Het is alweer even geleden sinds ik een traditionele metalplaat uit Griekenland kreeg. De laatste Battleroar laat ik vanwege de gezapige kwaliteit dan ook maar achterwege. Kan Sacral Rage eindelijk weer eens goed nieuws brengen uit het land wat er financieel zo slecht voor staat? Naar eigen zeggen willen deze vier heren de gouden jaren van de US metal doen herleven en dus staat de band garant voor een potje metal, zoals we dat kennen van Agent Steel, Jag Panzer en Watchtower.

Wat Sacral Rage goed doet, is het opwekken van dat nostalgische gevoel. Het verlangen naar een muzikale periode waarvan de meeste lezers deze niet bewust hebben meegemaakt. Dat laatste is niet erg, maar wel dat de band niet veel verder komt dan dat gevoel. Het is zelfs een beetje sneu dat Sacral Rage het meest imponeert in de intro en outro, terwijl het juist daartussen moet gebeuren. Het is helaas toch echt de hidden track die de meeste spanning opwekt.

Toch is Illusions In Infinite Void geen vervelende zit. Ik kan me voorstellen dat sommige mensen moe worden van de vele hoge uithalen en gilletjes van Dimitris K. Ik word dat alleen van het gebrek aan goede idee�n. Echt goede songs komen we niet tegen namelijk. Inner Sanctum Asylum komt nog het dichtst in de buurt, maar verder vallen tracks op, omdat bepaalde elementen duidelijk gejat zijn van andere bands. Ik kan vanwege de breaks niet fatsoenlijk meer naar Panic In The Urals (Burning Skies) luisteren, zonder dat Voices van Toxik in mijn hoofd plopt. Er zijn veel deuntjes die doen denken aan een band als Annihilator. Daarom denk ik dat Sacral Rage beter aan een eigen smoel kan gaan werken voor er weer een nieuwe plaat in de schappen ligt.

Tracklist:
1. Harbinger
2. En Cima Del Mal
3. Lost Chapter E.: Sutratma
4. Panic In The Urals (Burning Skies)
5, Waltz In Madness
6. Into Mental East
7. Inner Sanctum Asylum
8. A Tyrannous Revolt
9. Lost Chapter E.: Amarna�s Reign