Het lijkt er echter op dat de band meer en meer naar de marge wordt gedrukt. De periodes tussen het verschijnen van nieuwe albums worden steeds groter, de labels waarop die platen verschijnen steeds onbeduidender en het ergst van alles de kwaliteit van de nummers gaat er ook niet op vooruit. Zo was Aftermath (2011) een behoorlijk futloos album met slechts enkele aardige momenten. Het eind vorig jaar verschenen Where Dreams Are Forgotten, inmiddels de zesde full-length, kan het tij helaas ook niet keren.
Met Fear wordt de plaat evenwel goed geopend. Wie door het ietwat nasale stemgeluid van Winterwild heen kan luisteren, hoort een puik powermetalnummer met een mooi refrein, melodieuze riffs en een flitsend instrumentale gedeelte halverwege. Dat smaakt niet verkeerd! Ook nummers als Inside The Maze en Annihilation (pakkend refrein) klinken behoorlijk, maar dan heeft Axenstar zijn kruit alweer verschoten. Zo zijn Curse Of The Tyrant en Demise bijvoorbeeld gewoon ondermaats, met name door de saaie, op momenten wel erg afgezaagde riffs. Ook de laatste paar nummers kabbelen braafjes voort zonder noemenswaardige hoogtepunten en met Sweet Farewell gaat het geheel als een nachtkaars uit.
Het is een wat schamele opbrengst in drie jaar tijd, zou je dan ook gerust kunnen stellen. Hoewel Where Dreams Are Forgotten een klein stapje vooruit is na Aftermath, blijft Axenstar een band voor de middelmaat. As years go by, we are always one step behind, zingt Winterwild in de opener van dit album. Het zijn veelzeggende woorden die perfect van toepassing zijn op de status van deze band. Verknochte genreliefhebbers zullen de onvolkomenheden kunnen negeren, maar voor mensen met een niet meer dan gemiddelde belangstelling voor power metal biedt Where Dreams Are Forgotten waarschijnlijk te weinig bang for your bucks.
Tracklist:
1. Fear
2. Inside The Maze
3. My Sacrifice
4. Curse Of The Tyrant
5. The Return
6. Demise
7. Annihilation
8. Greed
9. The Reaper
10. This False Imagery
11. Sweet Farewell
