In het voorjaar van 2013 schreef ik een zeer lovende recensie over het debuutalbum van de Britse psychedelische retrorockband Purson. Het heeft nog zeker een jaar geduurd dat ik het album regelmatig draaide. Nog steeds ben ik erg onder de indruk van het talent van deze Londenaren en ga je je al snel afvragen waar ze op dit moment mee bezig zijn. Blijkt het dat ze net een EP hebben uitgebracht onder de noemer In The Meantime en dat is een titel die me daarom direct kan bekoren.

In The Meantime zal vooral een opmaat zijn naar de volgende volledige plaat, maar het is tevens een perfecte gelegenheid om de stand van zaken met de fans door te nemen. Het oude materiaal is grotendeels geschreven met bandleden die er niet meer bij zijn. Zoiets kan natuurlijk funest zijn, maar afgaande op de muziek van deze EP kan ik vooral zeggen dat deze minder direct geworden is. Dat betekent overigens geen slecht nieuws. De structuur is minder doorsnee en het geheel klinkt progressiever en sfeervoller. Ik vind het heerlijk, maar kan nou niet zeggen of dit echt beter of slechter is dan wat ik op The Circle And The Blue Door en dat is uiteraard zeer positief.

Dat de invloeden van bands als The Beatles weer bovendrijven, zal niet vreemd zijn. De duidelijke knipogen naar folkrock zijn een kleine, maar zeker geen onprettige verrassing. Danse Macabre heeft niets van doen met het klassieke stuk van Camille Saint-Sa�ns, maar heeft wel wat weg van Blood Ceremony. Death�s Kiss is een stuk vrolijker en lichtvoetiger dan de titel doet vermoeden. Ook hier lijken de Canadezen niet ver weg en zou het mij niks verbazen als Alia O� Brien hier op haar dwarsfluit meespeelt.

Er valt wederom zoveel te ontdekken in de muziek van Purson. De schone Rosalie Cunningham verpakt alles met haar prachte, mysterieuze stem. Voor het zwoele I Will Be Good, val ik als een blok. In The Meantime stilt niet de trek. Het zorgt er vooral voor dat ik hongerig uitkijk naar die nieuwe plaat!

Tracklist:
1. Death's Kiss
2. Danse Macabre
3. Wanted Man
4. I Will Be Good