Het debuutalbum verdient al een plaats in de eregalerij, dankzij bijvoorbeeld de klassiekers Dazed And Confused en Babe I’m Gonna Leave You en de proto-heavy metal van Communication Breakdown. De band jatte op het debuut echter nog naar hartelust van andere artiesten en wisselde hard rock af met blues en akoestische rock. Led Zeppelin II daarentegen is hard rock pur sang. Het is de specerijenwinkel waar ontelbare langharige bands de mosterd vandaan halen.
Whole Lotta Love, The Lemon Song en Bring It On Home zijn weliswaar losjes gebaseerd op blues composities van Willie Dixon, Howlin’ Wolf en Robert Johnson, maar bevatten de extra ingrediënten die typisch zijn voor hard rock. Robert Plant schreeuwt de longen uit zijn lijf en John Bonham bewerkt het drumstel geregeld als een bezetene. De songs zijn niet gebouwd rond vocale melodieën, maar leunen op eenvoudige, pakkende, luide gitaarriffs en bevatten uitgebreide solo-secties. Luister alleen al naar de openingsriff van Whole Lotta Love of de lange solo in Heartbreaker, die losstaat van de rest van de song.
Daarbij verliest Led Zeppelin melodie en subtiliteit niet uit het oog. Thank You is een door een orgel gedomineerde ballad vol emotie, terwijl What Is And What Should Never Be en Ramble On een prachtige dynamiek creëren door zachte en harde passages af te wisselen. Het laatstgenoemde nummer bevat overigens een belangrijke innovatie. Robert Plant liet zich voor de tekst van Ramble On namelijk inspireren door J.R.R. Tolkien’s Lord Of The Rings, met regels als “How years ago in days of old, when magic filled the air, it was in the darkest depths of Mordor, I met a girl so fair, but Gollem and the evil one crept up and slipped away with her”. Daarmee verbond hij luide muziek voor het eerst aan fantasy teksten en zette hij een discutabele trend in gang, met als indirect gevolg een stortvloed aan power metal albums die vol staan met lachwekkende teksten over elfen, trollen, tovenaars, dwergen en hobbits.
Het instrumentale Moby Dick bevat een lange drumsolo, die door John Bonham live regelmatig tot een half uur durende sessie werd uitgebouwd. Bonham’s voorbeeld heeft talloze minder getalenteerde drummers er toe aangezet om ons tijdens concerten (en soms op de plaat) dood te vervelen met slaapverwekkende solo’s waar maar geen eind aan lijkt te komen. Een goed voorbeeld leidt vaak tot slechte imitaties. Dat laat onverlet dat Led Zeppelin II een meesterwerk is, dat in het vervolg van de carrière (met name op het vierde album) zelfs nog overtroffen zou worden. Ook live had Led Zeppelin in de zeventiger jaren een grootse reputatie. Hopelijk blijkt het reünieconcert in Londen daarom een opstap te zijn naar de mogelijke wereldtoernee, waarover geruchten al enige tijd de ronde doen.
Tracklist:
1. Whole Lotta Love
2. What Is And What Should Never Be
3. The Lemon Song
4. Thank You
5. Heartbreaker
6. Living Loving Maid (She’s Just A Woman)
7. Ramble On
8. Moby Dick
9. Bring It On Home
.jpeg){kind=small}
