Deze tekst komt uit het promoverhaal van Scarlet Records, de platenmaatschappij die deze derde full-length van het Franse Whyzdom uitbrengt. Zon verhaal doet uiteraard direct terugdenken aan de aanslag op Charlie Hebdo en maakt de tekst daardoor actueel. De inwoners van Parijs hadden echter ten tijde van het schrijven van het materiaal nog geen weet van wat hen en hun omgeving te wachten stond.
Symphony For A Hopeless God is een krachtig werkstuk vol orkestrale grandeur en bombastisch gitaargeweld, waarbij gebruik is gemaakt van symfonische arrangementen en een echt koor. Vynce Leff, gitarist/producer en tevens de man achter de orkestratie, heeft deze aspecten samen met de vrouwelijke vocalen op de voorgrond geplaatst waardoor er gerust gesproken mag worden van filharmonische metal.
Het is een traditie bij deze Fransen om ieder album een nieuwe zangeres te presenteren. Deze keer is het de beurt aan mezzosopraan Marie Rouyer (ex-Entropia). Ze heeft een theatrale, krachtige rockstem die af en toe iets te nadrukkelijk in de mix staat. Soms overschreeuwt ze zichzelf en is ze niet altijd zuiver in de hogere regionen, maar haar energieke stem past uitstekend bij de powermuziek. Bovendien klinkt ze over het algemeen zeer gepassioneerd. Wat ze tevens goed doet, is de krachtige rockzang in de eerste single While The Witches Burn afwisselen met gewone cleane vocalen tijdens het epische Tears Of A Hopeless God en haar operastem in Eves Last Daughter. Ze komt zelfs sporadisch verrassend met een grunt. De mannelijke extreme vocalen in de single en Theory Of Life zijn van mindere kwaliteit, zoals ook de dubs in Asylum Of Eden.
In eerste instantie klinken de relatief lange songs vol met ideen erg druk. Hierdoor haak je halverwege de plaat al af, maar na meerdere luisterbeurten komt een aantal tracks bekend voor, mede dankzij de sterke refreinen (allereerst Lets Play With Fire en Theory Of Life). Er is een goede afwisseling van deze catchy songs met epische tracks (Waking Up The Titans). Niet alle tracks zijn even sterk. Zo doen Dont Try To Blind Me en Asylum Of Eden mij wat minder. Doorgaans zijn er vooral veel staccato spierballenriffs, maar gaandeweg het album is er wat meer variatie te bespeuren met akoestische en cleane passages. Voor het eerst is dat het geval in The Mask en later tijdens Where Are The Angels, waarin de psychedelica zich aandient.
Deze derde symfonie van Whyzdom is veruit de sterkste in haar bestaan. In eerste instantie klinkt het geheel wat druk, maar de krachtige cinematische metal van de Fransen overtuigt naarmate het aantal luisterbeurten vordert. De goede afwisseling van catchy en epische tracks zorgt ervoor dat de luisteraar zowel uitgedaagd als vermaakt wordt. De speelduur van meer dan een uur vind ik wat aan de lange kant. Een paar songs minder was beter geweest. Je krijgt in ieder geval waar voor je geld. Als de Fransen in de buurt zijn, toch maar eens een kijkje nemen of dat bij concerten ook het geval is. Ik ben erg benieuwd of ze dan ook de power kunnen brengen die Symphony For A Hopeless God zo sterk maakt.
Tracklist:
1. While The Witches Burn
2. Tears Of A Hopeless God
3. Lets Play With Fire
4. Eves Last Daughter
5. Dont Try To Blind Me
6. The Mask
7. Asylum Of Eden
8. Waking Up The Titans
9. Theory Of Life
10. Where Are The Angels
11. Pandoras Tears
.jpeg){kind=small}
