Hedon Zwaar Nieuwjaar 2020 in Zwolle | Metalfan.nl Concertreview

Vroeg in de avond opent TerraDown het festival in de kleine zaal. De winnaar van de Metal Battle doet dat op een doordachte en verzorgde manier. Zo komt gitarist Jasper Verhorst al spelende als eerste het podium op. Daarna sluit de rest aan. Ook is er een geslaagde choreografie in Memories, waarbij Jasper en gitarist Mark Link op de voorgrond treden voor ��n van hun fraaie twinleads. Die harmonieuze dualiteit is ��n van de kenmerken van de muziek van de melodieuze metalband. Vanwege het goede geluid komt die kwaliteit uitstekend naar voren, zoals in Into A Devil�s Lair. TerraDown komt met een gevarieerde set, waarin de technisch verzorgde melodeathtrash de ene keer swingt (Break Your Chains), de andere keer rockt (Caged In Stone) en de andere keer beukt. Ook zijn er rustige passages, waarin vocalist Nick Brouwer op verhalende manier zingt. Elders zet hij zijn extreme vocalen in, waarbij de ritmiek soms aan Johan Hegg (Amon Amarth) doet denken. De vijftig toeschouwers zijn helaas passief en komen niet verder dan een lauw applaus, maar dat doet niets af aan de goede uitvoering van TerraDown.

In de grote zaal is het podium voor Caronte. De Italiaanse formatie heeft het podium aangekleed met een backdrop, twee banners en kaarsen, die centraal staan opgesteld. Hoewel de zon niet schijnt vandaag (het is grauw en koud), draagt zanger Dorian Bones een zonnebril. Hij beschikt over een divers stemgeluid; van verhalende black metal-achtige vocalen tot theatrale gothiczang. De muziek is dan ook veel ruimer dan de doom, waar de Zuid-Europeanen om bekend staan. Traditionele doom, mystieke rock/metal en stoner komen voorbij. Denk aan een mix van Tiamat, Type O Negative, Danzig, Misfits en Saint Vitus en je komt een heel eind. De occulte klanken zijn sfeervol, maar net als bij TerraDown blijven de inmiddels tweehonderd toeschouwers passief in hun waardering, op een enkele dame en twee heren na, die helemaal opgaan in de muziek. De bijval neemt overigens wel toe vanaf het doomrockende Ode To Lucifer, waarin het fuzzy geluid in positieve zin opvalt. Abraxas komt met name vocaal zelfs beter uit de verf dan op plaat. Ook het snellere Quantum Ecclesia (net als het openingsduo van het via V�n Records uitgebrachte album Wolves Of Thelema) is ��n van de hoogtepunten. Net als de openingsband van vandaag zet Caronte een prima set neer, waarin de band zijn veelzijdigheid toont. De muziek van de Italianen had evenwel in een intiemere setting meer impact gehad.

De kleine zaal staat stampvol voor Inquisitor. �Oude nummers!�, wordt er door een kenner geroepen, doelende op het debuutalbum Walpurgis � Sabbath Of Lust, dat in 1996 uitkwam en in 2014, vrijwel tegelijkertijd met de re�nie, in geremasterde vorm verscheen via Hammerheart Records. De Harderwijkse groep (driekwart ex-Desultory) pakte de draad weer op in dezelfde samenstelling als waarmee deze van 1992 tot en met eind 1995 actief was en staat vandaag gemotiveerd op het podium. Blikvanger is frontman Alex Westdijk, die met een flink aangeklede microfoonstandaard verschijnt en die beschikt over een maniakale zangstem. De andere drie heren razen ondertussen door met extreme thrash, die is ge�nspireerd door de eerste platen van Dark Angel, Sarcofago, Sepultura, Sadus en Morbid Angel. Die laatste naam komt vooral in gedachten op bij het horen van het drumwerk van Wim van der Valk, die ongekende snelheden produceert. Bassist Alex Bakker en gitarist Erik Sprooten kunnen hem nauwelijks volgen. Dat resulteert in een wat chaotisch, maar tevens energiek optreden, dat bij de meeste bezoekers aanslaat. Inquisitor stopt ondanks een toegift (de geslaagde Merciless-cover Dreadful Fate) eerder dan gepland en krijgt het meeste decibels los bij het publiek dankzij een intens optreden.

