Het was alleen nog wachten op een volledige plaat. Het is vrij eenvoudig om met een of twee goede tracks op de proppen te komen. Een goed album is andere koek. Het moment van de waarheid is aangebroken, want op het moment van schrijven, wordt het kersverse The Circle And The Blue Door in de schappen geplaatst. Als journalist heb je in de meeste gevallen het voorrecht om je eerder in het nieuwe te laten onderdompelen. Na een naar redelijke tevredenheid verlopen eerste luisterbeurt is het debuut van Purson ongelooflijk gaan groeien. Ik moet toegeven dat ik enigszins teleurgesteld was vanwege het inwisselen van de directe aanpak naar een theatraal geluid, maar ik kan, als groot fan van Queen, garanderen dat het heel snel went.
Het sterke van Purson is namelijk dat ze moeiteloos een reeks retrorockstijlen omsmelten tot een tijdloos geheel. Ik zeg bewust tijdloos, want The Circle And The Blue Door had zo in de jaren zeventig uitgebracht kunnen zijn. Ook tussen moderne releases zal de plaat probleemloos zijn mannetje staan. Purson valt het makkelijkste in te delen bij het momenteel vrij populaire occult rock. Het heeft wel wat weg van bands als Blood Ceremony en Christian Mistress. Qua geluid kan de band ook gelinkt worden aan Ghost. Toch moet de invloed van grote bands als The Beatles (het latere werk), Black Sabbath en Queen niet onderschat worden. Door de verscheidenheid aan stijlen, hoor je in de muziek van Purson ook uitstapjes naar horrorsoundtracks en folkmuziek (Fairport Convention) terug. Het lijkt na dit relaas onwaarschijnlijk, maar Purson heeft wel degelijk een eigen geluid.
In feite schuilt achter iedere song wel een klapper. Ieder zal er wel een paar favoriete tracks uit kunnen pikken. Er staat in elk geval niets op The Circle And The Blue Door dat slecht is. The Contract laat direct horen wat Rosalie Cunningham in haar mars heeft. Met haar zwoele doch mysterieuze stem roept ze een fantastische sfeer op. Prachtige track! Door naar Spiderwood Farm dat zich vanwege die fenomenale, hypnotiserende melodie direct in je hoofd nestelt. Het nummer werkt op sublieme wijze naar een waar hoogtepunt. Tempest And The Tide heeft een magnifieke sombere sfeer die wat aan Opeth moet denken. Zo mooi, zo meeslepend is het, dat het op mijn eigen begrafenis gedraaid moet worden. Beeldschoon is het! Ook op de tweede helft valt simpelweg niets aan te merken. Rosalie en co. overladen je met prachtige melodien, goede teksten en mooie afwisselingen. Vanwege de theatrale sound moest ik regelmatig denken aan A Night At The Opera van Queen. Purson zet hier een staaltje vakmanschap neer waar je u tegen zegt. Kortom, wat theatrale, psychedelische rock betreft, is dit de band bij uitstek!
Purson heeft het in zich om boven het genre uit te stijgen en een heel breed publiek te trekken. Ik heb de verleiding niet kunnen weerstaan en liet willekeurige songs horen aan collegas die in principe niets met metal of hardrock van doen hebben. Daarmee oogstte ik enkel lovende reacties. The Circle And The Blue Door heeft het in zich om een klassieker te worden, echter hebben we het hier over een genre dat daarvoor misschien wel te weinig liefhebbers heeft. Aangezien Ghost het lijkt te lukken, verwacht ik dat Purson een heel eind zal komen.
Tracklist:
1. Wake Up Sleepy Head
2. The Contract
3. Spiderwood Farm
4. Sailor's Wife's Lament
5. Leaning On A Bear
6. Tempest And The Tide
7. Mavericks And Mystics
8. Well Spoiled Machine
9. Sapphire Ward
10. Rocking Horse
11. Tragic Catastrophe
