Dat representeert de keuzes in het leven van de protagonist binnen het concept van deze Italiaanse progformatie. Adam is de hoofdpersoon in het verhaal. Hij is wat besluiteloos en zit tijdens het complexe On The Ledge bovenop een gebouw na te denken over zijn leven. Daarin speelt zijn partner Anne een belangrijke rol. Zij komt in beeld op het moment dat ze elkaar voor het eerst ontmoeten in Our Horizon. Opvallend is dat er in meerdere songs een korte dialoog tussen Adam en Anne te horen is. Meestal gebeurt dat op gepaste momenten waardoor de verhaallijn goed te volgen is, maar als je niet van dit soort vertellingen houdt, kan het als een storende factor beschouwd worden.
Er is in ieder geval op muzikaal gebied enorm veel te beleven. De basis bestaat uit progressieve rock en metal, maar regelmatig doen andere muziekstijlen hun intrede. Uiteraard ontbreekt de jazz niet, zoals te horen is in Traces On The Seaside, maar ook elektronica en flamenco worden prima ingepast. Net als in het openingsnummer komen in Our Horizon nadrukkelijk de Dream Theater-invloeden naar voren. Degene die in Soul Secret een vernieuwende band hoopt aan te treffen, komt dus bedrogen uit. De riffs, de solo’s, de ritmeveranderingen en het zanggeluid doen allen regelmatig denken aan het grote voorbeeld van deze Zuid-Europeanen. Maar waar ze over de gehele lengte minder in slagen, is het schrijven van pakkende nummers. Met name in On The Ledge volgen de ritme- en stijlveranderingen elkaar zo snel op, dat de song zelf uit het oog verloren raakt. Dat zorgt ervoor dat het een lastig album is om er lekker in te komen.
K loopt al een stuk soepeler, evenals het opvolgende duo As I Close My Eyes en Traces On The Seaside, alhoewel laatstgenoemde de spanning niet kan vasthouden. Silence en My Lighthouse doen dat stukken beter. Deze nummers liggen veel prettiger in het gehoor en bieden nog altijd voldoende uitdaging. Er is echt sprake van een eenheid waarbij iedereen de ruimte krijgt. De riffs bevatten dankzij de ritmesectie power, het gitaar- en keyboardspel vult elkaar mooi aan en bovendien blijven de zanglijnen redelijk hangen.
Toch is het geen makkelijke meezingplaat. Er gebeurt namelijk enorm veel op deze langspeler, hetgeen de nodige aandacht trekt en hoofdbrekens bezorgt. Soms zijn er te veel ideeën in verwerkt en duren de tracks gewoon te lang. Zo golft de plaat op en neer tussen herkenbare momenten en passages die maar moeilijk willen beklijven.
4 is een album dat niet over de hele lengte van bijna vijf kwartier weet te boeien. Daar zijn namelijk te weinig momenten voor aanwezig die blijven hangen. Toch is het zeker geen slechte plaat. De progmetal die veel aan Dream Theater doet denken, heeft zijn sterke momenten, maar springt soms te veel van de hak op de tak en verliest daarmee richting. Desondanks zijn er vaardige muzikanten aan het werk die elkaar veel ruimte geven. Wat dat betreft is er echt sprake van een knappe teamprestatie.
Tracklist:
1. On The Ledge
2. Our Horizon
3. K
4. As I Close My Eyes
5. Traces On The Seaside
6. Turning The Back Page
7. Silence
8. In A Frame
9. My Lighthouse
10. Downfall
11. The White Stairs
.jpeg){kind=small}
