Het is een komen en gaan bij Lucifer, de band rond zangeres Johanna Sadonis. Op Lucifer I (2015) werkte de Berlijnse nog samen met Gaz Jennings (Death Penalty, Septic Tank, ex-Cathedral), maar vorig jaar gingen de twee vriendschappelijk uit elkaar en hun eigen weg. Johanna versleet nog meer muzikanten: Neta Shimoni, Andrew Prestridge, Diccon Harper en Dino Gollnick. Ze ging vervolgens in zee met Nicke Andersson (Entombed, Death Breath).

Dat blijkt een goede zet. Nicke heeft bij Entombed al bewezen niet alleen een uitstekend drummer te zijn, maar ook iemand die sterke songs kan schrijven. Dat bewijst hij ook op Lucifer II, waarop hij zich een multi-instrumentalist toont. Hij heeft zowel de drum- als de baspartijen ingespeeld en ook nog eens een deel van de riffs. Robin Tidebrink (Saturn) is verantwoordelijk voor de rest van de gitaarpartijen.

Wat direct opvalt, is dat het geheel organischer klinkt dan op het debuut. Johanna's stem past bovendien beter bij de rauwe retrorock à la Black Sabbath, Deep Purple en Blue Öyster Cult dan de wat gepoetste rock op Lucifer I, die soms wat geforceerd overkomt. Lucifer II klinkt dan ook wezenlijk anders en beter dan zijn voorganger. Hoewel de zang van de frontvrouw nog altijd een van de belangrijkste aantrekkingskrachten van de internationale formatie is (bassist Alexander Mayr komt uit Oostenrijk, Martin Nordin komt net als Robin en Nicke uit Zweden), is de instrumentatie meer op de voorgrond komen te staan. Met name het basgeluid is prominenter.

De plaat begint direct lekker met de uptempo rocker California Son, die de tijden van Deep Purple en Uriah Heep doet herleven. Het niveau blijft daarna hoog met Dreamer, een bluesy ballad en het snellere Phoenix, waarin het mysterieuze karakter van de stem van de negenendertigjarige zangeres goed naar voren komt. Zelfs Dancing With Mr. D, een cover van The Rolling Stones, is geslaagd. Een uitvoering ervan klonk nog nooit zo heavy, groovy en dynamisch.

Hoewel de muziek allesbehalve origineel is, ligt het geheel prettig in het gehoor. Niet elk nummer is even sterk, maar Reaper On Your Heels. Eyes On The Sky en Aton bevatten zeer fijne riffs. Laatstgenoemde is een van de hoogtepunten, mede dankzij de orgelpartijen, die niet heel vaak terugkeren op deze release.

Lucifer II is beslist een vooruitgang voor Johanna en haar mannen. Haar stem past beter bij de vintage klanken die dit keer op een treffende wijze het einde van de jaren zestig en het begin van de jaren zeventig doen herleven. Hoewel de plaat niet hoog scoort op originaliteit, valt er voldoende te genieten. Doorgaans zijn de songs wat toegankelijker dan die van het debuut, maar Nicke Andersson heeft voldoende instrumentale inhoud ingebouwd dat het interessant genoeg blijft om Lucifer II te blijven beluisteren. Hopelijk bouwt de groep hierop voort en blijft deze bij elkaar.

Tracklist:
1. California Son
2. Dreamer
3. Phoenix
4. Dancing With Mr. D (The Rolling Stones-cover)
5. Reaper On Your Heels
6. Eyes In The Sky
7. Before The Sun
8. Aton
9. Faux Pharaoh