Debuutmini Deadly Bits Of Iron Fragments uit 2013 en met name Illusions In Infinite Void uit 2015 overtuigen tot de dag van vandaag. Vooral laatstgenoemde plaat kan wat mij betreft de boeken in als een technische powermetalparel. Live is de band overigens net zo sterk als op plaat. Sacral Rage kwam mijns inziens als n van de verrassingen op het Keep It True-festival van enkele jaren geleden uit de bus. Met dank aan zanger Dimitris, die met zijn loepzuivere voordracht en ijzingwekkend hoge gillen absoluut de show stal.
Diezelfde Dimitris doet het op deze cd iets rustiger aan. Genuanceerder vooral. De man vertoeft niet langer louter in heliumhoge regionen en legt wat meer variatie in zijn zangpartijen. Tijdens de eerste echte track, Eternal Solstice, blijkt dat even wennen, maar wie doorpakt, ontdekt dat de Griek zichzelf gewoon lekker verder ontwikkeld heeft. Zoals dat hoort op een volgende schijf. Dat geldt eveneens voor zijn bandmaatjes. Toegegeven, de heren spieken nog wat opzichtiger bij technische grootmachten als Toxik en Realm dan voorheen. Storen doet dat echter nergens. De songs steken namelijk gestroomlijnder en logischer in elkaar dan in het verleden. Refreinen blijven zodoende wat beter plakken en riffs keren vaak genoeg terug om een muziekstuk ook echt een liedje te laten zijn.
Prijsstuk van de plaat vind ik afsluiter The Glass. Met bijna vijftien minuten muziek vol doldwaze toeren en technische passages juist geen hapklare brok, maar er is zeker goed over nagedacht. The Glass komt door de functioneel ingezette open riffs en toegankelijke zanglijnen zeker niet over als emotieloze knip-en-plak-metal. De melodien beklijven en het zangwerk trekt je als luisteraar comfortabel door het muzikale geweld.
Beyond Celestial Echoes is niets minder dan n van de betere metalplaten van Griekse bodem. De techniek is er, het gevoel klopt en de composities lopen nooit dood. De productie sluit daar goed op aan. Sacral Rage snoept weliswaar gulzig uit de jaren tachtig, maar heeft gelukkig gekozen voor een eigentijdse sound die overigens ook weer niet te modern aandoet. Hier valt weinig kritiek op te leveren. Mooi hoesje trouwens. Kortom, een winnaar.
Tracklist:
1. Progenitor
2. Eternal Solstice
3. Vaguely Decoded
4. Suspended Privilege
5. Samsara (L.C.E.)
6. Necropia
7. Onward To Nucleus
8. The Glass
