Nu het debuut van Lucifer voor me ligt, moet ik toch even flink achter mijn hoofd krabben. Om me heen hoor ik veel commentaar op deze band en ik dacht dat mijn review daar niet van zou verschillen. Hoe vaker ik echter Lucifer I luister, hoe meer ik de plaat ga waarderen. Die gemiddelde zangeres klinkt gewoon heel aangenaam en is een verademing tussen de vele gladde sopraantjes en valse horken. Johanna kan wel degelijk zingen en heeft iets ongepolijsts en bovenal geheimzinnigs. Gaz Jennings mag zich met zon jongedame flink in zijn handjes wrijven.
Het zijn de schrijfkunsten van Gaz en de galmende zang van deze Sadonis die een gouden combinatie vormen. Abracadabra en Purple Pyramid vormen een heerlijke opening, waarbij pakkende zanglijnen en goede gitaarsoli hand in hand gaan met een lekker ouderwets, occult geluid. Lucifer is een van de weinige nieuwe bands die echt iets toevoegt aan de laatste golf van occulte rockbands. Er wordt ook gexperimenteerd met traditionele heavy en doom metal, wat je goed hoort in het riffwerk en prijsnummers als White Mountain en Total Eclipse. Meer dan bij Death Penalty heb ik het idee dat Gaz Jennings hier echt zijn ei kwijt kan. Hij hoeft zelfs het heengaan van Cathedral niet meer te betreuren.
Daarnaast is er een wereld van verschil tussen The Oath en Lucifer, wanneer we het hebben over kwaliteit. Lucifer I voelt oprechter en eerlijker aan. Het is geen bandje meer waarvan ik het idee krijg dat ze op een hype willen meeliften. Lucifers muziek zit vol sfeer en mystiek. Johanna Sadonis is een bovengemiddelde zangeres die begrijpt dat haar galmende zangpartijen daar aan bijdragen. Dit is dan ook een serieuze kanshebber voor de jaarlijstjes.
Tracklist:
1. Abracadbra
2. Purple Pyramid
3. Izrael
4. Sabbath
5. White Mountain
6. Morning Star
7. Total Eclipse
8. A Grave For Each One Of Us
