Op Kerstavond verschenen via het Duitse label World Terror Committee twee releases. The Dead Of The World van Ascension en Th�natos �skēsis van Dysangelium. Van de eerste publiceerden we reeds een review. Om het verhaal te completeren, verschijnt hierbij het verslag van het debuut van de andere orthodoxe blackmetalformatie. Wat kunnen we van deze Duitsers verwachten?

Drie kwartier compromisloze duisternis van de Zweedse school. Niets meer, niets minder! Dysangelium kleurt keurig met donkerzwart binnen de lijntjes van de niche en doet me denken aan Ondskapt, Ofermod en de begindagen van Watain. Het raast, het is duister en het zal zijn zoals de duivel het bedoelt heeft. Het gevaar van dit soort releases, waarvan er al vele zijn verschenen, is echter dat er verzadiging optreedt. En daar is hier helaas sprake van.

Een aardig aantal riffs is niet spannend genoeg, duurt te lang (Obelisk Of The Sevencrowned Son) of heb ik al eerder gehoord. Vaak overstemt de bas, die hard in de modderige mix staat, de gitaarpartijen. Behalve een beperkte bijdrage leveren aan de sfeer, voegt de viersnaar niet veel toe. Datzelfde geldt voor het geraas van de drummer, al moet ik zeggen dat het bezetene in Ave Obscuritas Incarna wel karakter heeft. Verder valt hij te vaak terug op dezelfde voorspelbare ritmiek.

Daar waar hij in combinatie met de gitaristen varieert, overtuigen de nummers juist wel. Consecrated By Light en de gave afsluiter I Am The Witness, I Am The Servant zijn sterke tracks, waarin ieder bandlid zijn positieve bijdrage laat gelden. Ook het tragere Murmura en de aanvangsriff van Chaomega vallen in positieve zin op. Verwacht naast riffs echter geen solo's of technische hoogstandjes. Het is veelal rechttoe rechtaan, no-nonsense losgaan.

Het onderscheidende karakter van Dysangelium zit hem in de norse, commanderende vocalen van Sektarist 0. Deze zijn goed hoorbaar en een stuk zwaarder dan we van collega's van soortgelijke bands in het subgenre gewend zijn. Zijn bevelende manier van teksten over de dood in combinatie met necromantie en transcendentie opgrunten, versterkt de uitzichtloze situatie die het geheel portretteert. Hij wisselt dit sporadisch af met gesproken gedeelten, een welkome variatie.

Th�natos �skēsis kabbelt mij uiteindelijk te veel voort. Er zijn een paar goede nummers en wat sterke momenten hier en daar, maar ook meerdere zwakke passages die vaak terugvallen op dezelfde idee�n. Voor een debuut is het geen slecht album, maar de spaarzame hoogtepunten zijn voor mij te weinig redenen om tot aanschaf over te gaan.

Tracklist:
1. Consecrated By Light
2. Words Like Flames
3. Obelisk Of The Sevencrowned Son
4. Chaomega
5. Aries
7. Murmura
8. Ave Obscuritas Incarna
9. I Am The Witness, I Am The Servant