Het is vervolgens even wachten tot Schammasch, dat met Enthroned en Caronte tourt, begint met spelen. De atmosferische blackmetalformatie uit Zwitserland treedt vandaag aan met drummer Hendrik Wodynski (Aramaic, Maat) en bassist Chris Marrok (Anomalie, live: Harakiri For The Sky). De heren zijn prachtig gestyled, waarbij C.S.R. en Marrok in tegenstelling tot de drummer en gitaristen een capuchon dragen. Uiteraard is er op de setlist ruimte voor het nieuwe album Hearts Of No Light (2019). Sterker nog: daar ligt de focus vandaag op met intro Winds That Pierce The Silence, I Burn Within You, Ego Sum Omega, A Paragdigm Of Beauty en Rays Like Razors. Daarvan komen met name de laatste drie genoemde tracks goed uit de verf. Eerstgenoemde bouwt sfeervol op naar een sterke climax en bevat memorabele riffs. De rocker A Paradigm Of Beauty wijkt met zijn directe benadering en cleane zang (en een jarentachtigvibe) af van de eerdere tracks en Rays Like Razors is zeer intens. Het oudere werk komt ook aan bod met het meeslepende The World Destroyed By Water, dat versnelt en overtuigt dankzij de ritualistische cleane samenzang. Hetzelfde geldt voor de verhalende voordracht in het razende Metanoia. Beide tracks horen tot de hoogtepunten van een enerzijds statisch, maar anderzijds sfeervol optreden met een prima lichtshow en een uitstekende afstelling van het geluid. Chimerical Hope en Do Not Open Your Eyes be�indigen de sterke set. In tegenstelling tot Caronte komt Schammasch w�l goed tot zijn recht in de grote zaal.

Je verwacht vervolgens een volgepropte kleine zaal, want er zijn inmiddels zo'n vierhonderd bezoekers, maar dat valt mee. Desdemonia wint echter al snel de sympathie van het publiek door daar veel contact mee te zoeken en vinden. Het levert nog niet een door de bassende zanger Tom Dosser gewenste circlepit op, maar er is toch wel veel bijval voor de charismatische inspanningen van het kwartet uit Luxemburg. Tom heeft zelfs geoefend op een woordje Nederlands en dat gaat hem zeer aardig af. Vervolgens staat hij met volle overtuiging te spelen en als hij maar even kan het publiek aan te moedigen. Desdemonia bestaat al vijfentwintig jaar en heeft in die tijd vier langspelers afgeleverd. De laatste verscheen in 2018 via Mighty Records. Van die plaat (Anguish) komen zes van de zeven songs van de setlist aan bod. Revenge, Endless Fight en Anguish zijn de beste visitekaartjes. De mix van thrash, death en groove metal (thrashriffs, deathgrunts, groovy drums) rolt lekker uit de boxen en weet steeds meer bezoekers te vermaken. De pauzes tussen de nummers duren soms wat lang, maar dat mag de pret niet drukken. Desdemonia maakt vrienden met een goed optreden waar het speelplezier van afspat.

