar Ed Schwegel niet uit. Zijn ritmische inbreng tijdens onder meer het titelnummer is bijzonder smaakvol.
De grootste kracht van deze plaat schuilt opnieuw in die effectiviteit. De melodien zijn sterk. Het spel is strak. Franje is uit den boze. Je kunt Blackman betichten van een zekere monotonie, maar als zangers als Michael Coontz (Lz Rockit) of Phil Rind (Sacred Reich) je smaken, dan is Tim Blackman geen enkel probleem. Tel daarbij op dat de productie en mastering (veteraan Bill Metoyer) prima zijn en je hebt een sterke plaat in handen. Bovendien verdient Faith Or Fear respect. Respect dat ze niet goedkoop scoren met de toch een beetje doodgespeelde, oude thrashsound. De groove metal uit begin jaren negentig mag tegenwoordig wat minder populariteit genieten, als die invloeden leiden tot een leuke plaat als Titanium, dan is daar helemaal niets mis mee.
Tracklist:
1. Titanium
2. Grinding Halt
3. System Is Armed
4. Machine
5. Deep Down
6. Forever's Not That Long
7. Afterglow
8. Bloodbath
9. CJ
