Het Italiaanse Caronte bestaat slechts drie jaar. Waar de meeste bands net een fatsoenlijke demo of EP hebben uitgebracht, zijn deze heren inmiddels toe aan hun tweede plaat. Naar eigen zeggen hebben ze zich laten inspireren door de werken van Aleister Crowley en gaat hun muziek over het occulte en esoterisme. Maar op de vraag hoe het klinkt, kan ik Caronte het beste vergelijken met het ter ziele gegane The Gates Of Slumber.

Qua herkenningspunten ga ik meestal af op de zang. Dorian Bones zingt precies als Karl Simon, maar ook de opbouw van de nummers lijkt erg op elkaar. Caronte�s muziek heeft een vrij epische inslag. Op Black Mandala na klokken alle songs rond de tien minuten, dus de band neemt de tijd om hun werkjes goed op te bouwen. Dat gaat heel redelijk op Handlecheyapi en Temple Of Eagles, maar Caronte laat maar weinig variatie toe in zijn muziek. Dat is opvallend in het occulte rock-/metalgenre, waar invloeden van buitenaf veel voorkomen. Deze Italianen beperken zich (te) veel tot galmende doom metal met even galmende zangpartijen. Vooruit, er wordt soms geschreeuwd.

Het geeft de muziek regelmatig de juiste sfeer. Het is alsof je door donkere, verlaten kastelen of kerken wandelt, maar dan zonder dat het ergens echt spannend wordt. Caronte heeft al aardig naam gemaakt in Itali� en wellicht dat Europa volgt. Dan moeten deze Italianen wel wat beter hun best gaan doen. De basis is leuk, maar het onderscheidt zich nergens.

Tracklist:
1. Maa-Kheru's Rebirth
2. Handlecheyapi
3. Wakan Tanka Riders
4. Temple Of Eagles
5. The Sulphur Shaman
6. Black Mandala
7. Left Hand Voodoo