Meestal is dat een teken aan de wand. Helaas moet ik inderdaad concluderen dat Aftermath op alle fronten een flinke stap achteruit is ten opzichte van de ook al niet geniale, maar desondanks lekker klinkende voorgangers. Zo begint het album al met een valse start, aangezien opener Dogs Of War een nummer van zeer bedenkelijk niveau is. Winterwild is er qua vocale prestaties een stuk op achteruit gegaan en heeft een zeer beperkt, nasaal stemgeluid, maar nog verontrustender is de matige compositie. Daar waar Axenstar normaliter uitstekende nummers met lekker in het gehoor liggende melodielijnen wist te produceren, is deze opener behoorlijk mat.
Gelukkig stijgt het niveau hierna een beetje. Het opzwepende The Escape kent bijvoorbeeld een lekker refrein. De band is sowieso meer op dreef bij de wat snellere en gedreven nummers, zoals Tears Of The Sun, het titelnummer en The New Breed. Stuk voor stuk aardig klinkende nummers, die echter tegelijkertijd nergens cht indruk weten te maken. Bovendien begint de zang me na iedere luisterbeurt meer te irriteren, omdat Winterwild af en toe echt flink uit de bocht schiet.
Al met al kan ik alleen maar concluderen dat Axenstar met Aftermath een behoorlijk wisselvallig album heeft afgeleverd, dat hier en daar nog wel een paar aardige momenten bevat, maar in grote lijnen toch echt te onopvallend is om veel potten te doen breken. Zelfs voor fervente powermetalfanaten geldt dus het devies eerst luisteren voor aanschaf. Ik heb intussen zon vermoeden dat dit het laatste is dat we van deze band gaan horen.
Tracklist:
1. Dogs Of War
2. The Escape
3. Tears Of The Sun
4. Agony
5. Aftermath
6. The New Breed
7. Dead Kingdom
8. Until Your Dying Breath
9. Signs Of A Lie
10. Forever The Pain
11. Bad Blood (Bonus Track)
