Om de release in de tijdsgeest te plaatsen: de legendarische rockband was in 1975 immens populair. Stadions liepen vol en de albums vlogen over de toonbank. De zesde full-length bereikte net als de andere platen de multiplatinumstatus. Toen de nieuwe release in de hitlijst belandde, kwamen ook alle andere vijf albums weer in de charts terug.
De rocksensatie besloot een dubbel-lp van Physical Graffiti te maken (net als andere artiesten rond die tijd) toen de acht songs, die in eerste instantie de tracklist vormden, de maximale speeltijd voor een plaat overschreden. De heren voegden daarom diverse ongereleasde tracks uit de periode 1970-1974 toe. Het is mede daarom een gemleerde verzameling tracks die de luisteraar te wachten staat, uiteenlopend van ruige bluesrock tot country en van een ballad tot hard rock. Het is dan ook meer een soort verzamelaar dan een consistent geheel.
Dat de cohesie ontbreekt, is eigenlijk helemaal geen probleem. De diversiteit is juist een pluspunt. Het zorgt ervoor dat er voor ieder wat wils tussen staat. Het bevat een van de meest bekende nummers in de vorm Kashmir, de single Trampled Under Foot (met een clavinetmelodie die afkomstig is van Superstition van Stevie Wonder), maar daarnaast ook veel ander imponerend materiaal. Het begint al direct sterk met de rauwe bluesrock van Custard Pie, The Rover en In My Time Of Dying. Laatstgenoemde is een bewerking van Blind Willie Johnsons Jesus, Make Up My Dying Bed (1927) en bevat een interessant experiment met distortion op de slide-gitaar.
Aan de andere kant krijgen we Kashmir, een van de bekendste tracks en een favoriet van de bandleden. Dit nummer heeft een zeer interessante ritmiek en bevat zowel de sterke bijdrage van een strijk- en blaasorkest als van een mellotron. De bescheiden hit Trampled Under Foot doet me altijd in positieve zin denken aan de Long Train Running van Doobie Brothers uit 1973. Aan de c-kant gaat het er een stuk rustiger aan toe met het mooie akoestische intermezzo Bron-Yr-Aur en Down By The Seaside (genspireerd door Down By The River van Neil Young) en het afsluitende Ten Years Gone.
Toch zijn er wel wat mindere momenten te noemen. Een van de minpunten is dat In My Time Of Dying te lang duurt. Daarnaast voegen de laatste drie tracks (met name Boogie With Stu en Black Country Woman) weinig toe. Ze zijn te simplistisch en bovendien voorspelbaar. Jammer dat een goed album hiermee eindigt. Laatstgenoemde is trouwens opgenomen in de achtertuin van Mick Jagger. Van de d-kant is The Wanton Song nog het meest interessant. Het laat horen hoeveel invloed de band heeft gehad op bijvoorbeeld Rage Against The Machine.
Physical Graffiti is de laatste echt overtuigende plaat van Led Zeppelin. Een gevarieerde klassieker die de tand des tijds goed heeft doorstaan. Na de release raakte de band op zijn retour. Plant raakte betrokken bij een auto-ongeluk, dat hem lang aan de kant hield waardoor een tour niet door kon gaan, er kwam veel kritiek op het niveau van de nieuwe albums en er waren geruchten over alcohol- en drugsgebruik. Met het overlijden van drummer John Bonham in 1980 kwam een einde aan een van de meest invloedrijke en legendarische rockbands ooit. John, Robert, Jimmy en John Paul lieten een nalatenschap van jewelste na, waaronder het veelzijdige Physical Graffiti.
Tracklist:
1. Custard Pie
2. The Rover
3. In My Time Of Dying
4. Houses Of The Holy
5. Trampled Under Foot
6. Kashmir
7. In The Light
8. Bron-Yr-Aur
9. Down By The Seaside
10. Ten Years Gone
11. Night Flight
12. The Wanton Song
13. Boogie With Stu
14. Black Country Woman
15. Sick Again