Ook Enthroned heeft een lange carri�re achter de rug. De headliner van de tour met Caronte en Schammasch is vandaag de hoofdact. De Belgische blackmetalformatie heeft net als de andere bands op Hedon Zwaar Nieuwjaar het geluid meezitten. Mede daardoor komen de tracks goed uit de verf. Het is daarbij vooral het razendsnelle drumwerk van Menthor (Bestia Arcana, Death Like Mass, Epping Forest, Necrosadist, Nightbringer, Voz De Nenhum) dat opvalt. Dat geeft de donkere en koude black metal nog meer intensiteit mee. Vooral Vapula Omega profiteert daarvan. De nieuwe tracks zijn meer gericht op sfeer dan het oudere directere werk als Through The Cortex, dat perfect uitgevoerd wordt. Van de nieuwe tracks maken het ritualistische Aghoria en het compacte slotstuk Hosanna Satana de beste indruk. Als frontman Nornagest, die af en toe tekens in de lucht en op de grond vormt, echter vraagt om wat reactie uit de zaal, krijgt hij nauwelijks respons. Dat zorgt voor een optreden waarbij er niet veel contact met het publiek is. Na de laatste track blijft het nog even donker en krijg je het vermoeden dat er nog een toegift volgt met Deviant Nerve Angelus en Burning Down, maar die blijft uit.

Dan maar op tijd naar de kleine zaal voor het laatste optreden van het festival. Dat van Sepiroth, dat zonder de nieuwe bassist Bruno Bakker, maar met de nieuwe zanger Nico Munnik (Toxocara) aantreedt. Het is inmiddels middernacht en dat zorgt ervoor dat een deel van het publiek al weer huiswaarts is, maar toch is het beslist niet leeg. Het is er gezellig en de Sliedrechtse formatie (Nico verslikt zich vermakelijk bij het aankondigen van de band: �Wij zijn Sliedrecht uit Sepiroth�) weet als eerste en laatste band een pit voor elkaar te krijgen. Dat gebeurt halverwege de set, die qua songtitels hetzelfde is gebleven als Doc�s Metal Cruise in 2018. De heren maken een gemotiveerde indruk en voeren de brutal death metal � la Suffocation, Morbid Angel, Cannibal Corpse, Obituary, Cattle Decapitation en consorten goed uit. Met name drummer Dami�n Kerpentier (Aratron, Severe Torture) imponeert met zijn precisiebombardement. Echt memorabel is het songmateriaal niet, maar de extreme klanken zorgen in deze setting wel degelijk voor tevredenheid. Sepiroth sluit met een goede set Hedon Zwaar Nieuwjaar af. De energie in het publiek bleef tijdens deze avond wat achter bij de uitvoeringen van de bands. Muziek leek soms ook bijzaak. Het was vooral een gezellig bijeenzijn en een weerzien van vrienden en kennissen.

Setlist Sepiroth:
1. Ketuba
2. The Ethnic Divide
3. Letters From The Unknown
4. Until Proven Guilty
5. Unending Echobrain
6. Their Heads, Our Glory
7. Abandoned
8. Sniper Alley
9. Resolution 836
10. Ten Day War
11. Breadline Massacre

Setlist Enthroned:
1. Intro
2. Sepulchred Within Opaque Slumber
3. Of Shrines And Sovereigns
4. Silent Redemption
5. Vapula Omega
6. Nonvs Sacramentum - Obsidium
7. Aghoria
8. Through The Cortex
9. Smoking Mirror
10. Tellvm Scorpionis
11. Of Feathers And Flames
12. Hosanna Satana

Setlist Desdemonia:
1. Weakness
2. Symbiosis
3. Revenge
4. Endless Fight
5. Cross The Line
6. Reaper Of Souls
7. Anguish

Setlist Schammasch:
1. Ego Sum Omega
2. I Burn Within You
3. A Paradigm Of Beauty
4. The World Destroyed By Water
5. Metanoia
6. Rays Like Razors
7. Chimerical Hope
8. Do Not Open Your Eyes

Setlist Inquisitor:
1. Damnation For The Holy
2. I Am Sick, I Must Die
3. Cry Of The Christians
4. Castigate Into Divine Apostle
5. On A Black Red Blooded Cross
6. Condemned Saints
7. The Witching Time Of Night
8. Consuming Christ

Toegift:
9. Dreadful Fate (Merciless-cover)