De combinatie van dreigende sludge en avontuurlijke (post-)black metal die het vijftal uit Bordeaux hier laat horen, pakt namelijk wederom enorm goed uit. Het album staat vol met kolossaal klinkende nummers met veel logge, stuwende stukken, een prominent ronkende bas en een verrassende, licht hypnotisch werkende onderlaag van keyboards. Zo gebeurt er alleen al in de eerste twee echte nummers (het korte intro Je Ne Sui Pas Fou niet meegerekend) enorm veel: zowel Antarctica als The Elder Ones is rijk aan dynamiek en beide nummers zitten vol met loodzware, slepende passages, prettig dissonante riffs en onstuimige versnellingen.
Ook de rest van het album voelt aan als een muzikale ontdekkingsreis, natuurlijk ook vanwege het fraaie concept. Maar de post-black metal van The Great Old Ones doet sowieso, in vergelijking met veel genrebands, heel cineastisch aan, zonder dat daarmee overigens ook bombastisch wordt bedoeld, want Teleki-Li is veel te log en stroperig om als zodanig gekwalificeerd te worden. De meer dan een kwartier durende afsluiter Behind The Mountains is de kers op de taart. Beginnend met verrassend gevoelig akoestisch gitaarwerk, maar al snel ontsporend in een zwarte maalstroom aan ijzingwekkende klanken, is dit nummer een culminatie van waar The Great Old Ones voor staat: intense en dynamische post-black metal waarin gitaarfeedback en ingetogen getokkel harmonieus hand in hand gaan.
Wie van bands als Ash Borer, Deafheaven en vooral Altar Of Plagues houdt, zal ook Tekeli-Li graag aan zijn collectie willen toevoegen. The Great Old Ones bewijst met dit album namelijk zeker geen eendagsvlieg te zijn. En met het uiteenvallen van Altar Of Plagues (check dat geniale laatste album Teethed Glory And Injury!) is er een dringende behoefte aan bands van een soortgelijk kaliber.
Tracklist:
1. Je Ne Suis Pas Fou
2. Antarctica
3. The Elder Things
4. Awakening
5. The Ascend
6. Behind The Mountains
