De liefhebbers weten dan waarschijnlijk al genoeg: Al Azif staat vol met lange, epische nummers waarin groots klinkende, wijd uitwaaierende riffs een liefdevolle relatie aangaan met gedreven, hypnotiserend drumwerk en de sporadisch opduikende, maar intens klinkende screams van zowel Jeff Grimal als Benjamin Guerry. Bij het beluisteren van Al Azif wordt dan ook al snel duidelijk dat The Great Old Ones de kunst van het componeren al zeer goed beheerst. Vooral het bijna tien minuten durende Jonas is zeer indrukwekkend. Het nummer bevat flink veel doom-invloeden door de zware, bulderende riffs, maar weet die invloeden goed te integreren met een aantal uitstekend getimede versnellingen en fraai uitgewerkte, dissonante gitaarloopjes.
De overige vijf nummers, die het stuk voor stuk moeten hebben van de zorgvuldig opgebouwde sfeer, zijn echter zeker niet van mindere kwaliteit. Ook Visions Of R'lyeh en Rue D'Auseil vallen op door hun volwassen, spannende composities, die de lange nummers moeiteloos interessant houden. Toch slaagt The Great Old Ones er, ondanks alle lof, nog niet helemaal in om eenzelfde soort transcendentale sfeer te creëren als bands als Wolves In The Throne Room (op het laatste album na) en Agalloch wél steevast voor elkaar weten te krijgen. Dat is dan ook net het verschil tussen ‘goed’ en ‘groots’. Maar geen nood: hoewel de bandnaam anders doet vermoeden, hebben we hier in feite nog met een stelletje groentjes te maken. Als je dan in staat bent om zo’n debuutplaat af te leveren, houdt dat een grote belofte in voor de komende jaren.
Tracklist:
1. Al Azif
2. Visions Of R'lyeh
3. Jonas
4. Rue D'Auseil
5. The Truth
6. My Love For The Stars (Cthulhu Fhtagn)